به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ماسال، ریزه مندان روستایی است که در حاشیهی شهر ماسال قرار گرفته است و عدم توجه مسئولان شهرستان به آن باعث شده است تا این روستا از لیست روستاهای سرشماری شدهی سال ۱۳۹۰ شهرستان خارج شود.
روستایی که در حال حاضر با تمام کمبودهایش چند خانوار را در خود جای داده است و با وجود بی توجهی های مسئولان هنوز مولد و اشتغالزاست.
انام اخشیک پیرمرد ۸۰ ساله ای است که پس از وفات همسرش همیشه در روستا مانده است. هرچند بدون برق، آب و گاز است اما گلایهای از جمهوری اسلامی ندارد با وجود این از آقازادههای دوستان سابقش که الان مسئولیتی بر دوش دارند گلایه فراوان دارد.
می گوید: من بارها نزد مسئولان رفتهام و از طریق آنها برقرسانی و ارایه امکانات اولیه را پیگیری کردهام اما کسی به حرف من توجهی نکرده است.
این پیرمرد با وجود کهولت سن، هنوز صاحب تعدادی دام است و اقلام و مایحتاج اولیه خود را تأمین میکند و نیاز چندانی به خرید از شهر ندارد.
محمد از دیگر اهالی روستا است که البته به دلیل امکانات پایین این محل تنها برای سر زدن به دام خود هر روز به اینجا می آید. وی نیز از وضعیت راه روستا گلایه دارد.
اگر پیچ و خمهای مسیر دسترسی به روستا را کنار بگذاریم تنها یک کیلومتر با ساختمان فرمانداری ماسال فاصله دارد. فرماندار شهرستان برای اینکه بتواند به اینجا بیاید باید چکمه بپوشد چرا که در این فصل امکان رفتن به روستا با ماشین و کفش نیست.
همچنین رییس محترم اداره برق هم اگر خواست در روزی غیر از سه شنبهها به اینجا بیاید و بببیند که آیا امکان برقرسانی به آنجا وجود دارد یا خیر باید رییس منابع طبیعی را با خود همراه کند تا بتوانند همانجا موانع قانونی، غیرقانونی و خودساخته را با هم بردارد.
تصور بسیاری بر این است که مسئولان با بی توجهی به اهالی و جمعیت کم روستا قصد دارند آنها را از خانه شان خارج کنند و طرح شکست خورده خروج دام (و بومیان) از جنگل را در آنجا پیاده نمایند. چشم پیرمرد ساکن در روستا، گاهی گذر گردشگران و تفریح کنندگان بومی را بر فراز بام سبز میبیند و گاهی نیز در تاریکی شب نور چراغ روشن شده در ۵۰۰ متری خانهاش به چشمانش میرسد.
راستی چرا مسئولان برای تفریحات شبانهی ما بام سبز را چراغانی و روشن کردهاند اما منازل این همشهریان تاکنون روشن نشده است؟
اینجا مدت زمان زیادی میشود که رنگ هیچ مسئولی را به خود ندیده است …
انتهای پیام/