به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ماسال، سید رسول منفرد ضمن یادداشتی در شماره پنجم از هفته نامه راه ۵۷ به موضوع ادای تکلیف نامزدهای انتخابات پس از برگزاری آن پرداخته و نوشت:

«با این همه مشکلات و بیکاری و گرفتاری که مردم شهرم دارند، بنده هم احساس تکلیف کردم بیایم… ». این دیالوگ تکراری، پاسخ غالب نامزدهای انتخابات مجلس به کسانی بود که از آنها می پرسیدند «چرا کاندیدا شده اید». از چپ و راست، احساس تکلیف می‌بارید. صد البته همه آقایان و خانم ها هم فوق لیسانس و بالاتر و کارکُشته و صاحب منصب و با تجربه.
این جای خوشحالی داشت که نامزدها، مشکلات را خوب می دانستند و دغدغه لازم برای رفع گرفتاری ها را هم داشتند. هر جامعه ای باید به داشتن چنین مردان و زنان مسئولیت پذیری ببالد.
حالا انتخابات تمام شده است. در غالب حوزه‌ها یک نفر انتخاب شده است و ما بقی نامزدها به مرادشان نرسیده اند. اما آنچه برایش احساس تکلیف کرده بودند هنوز بر زمین مانده است. هنوز شهرِ این «آقایانِ احساس تکلیف»،  تکالیف بر زمین مانده ی زیادی دارد. دانشجویانی که کاری از جنس درسی که خوانده اند برایشان نیست، خانواده هایی که مشکل اقتصادی دارند، حال ناخوش کشاورزی و کشاورزان، مسئولانی که برخی از آن‌ها با مردم صادق نیستند، وعده‌هایی که محقق نمی‌شود، فرهنگی که باید به حالش نگران بود، ارزش‌هایی که برخی از آنها کمرنگ می شوند، حقوقی که پایمال می شود و… .
امسال در گیلان، ۳۶۸ نفر برای نمایندگی مجلس احساس تکلیف کردند. ۳۶۸ نفر قریب به اتفاقشان توانستند از چند میلیون تا چند صد میلیون تومان برای تبلیغات جمع کنند، کارناوال ۵۰۰ ماشینی ببرد از این شهر به آن شهر. حالا حدود ۳۵۰ نفرشان از ادای تکلیف در مجلس محروم شده اند و لابد دنبال جای دیگری می چرخند که به مردم خدمت کنند و برای شادی دلشان بکوشند.
بسم الله. این همه کارهای بر زمین مانده و آن همه ایده و طرحی که خودت داشتی و می‌خواستی اجرا کنی. آن آقای احساس تکلیفی که این قدر توان داشت، حتما توان این را خواهد داشت که یک تعاونی بزند، یا برای ۱۰ خانواده مستضعف خود اشتغالی راه بیندازد. نامزدی که توانست هزاران نفر را به دنبال خودش بکشد حتما آن قدری آبرو دارد که جریانی فرهنگی در میان مردم به راه بیندازد. حتی گاهی مشکلات از این هم کوچکتر است. فلان مسجد، یک میز تنیس ۱۰۰ هزار تومانی برای جذب نوجوانان لازم دارد، فلان جوان ۵۰۰ هزار تومان سرمایه برای شروع کارش می خواهد.
۳۶۸ نفر! و ایضاً چند هزار نفری که هفته‌ها، داوطلبانه برای احساس تکلیف آن ۳۶۸ نفر وقت گذاشتید و هزینه کردید! «راهِ» خدمت به مردم، منتظر شماست. مشکلات همچنان هست و شما و چشمان ناظر مردم. اگر قبل از انتخابات وقت احساس تکلیف بود اکنون موسم ادای تکلیف است، چه در انتخابات پیروز شده باشید چه نشده باشید. امروز و فردا، مشخص می‌شود احساس تکلیف داشتید یا عطش قدرت.
این روزها دیگر، مردم هستند و شما و این بارهای زمین مانده و این راه ناتمام.

انتهای پیام/