به گزارش ماسال نیوز به نقل از کانال جمهوری؛ زلزله بم که شد با هماهنگی شهرداری تهران چندتا اتوبوس دانشجو به بم اعزام شد بیشتر بچه های علم و صنعت و شریف بودند.

طیف بچه هایی که اون شب توی اتوبوس جمع شده بودند برایم باور کردنی نبود از بچه های بسیج و عدالتخواه و هیاتی گرفته تا انجمن اسلامی و شورای صنفی که اون موقع دست رادیکال ترین اصلاح طلب ها بود، توی اتوبوس جمع شده بودند

همین طیف هایی که وحشتناک ترین درگیری های فیزیکی رو تا دیروز داشتند کنار هم نشسته بودند

به بم که رسیدیم هرکسی دنبال کاری رفت بدون هیچ سازمان دهی

من باچندتا از بچه ها رفتم پیش یکی از اساتید معماری ام برای مقاوم سازی بیمارستان فارابی که قابل استفاده بشه

شب که برگشتم بچه های طیف انجمن رو دیدم با لباس خاکی و حسابی خسته

پرسیدم کجا رفتید؟ جایی که اصلا ما به فکرش نبودیم قبرستان. هیچ کس به فکر مرده ها نبود…. جز همین چندتا دانشجو و چندتا روحانی برای تیمم

سی هزار مرده که اگه بلافاصله خاک نمیشدند فاجعه بهداشتی رخ میداد. دست تنها بودند.

فردا همراهشان به قبرستان رفتیم بیل مکانیکی در حال کندن گورهای دسته جمعی بود… چند طلبه در حال تیمم و نماز میت و …. و چند دانشجو که جنازه ها رو به تا گورها حمل میکردند

همکاری این چند طلبه و این دانشجوها که تا دیروز از هرچی آخوند و بسیجی بدشان می آمد دیدنی بود

بهزاد که عشق سبیل نیچه ای داشت و به اصطلاح خودش لاییک بود حالا باموهای ژولیده و خاکی درحالی که زیر برانکارد جنازه رو گرفته بود داد میزد به عزت و شرف لااله الاالله خفن بگو لااله الاالله و جنازه ها را در گور ردیف میکردند.

اون موقع کسی به این فکر نمیکرد که ساختمان را کی ساخته یا معاون رییس جمهور یا خود رییس جمهور به بم آمده یا نه کسی به این فکر نمیکرد که چرا هلال احمر را آب برده است و یا …. آن روزها با آنکه در اوج درگیری های دوم خرداد بودیم اما انسان تر بودیم برادرتر بودیم مهربان تر بودیم نوع دوست تر بودیم….

چه شد که به اینجا رسیدیم که از فاجعه زلزله هم دنبال بهره برداری سیاسی خودمان هستیم…..