به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ماسال، اوضاع مسلمانان میانمار اوضاع خوبی نیست. چه میگویم! اوضاع خاک برسرانه ای است برای ما.
به هر حال هر کس هر کاری بتواند باید بکند. البته اوضاع ما مسلمانان همیشه همین بوده است؛ عده ای در عذاب به جرم گفتن «ربنا الله» و عده ای در خواب. و نه تنها همین حالا که اگر همین چند ساله را خوب نگاه کنید ، هر روز اوضاع چیزی شبیه همین بوده است. میخواهم بگویم من و تو همیشه باید به فکر این باشیم که چه می شود کرد نه آن که این طور وقتها عکس های جسد سوزانده شده کودکان را که میبینیم ، آمار زنان تجاوز شده را که می شنویم ، خبری از مردان تکه تکه شده را که می شنویم ، حالی به حالی شویم و دست به کاری ببریم. تازه آن هم اگر ببریم.
خب! چه کنیم؟
به ذهن حقیر اینها می رسد :
-مهم ترین کار این طور مواقع کار رسانه ای است. کار رسانه ای هم نیازی به دفتر و دستک سازمانی مثل رسانه ملی ندارد ، که اگر داشت تا حالا کاری از پیش برده بودند. (بقول شهید آوینی آنجا که امکانات هست عرضه نیست و آنجا که عرضه هست امکانات!). کار رسانه ای یعنی تولید یک پوستر ساده. یعنی یک وبلاگ ساده به زبان انگلیسی و عربی در سرویس های غیر وطنی مثل بلاگ اسپوت یا وردپرس. یعنی ایجاد صفحه در فیس بوک. یعنی تولید فتوکلیپ های ساده. با نرم افزارهایی ساده تر از یولید.
«کمثل حبه انبتت سبع سنابل…»
مشکل کار اینجاست که ما یا توان انجام همین کارهای ساده را هم نداریم،که در این صورت برویم بمیریم بهتر است.
یا آنهایی که توانش را دارند باور ندارند که این چنین کارهایی چقدر مهم است و تاثیر گذار.
یکی از بچه های دانشگاهمان می گفت در مورد بحرین -در اوج حملات – پوستری ساده کار کرده بودم ، خیلی ساده. بی کیفیت و آماتورانه. اما همان پوستر در مدتی اندک بیش از ۳۰۰۰ بازدید پیدا کرد. و این یعنی عطش هست. خصوصا حالا که رسانه های جمعی سکوت کرده اند.
و البته در این کار باید توجه ویژه به مخاطبان کار داشت و تولید آثار فارسی را در اولویت چندم دید.
اگر صفحه فیس بوک داریم دست بکار شویم. اگر کمی فتوشاپ بلدیم دو کلمه شعار ترجمه کنیم به انگلیسی و طرح بزنیم و …
نوشته شده توسط علي ملكي معاف،
انتهای پیام/
