در طول سالهای گذشته آن دسته از علاقه مندان به فوتبال در ماسال که هرزگاهی سری به ورزشگاه "کاسپین" زده باشند، حتما با چهره مردی که عاشقانه به فوتبال عشق می ورزید، برخورد نموده اند.
مردی ساده پوش و مهربان که همه وی را به نام غلامرضا می شناختند با یک پیکان سفید مدل پایین و یک کلمن آب به دست در کنار زمین فوتبال، سالها با دغدغه های فوتبال ماسال کلنجار رفت و جز یدک کشیدن "پدر فوتبال پایه ماسال" چیزی عایدش نشد.
مردی از جنس باران که این روزها در بستر بیماری به سر می برد و نیازمند دعای نه تنها جامعه ورزشی بلکه مردم خونگرم ماسال است.
یادمان باشد، حرمت ها باید پاس داشته شود و این روزها "غلامرضا یاری" نیازمند حمایت مسئولان و جامعه ورزشی است.
چرا که:
" تا هستم ای رفیق ندانی کیستم
وقتی سراغ بختم آیی نیستم".
منبع: روزنامه معین
