به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ماسال، اسلام ملکی معاف، ضمن یادداشتی نوشت:

متن زیر در یکی از کانال‌های به اصطلاح “آریایی” منتشر شده تا “اعتماد به نفس ملی ایرانیان” را در هم بشکند. پاسخی به آن نوشته‌ام که همراه با عین متن شبهه تقدیم می‌کنم:

متن به اصطلاح آریایی:

درهمين نزديكي ما

مردى گوسفند می‌کشد و خونش را به ماشين چند صد ميليونى‌اش مي‌مالد!

پسری پشت ماشینش می‌نویسد: بیمه قمر بنی هاشم يا مي‌نويسد يا جد فلاني اما مثل یابو می‌راند!

هنوز برای ازدواج استخاره می‌کنند نه تحقیق!

هنوز توی چاه پول می‌ریزند و نامه عربی پست می‌کنند!

هنوز مردم چشم ديدن بوسه عشق را ندارند درحالي‌كه براي ديدن صحنه اعدام با شوق حاضر مي‌شوند!

هنوز قبل از پدر شدن حتي يك كتاب تربيت كودك پارسی نمي‌خوانند اما هرشب در مسجد کلمات عربی که معنی آنها را نمی‌دانند در قالب دعا بارها تکرار می‌کنند!

درحالي‌كه تنها نان‌آور همسايه، بعلت بيماري و بي‌پولي درحال مرگ است، فرسنگ‌ها مسير را جهت زيارت خدايي مي‌روند كه خودش گفته از رگ گردنتان به شما نزديكترم…

هنوز بر آزادگی حسین اشک می‌ریزند اما حاضر نیستند یک روز آزاده زندگی کنند

زبانشان پر است از جملات زیبا اما عملشان سرشار از زشتی و ناپاکی است!

آری این است بلای تعصب کور کورانه جاهلی! بلای خانمانسوز ایران

بیاد دیالوگی ماندگار از سریال امام‌علی (ع) افتادم:

“معاویه:

قوی‌تر از ذوالفقار علی سراغ داری؟

عمروعاص:

آری، جهل مردم…!”

و اما پاسخی به متن بالا:

اینکه بعضی‌ها خون قربانی را به خودروی چند صد ميليونى خود می‌مالند توصیه دین اسلام نیست بلکه آداب و رسوم برخی از افراد جاهل است.

آنچه در اسلام توصیه شده اینست که انسان به هر مناسبتی به فقرا رسیدگی کند و مناسبت‌های شادی در این میان جایگاه خاصی دارند؛ اگر کسی صاحب خودرو یا منزل می‌شود اگر به شکرانه این نعمت، گوسفندی قربانی کند و گوشت آن را میان کسانی تقسیم کند بی‌شک کاری پسندیده کرده است.

اینکه بعضی‌ها پشت ماشینشان می‌نویسند: “بیمه قمر بنی هاشم” اما در هنگام رانندگی دقت نمی‌کنند ربطی به اسلام ندارد. اسلام توصیه نکرده که کسی نام شخصیت‌های مقدس را روی اموال خود بنویسد بلکه توصیه کرده که در هر کاری احتیاط، دقت کافی و محکم کاری کنیم. پیامبر اسلام فرمود: “رحمت خدا بر کسی که کار خود را به درستی انجام دهد و محکم کاری کند”

در دین اسلام آمده که “دعا کردن” اگر همراه با “رفتار درست” نباشد همانند آنست که کسی بخواهد با کمانی که زه ندارد تیراندازی کند: “الداعی بلا عمل کالرامی بلا وتر”

در دین اسلام آمده که “از تو حرکت از خدا برکت” یعنی اگر کسی تلاشی نکند و به دعا کردن بسنده کند نه تنها “دین‌دار” نیست بلکه “تنبل” و “جاهل” است زیرا “بهشت را هم به بها می‌دهند نه به بهانه”

اگر بعضی‌ها برای ازدواج تحقیق نکنند و صرفا به استخاره بسنده کنند قطعا بر خلاف اسلام رفتار کرده اند زیرا اسلام به مشورت، تحقیق و محکم کاری در همه امور توصیه کرده است.

استخاره کردن تنها در مواردی جایز است که با وجود تحقیق و مشورت کافی باز هم بین دو گزینه که هر دو خوب هستند تردید داشته باشیم. در این موارد بعضی‌ها با قرعه‌کشی یکی از گزینه ها را انتخاب می‌کنند و برخی با استخاره. استخاره در این مسایل واجب یا مستحب نیست بلکه “تنها جایز است”. استخاره حقیقی اینست که در کنار انجام تحقیقات و مشورت‌های لازم، همواره زبانمان به راز و نیاز با خداوند گویا باشد و از او طلب خیر و عافیت کنیم.

در قرآن صریحا بیان شده که “مؤمنان اهل مشورت هستند”: “و امرهم شوری بینهم”

قرآن صدها بار از افراد جاهلی که از “تفکر” و “تعقل” و “علم” خودداری می‌کنند انتقاد کرده است. عباراتی مثل “افلا تعقلون” ، “هل یستوی الذین یعلمون و الذین لا یعلمون” و ” لعلهم یتفکرون”  و … همگی بیانگر همین حقیقت هستند که مهم‌ترین پیام قرآن دعوت به “تفکر” ، “تعقل” و “علم” است.

اگر عده‌ای از افراد جاهل به جای پیروی از قرآن به پیروی از آداب و رسوم خرافی روی می‌آورند گناه خودشان است نه گناه قرآن.

در هیچ آیه‌ای از قرآن یا حدیث رسول‌الله (ص) نیامده که مردم در چاه جمکران پول بریزند یا نامه عربی بیندازند. اینها خرافاتی است که عده‌ای جاهل به جای دین به مردم قالب کرده‌اند.

اساس اسلام، قرآن است که هیچ سخنی بر خلاف عقل و منطق در آن نیست. قرآن سراسر دعوت به نیکی و درستکاری است.

مردم ما بوسه‌های مقدس را دوست می‌دارند: بوسه عشق بر دستان پدر، مادر، معلم و دانشمندان علوم دینی و غیردینی و بوسه عشق بر همسر. پیامبر(ص) نوه‌های خود را می‌بوسیدند. در جامعه‌ای که برخی از جاهلان گمان می‌کردند “دختر” مایه “ننگ” است پیامبر(ص) دست فاطمه(س) را جلوی مردم می‌بوسید. در حدیثی توصیه شده که “مردان به همسر خود اظهار علاقه کنند”

مردم ما هیچ‌گاه براي ديدن صحنه اعدام با شوق حاضر نمي‌شوند حتی اگر قرار باشد “هیتلر” یا “صدام” یا “شارون” اعدام شوند. شاید بعضی برای کنجکاوی حضور بیابند ولی کسی با اشتیاق و علاقه در محل اعدام مجرمان حاضر نمی‌شود.

براستی چرا برخی در فضای مجازی چشم خود را بر واقعیات زیبای جامعه خود می‌بندند و این‌همه عاطفه و محبت بین مردم مسلمان ایرانی را نمی‌بینند؟! چرا همیشه خیال می‌کنند که “مرغ همسایه غاز است”؟!

هر مسلمان ایرانی که دیندار باشد چه قبل از ازدواج و چه بعد از ازدواجش، كتاب‌های فارسی فراوانی خوانده و می‌خواند. حتی وقتی قرآن را به عربی می‌خواند به ترجمه فارسی آن نیز توجه می‌کند.

اسلام به ما آموخته که اگر یک ایرانی فقط دعا یا قرآن عربی را بدون توجه به معنای فارسی آنها بخواند و چیزی از آن نفهمد بهره کافی نمی‌برد. برای همین است که تقریبا همه قرآن‌ها و کتاب‌های دعایی که در مسجدهای ما یافت می‌شوند دارای ترجمه فارسی هستند.

اسلام به ما گفته است که اگر کسی به حق همسايه توجه نکند مسلمان نیست بلکه “بی‌ایمان” است.

اگر کسانی به فقر همسایه توجه نمی‌کنند ولی برای سفرهای زیارتی خود هزینه‌های فراوان می‌کنند بی‌تردید بر خلاف اسلام عمل کرده‌اند. برداشت ما اینست که مردم ما اسلام را به خوبی می‌شناسند و چنین کسانی را “دیندار” نمی‌دانند بلکه “ریاکار” به شمار می آورند.

اگر می‌بینید بعضی از ایرانیان در طول عمر خود یک یا دو بار برای زیارت خانه خدا به مکه می‌روند اغلب آنان کسانی هستند که در رسیدگی به فقرا نیز پیشقدم هستند. همین حاجیان صالح وقتی به وطن باز می‌گردند بهترین سوغاتی‌ها را به همسایه‌های فقیر خود می‌دهند و هنگام رسیدن به وطن، گوسفند قربانی می‌کنند و گوشتش را میان فقیران تقسیم می‌کنند. اگر کسی به حج برود ولی به فقرا توجه نکند بر خلاف آیات قرآن عمل کرده و حج او نیز مقبول خداوند نخواهد بود.

کسانی که همواره آماده انتقاد از افراد دیندار هستند و همواره به زیارت حج و کربلا ایراد می‌گیرند خوب است نیم نگاهی نیز به اسراف‌های مسافران تایلند و آنتالیا داشته باشند و نخست یک سوزن به خودشان بزنند سپس یک جوالدوز به دیگران. خوب است چشمانشان را باز کنند و ببینند که در این کشور کسانی که اهل نماز و روزه و حج و خمس و زکات نیستند و از هر راهی پول در می‌آورند، اموال خود را در سواحل آنتالیا و کاباره‌های تایلند هدر می‌کنند و خیرشان به هیچ فقیری هم نمی‌رسد.

مردم ایران بسیار خردمند هستند از این رو هم برای آزادگی حسین اشک می‌ریزند و هم حاضرند تمام عمر خود را آزاده زندگی کنند. برای همین بود که حاضر شدند ۸ سال دفاع مقدس را تحمل کنند اما ننگ تسلیم شدن در مقابل صدام را نپذیرند. براستی آزاده‌تر از ایرانیان کیست؟!

در همه جای دنیا کسانی هستند که زبانشان پر است از جملات زیبا اما عملشان سرشار از زشتی و ناپاکی است!. قرآن می‌فرماید: “بسیار موجب خشم خداست که سخنی بگویید که عمل نمی‌کنید”

کسانی که به انکار نقاط قوت ایرانیان عادت کرده‌اند و از سرویس‌های امنیتی و تبلیغاتی خارجی پول و دستور می‌گیرند تا “اعتماد به نفس ملی ایرانیان” را در هم بشکنند دچار “بلای تعصب کورکورانه جاهلی” هستند. اینان جاهلانی هستند که خود را “خردمند” و “نخبه” می‌پندارند و آتش به خرمن ایران بزرگ می‌زنند. هدفشان اینست که ایرانیان را از قرآن و اهل بیت پیامبر (ص) جدا کنند و به تسلیم شدن در مقابل معاویه‌ها و عمروعاص‌های دوران وادارمان کنند.

بیاد دیالوگی ماندگار از سریال امام‌ علی (ع) افتادم:

“معاویه: قوی‌تر از ذوالفقار علی سراغ داری؟

عمروعاص: آری، جهل مردم…!”

کسی که نقاط قوت ملت خود را نبیند و فریب عمروعاص‌های زمان را بخورد جاهل است. اما اکثر ایرانیان جاهل و خودستا نیستند زیرا همواره تلاش می‌کنند نقاط ضعف خود را با شیوه‌ای عاقلانه و با تکیه بر توصیه‌های اسلام برطرف کنند.

چقدر بیچاره‌اند کسانی که در فضای مجازی بر ضد ارزش‌های ملت و کشور خود تبلیغ می‌کنند.

خوشا به حال ما که ایرانی و مسلمان هستیم.

خوشا به حال ما که قدر خوبی‌های ملت خود را می‌دانیم و بیگانه‌پرست نیستیم.

انتهای پیام /