به گزارش ماسال نیوز به نقل از فارس، در پی حمله به یک مرکز خرید در شهر مونیخ آلمان که به قتل ۱۰ نفر و جراحت تعدادی انجامید، وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران در پیامی، «اقدام تروریستی در آلمان» را محکوم کرد.
بهرام قاسمی، سخنگوی دیپلماسی دولت روحانی در پیامی که خیلی سریع صادر شد، گفت: «امروز مبارزه با تروریسم، در هر شکل آن و در هر کجا به عنوان یک خواست جدی و فوری جامعه جهانی و وجدان بشری، باید سرلوحه تمام کشورها و در یک اجماع بین المللی مورد توجه قرار گیرد.»
سرعت عمل وزارت امور خارجه در محکوم کردن «اقدام تروریستی» در مونیخ در شرایطی است که دیده شده برای محکوم کردن برخی حوادث تروریستی در خاورمیانه و کشورهای همسایه و بعضا متحد ایران، وزارت امور خارجه به بیش از ۲۴ ساعت زمان نیاز دارد. یک نمونه از آن، انفجار در «ضاحیه»، جنوب بیروت بود.
اداره دیپلماسی رسانه‌ای وزارت محترم خارجه برای محکوم‌سازی حادثه مونیخ حتی آن‌قدر صبر نکرد که تروریستی بودن این حادثه مسجل شود. چند ساعت پس از این «محکومیت تاریخی»، «هوبرتوس آندرا»، رئیس پلیس مونیخ، اعلام کرد: «عامل حمله دیشب اگر چه سابقه کیفری نداشته است اما تحت درمان‌های روانپزشکی قرار داشته و دادستانی آلمان هم تائید کرد که هیچگونه انگیزه سیاسی در پس این اقدام قرار نداشته است.»
وی همچنین تصریح کرده است: «فردی که تیراندازی کرده، یک شهروند مونیخی ۱۸ ساله ایرانی‌تبار است که در آلمان به دنیا آمده و در همین کشور بزرگ شده است.در جریان بازرسی محل زندگی وی نشانه‌ای از ارتباط او با گروه داعش دیده نشده است.»
با این حال وی تاکید کرده است که بین مهاجم مونیخ و «آندریاس برویک» عامل حمله مرگبار پنج سال قبل نروژ، «ارتباطی آشکار» وجود دارد. به این ترتیب، ممکن است اقدام خشونت‌بار شب گذشته در مونیخ، مرتبط با نژادپرستی بوده باشد.
اینکه سخنگوی محترم وزارت خارجه چگونه زودتر از مقامات آلمانی به تروریستی بودن حادثه پی برده است، حتما محل سوال است؛ و ممکن است این گزارش نیز از سوی این نهاد دیپلماتیک متهم به آن شود که به خارجی‌ها بیشتر از مسئولین داخلی اعتماد دارد. به هر روی، بهتر آن است که در صدور محکومیت برای وقایعی که در غرب رخ می‌دهند، خیلی هم عجله صورت نگیرد. حداقل بهتر است تا اطمینان از تروریستی بودن حادثه صبر کنند.
حتی اگر بعدا هم مقامات آلمانی به تروریستی بودن حادثه مونیخ اذعان کنند، این سوال همچنان برجی خود باقی است که چرا باید این همه عجله صورت بگیرد؟
انتهای پیام/
