چند روزی می شد که برای چندمین بار راننده ها بجای کرایه ۸۰۰ تومانی ۱۰۰۰ می‌گرفتند. من هم به حساب حواس پرتی می گذاشتم و می رفتم. دست آخر چند شب پیش به یکی از راننده ها که هزاری دادم عذر خواهی جانانه ای کرد و گفت خرد ندارد تا باقی پولم را بدهد.
گفتم: ظاهرا گران هم شده است.
راننده که هنوز خلق و خوی خوب روستایی در رفتارش موج می زد گفت: عادت من این است تا وقتی برگه تاکسیرانی را تحویل ندهند برای چسباندن پشت شیشه، همان کرایه همیشگی را می‌گیرم. ۲۰۰ تومان هم ۲۰۰ تومان است.
تحسین من را که دید با همان سادگی شروع کرد ادامه دادن: چند روز قبل وقتی یکی از بچه‌مدرسه ای‌ها را پیاده کردم، دست کرد توی کیفش و یکهو رنگ چهره اش عوض شد. رو کرد به من و گفت: آقای راننده ببخشید من کیفم رو جا گذاشتم. من هم کم نگذاشتم برایش. دست کردم جیبم سه هزار تومن دستی دادم بهش! گفتم رفتی خونه به بابات بگو فلانی این دستی رو به من داده ایستگاه راننده ها همه منو می شناسن. هر موقع تونست برگردونه.
جگرم حال آمد، آدم‌های باحال هنوز زیادند…

انتهای پیام/