سید هادی منفرد در گفتگو با ماسال نیوز با بیان اینکه در مناظره انتخابات ریاست جمهوری اسحاق جهانگیری به عنوان نامزد پوششی رئیس جمهور مدعی فراهم شدن آزادی بیان در دولت تدبیر و امید و جایزه دادن به منتقدان شد اظهار داشت: تعریف آزادی بیان، دادن مجوز به تعداد زیادی نشریه و سایت خبری نیست. اینها تنها بخشی از آزادی عمومی مردم است.
وی افزود: شاید یکی از تنها آمارهای درست ارائه شده توسط دو نامزد دولتی ریاست جمهوری آمار مجوزهای داده شده به نشریات باشد اما این فقط کمیت کار است اما تمام واقعیت کار نیست چرا که دولت همواره سعی کرده است مثل سایه بالای سر مطبوعات باشد و آنها را با اعمال فشار بیرونی و ابراز ناسزاهای مختلف از نوشتن واقعیت ها دور کند.

مدیر مسئول پایگاه خبری ۸دی با بیان اینکه دولت تلاش کرد در طی دو سال گذشته نقد برجام را مانند نقد هلوکاست در کشورهای غربی غیرممکن کند گفت: غیرممکن کردن کار تنها توقیف نشریات نیست بلکه ایجاد فضای دوقطبی دلواپس و اعتدال خود منتهی به سانسور مطبوعات می شود.

منفرد ادامه داد:  دولتی ها در سال‌های گذشته تلاش کردند مردم را هم به دو دسته دلواپس تندرو و معتدل تقسیم بندی کنند. آنها می خواستند برای منتقدین هزینه تراشی کنند و تا حدی هم در این کار موفق بودند چرا که هر کس که به سراغ نقد دولت رفت از طرف مردم حتی به شوخی دلواپس خوانده می شد و این خود باعث می شود برخی دچار خودسانسوری شوند تا با برچست های دولتی مواجه نشوند.
این فعال رسانه ای با بیان اینکه دولت از طرفی به مطبوعات مجوز می دهد و از طرف دیگر از طریق نهادهای زیر مجموعه رسانه ها را تحت فشار قرار می دهد گفت: متأسفانه نوشتن مطالب انتقادی برای رسانه ها هزینه بردار شده است و اگر انتقادی در رسانه ها درج شود بلافاصله از طریق تماس مستقیم و یا با واسطه رسانه را برای سانسور اخبار تحت فشار قرار می دهند.
وی با طرح این سوال که اگر شما هم بین عامه مردم با عباراتی مثل کم سواد، بی دین، بی شناسنامه، دنیا ندیده، افراطی، کاسب تحریم، جیب بر، بیکار، دین نشناس و دهها برچسب دیگر خطاب شوید آیا باز هم می نویسید؟ اظهار کرد: وقتی رئیس دولت به منتقد مسید هادی ی گوید عصر حجری و هوچی باز و ترسو و عقب مانده مطمئن باشید برخی قلم هایشان را کنار می گذارند و یا کند می کنند چون نمی خواهند فحش‌خور شوند.

مدیر مسئول هفته نامه راه ۵۷ و پایگاه خبری ۸دی ادامه داد: سانسور رسانه ها بخشی از عملکرد رسانه ای دولت است بخش اصلی سانسورها، سانسور مردم است. دولت در این قریب ۴ سال گذشته تمام تلاش خود را برای نشنیدن صدای مردم انجام داد و صدا و سیما را تحت فشار قرار داد تا جرأت انتشار گفتگوهای انتقادی مردم را نداشته باشد و یا بخش اعظم گفتگوهای مردمی را سانسور کند.
منفرد افزود: آخرین نمونه از سانسور دولتی سانسور صدای اعتراض کارگران در حرم امام (ره) بود. چرا صدا و سیما نباید صدای کارگران را بشنود. چه کسی آنها را برای شنیدن این صداها تحت فشار قرار می دهد.

وی با بیان اینکه در دولت فعلی مسئولان حتی با مردم دیدار هم نمی کنند گفت: رئیس دولت چند بار دیدار و ملاقات عمومی مردمی داشته است و حرفهای مردم را بدون واسطه شنیده است. اینها حتی مردم را برای خودشان هم سانسور می کنند و نمی خواهند حرفهای مردم را بدون واسطه بشنوند. آقای روحانی در چند سفر خود به گیلان حتی یک بار هم حاضر نشد چهره به چهره با برخی از مردم استان دیدار داشته باشد و در جریان امور آنها قرار بگیرد.
این فعال رسانه ای افزود: متأسفانه دیده می شود که در شهرهای مختلف فرمانداران حاضر نیستند در جلسات عمومی حضور خبرنگاران را تحمل کنند و جلسات را حتی بدون حضور خبرنگاران دولتی برگزار می کنند. این فرمانداران به راحتی رسانه ها را تحت فشار قرار می‌دهد تا خودسانسوری کنند. گزارشات کذایی علیه رسانه ها برای دستگاه قضایی  ارسال می کنند تا دهان معدود رسانه ها را هم ببندند.
وی ادامه داد: وقتی یک رسانه بدون اعلام جرم و تنها با گزارش چند مقام دولتی در شب انتخابات فیلتر می شود به معنی اعتقاد دولت به آزادی بیان در جامعه است؟ بستن رسانه های منتقد بدون شفافیت سازی درباره علت این کار منتهی به خودسانسوری مطبوعات می شود و به دلیل همین اقدامات انتحاری مسئولان دولتی بسیاری از انتقادات توسط رسانه‌ها به دلیل ترس از بسته شدن سانسور می شود.

منفرد در پایان گفت: به نظر من مهم ترین مشکل رسانه ای دولت فعلی تلاش برای خودسانسوری مطبوعات و سانسور ۹۶ درصد مردم است. من  برخلاف رئیس جمهور قائل به دولت ۴ درصدی هستم و فکر می کنم دولت تدبیر و امید دولت ۴ درصدی است و تنها حرف اشراف و صاحبان قدرت را در طی این ۴ سال شنیده است و مطامع این ۴ درصدی‌ها را پیگیری کرده و تلاش کرده است صدای ۹۶ درصد مردم شنیده نشود. این دولت خود بزرگترین سانسورچی است.

انتهای پیام /