به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ماسال، زمانی که محمود احمدی نژاد رییس جمهور سابق در کسوت ریاست جمهوری، قطعنامه ی سازمان ملل را کاغذپاره خواند عده ای بی محابا اقدام به تاختن دومین مقام علی رتبه‌ی کشور کردند بی آنکه اندکی تأمل به پیشینه ی این لغت بکار گرفته شده داشته باشند. هفتم خرداد ماه ۹۲ حسن روحانی نامزد انتخابات ریاست جمهوری یازدهم نیز به تأسی از تبلیغات رسانه های همسو با خود درباره ی قطعنامه های سازمان ملل اظهار کرد: لیسانس حقوق را در دانشگاه تهران آموختم، این درس را به من آموخت که فرق “قطعنامه”‌ی شورای حکام و شورای امنیت با کاغذ معمولی چیست. آنکه حقوق نخوانده این تفاوت‌ها را بخوبی لمس نمی‌کند.

روحانی بعدها در کسوت ریاست جمهوری و در گزارش صد روزه‌ی پنجم آذرماه ۹۲ خود نیز گفت: «این دولت قصد دارد با همه آشتی کند، مشکلات اقتصادی ما از کسی بود که می‌‌گفت “قطعنامه‌ ها” کاغذپاره‌ ای بیش نیست» (+)

این در حالی بود که لغت کاغذپاره به جای قطعنامه را اول بار امام خمینی (ره) بکار گرفته بود: «ملت ايران به پيروى از قرآن كريم و اسلام بزرگ، تصميمات شوراى امنيت را کاغذ پاره‏ می دانند»  (صحيفه امام ج‏ ۱۶ ص ۳۸۱).
اما دیری نپایید که سخنان احمدی نژاد در مورد کاغذپاره بودن قطعنامه‌ی سازمان ملل، به عینه با عملکرد دکتر محمدجواد ظریف وزیر محترم امور خارجه کشورمان به اثبات رسید.
مذاکرات ظریف با ۵+۱ منتهی به توافقی شد که به گفته‌ی وزیر خارجه باید منجر به حذف همه‌ی قطعنامه‌های قبلی و ایجاد شرایط جدید در ارتباطات اقتصادی ایران با کشورها می شد، ولی در عمل به قول رییس بانک مرکزی روحانی هیچ اتفاقی نیافتاد!
اجرای برجام چنان بدفرجام بود که ظریف از توافق برجام به عنوان “سند توخالی” یاد کرد.
و امروز علی‌رغم توافق برجام و قطعنامه‌ی سازمان ملل، ایران به بهانه‌ی حقوق بشری تحریم است ضمن اینکه تحریم های هسته ای کشور همچنان پابرجاست.
نکته‌ی جالب اینکه، پیش از این و در زمان انعقاد توافق برجام، رییس جمهور و وزیر امور خارجه‌ی کشورمان مدعی لغو همه‌ی تحریم‌ها از جمله تحریم‌های غیرهسته ای بودند اما امروز در یک استراتژی عجیب و به مانند وکلای طرف ۵+۱ و آمریکا می گویند تحریم های باقی مانده ارتباطی به مسایل هسته ای کشور ندارند!
همین موضع گیری های انفعالی باعث شد تا موگرینی، مسئول سیاست خارجی اتحادیه ی اروپا نیز در نشست خبری مشترک فروردین ماه امسال خود با ظریف از تداوم تحریم های حقوق بشری سخن بگوید. وی در این نشست گفت: درباره‌ی اجرای برجام کارمان به پایان نرسیده است. آزمایش‌ موشکی نقض برجام نیست و ما نگرانی زیادی در این زمینه نداریم اما تحریم‌های حقوق بشری ایران همچنان پابرجا هستند! (+، +، +)
روحانی نهم خرداد ۹۲ در کسوت نامزدی انتخابات ریاست جمهوری گفته بود: «والله العظیم ! اگر مشکلات کشور راه حلی نداشت، کاندیدا نمی‌شدم ای امان، ای امان از شعارهای بی‌محتوا؛ سیاست خارجی شناخت دنیا را می‌خواهد، سیاست خارجی شناخت قدرت‌های خارجی را می‌طلبد، ما دنبال تعامل سازنده با جهان در دولت تدبیر و امید خواهیم بود، هرکس وعده دهد و عمل نکند، گناه بزرگی کرده است» (+).

  رییس جمهور پس از مذاکرات اولیه و دیدن لبخندهای مرموزانه‌ی طرف غربی و نوشتن توافق ناشیانه و یک طرفه‌ی ژنو، ۲۴ دی ماه همان سال (۹۲) در اظهاراتی عجیب و خارق العاده و در نخستین سفر استانی خود در خوزستان گفت: «می‌دانید توافقنامه ژنو یعنی چه؟ یعنی تسلیم قدرت‌های بزرگ جهان در مقابل ملت ایران، توافق ژنو سر فرود آوردن شرق و غرب در برابر ایران است، و شکستن سد تحریم‌هاست» (+).

وی بعدها با رسیدن به توافق برجام مدعی شد همه‌ی تحریم های کشور برداشته شدند و ایران دیگر کشوری بدون تحریم است و باید به فکر شکوفایی باشد و حتی طی پیامی برداشته شدن تحریم ها را تبریک گفت(+). روحانی حتی رسانه ها را از انتقاد از برجام برحذر داشت و گفت:  زمان انتقاد از برجام «قبل از تصویب آن» بود و امروز باید به اجرای درست آن کمک کنیم(+).

اکنون پس از اظهارات سه سال رییس جمهور و در ۲۸ فروردین ۹۵ سیف، رئیس بانک مرکزی ایران در مصاحبه‌ با تلویزیون بلومبرگ گفت: «تقریباً هیچ‌چیز» از برجام عاید ایران نشده است!!! ایران انتظار دارد دولت آمریکا امکان دسترسی محدود کشورش به دلار را برای تسهیل مبادلات مالی با کشورهای دیگر فراهم کند و  به اجرای کامل توافق هسته‌ای پایبند باشد (+).

وی ۲۳ فرودین و در نشست شورای روابط خارجی آمریکا نیز گفته بود: آمریکا به تعهداتش عمل نکرد !!! ما قادر نیستیم از پول های خود در خارج استفاده کنیم!!! آمریکا به دولت ایران برای ورود به نظام مالی جهان کمک کند!!! (+)
این کاسه‌ی گدایی سیف به سمت آمریکایی ها در حالی دراز شد که ظریف نیز ۳۰ فروردین ۹۵ در گفتگو با نشریه آلمانی اشپیگل در اظهاراتی نرمشی گفت: ما از آمریکا تنها یک درخواست داریم! و آن اینکه مزاحم تجارت بانک‌های بزرگ با ایران نشود. ما بیش از ۳۰ ماه فشرده‌ترین مذاكرات را انجام نداده‌ایم كه الان بخواهیم با “یك سند توخالی” ! مواجه باشیم. مردم ایران می‌خواهند نتیجه توافق هسته‌ای را ببینند (+)
همه این اظهارات را که در کنار هم قرار می دهیم تنها به یک نتیجه می رسیم و آن اینکه عملکرد و اظهارات محمدجواد ظریف اثبات کرد که قطعنامه های سازمان ملل کاغذپاره ای بیش نیست و ما نه تنها نباید به دنبال توافقاتی با آمریکا برای حل مشکلات کشور باشیم بلکه با پشت کردن به آمریکا و مذاکرات با این کشور، تنها باید بر ظرفیت های دورنی کشور تکیه کرده و اقدام و عمل کنیم و بس.

انتهای پیام/