از نام‌های دیگر قلعه ایزدخواست می‌توان به قلعه سرسنگ و قلعه کهنه اشاره کرد. این قلعه تاریخی شباهت زیادی به ارگ بم دارد و سازندگان آن بیشترین بهره را از عوامل طبیعی برده‌اند. آن‌ها شهر خود را روی صخره‌ای رسوبی بنا کردند که از سه سوی روی پرتگاهی به بلندای ۶ تا ۱۵ متر قرار گرفته و از یک سو کمابیش هم‌سطح زمین است. این عامل رمز آرامش دژ و دژنشینان بوده است.
قلعه ایزدخواست خانه‌های بسیار کوچک و کوچه‌های بسیار باریکی را در خود جای داده به گونه‌ای که پشت‌بام یک خانه، حیاط خانه دیگر بوده است.
هم‌اکنون باقیمانده یک سد تاریخی و کاروانسرایی که متعلق به دوره صفوی بوده است، در اطراف قلعه ایزدخواست دیده می‌شود.
دهخدا در توصیف نحوه نامگذاری قلعه ایزدخواست چنین نوشته است:
«قلعه‌ای است در اراضی ولایت فارس که به اصفهان اقرب است و آن را ایزدخواست گویند. سبب تسمیه اش را نوشته‌اند که لشکری به آنجا مقام کرده بودند، چندان برف ببارید که بیشتر آن‌ها در زیر برف بمردند. فردا که سؤال وگفتگو شد که چرا چنین وهنی اتفاق افتاد بزرگ ایشان گفت: «ایزدخواست» و در آنجا توقف کردند و اموات را دفن کرده قریه‌ای بنا نمودند به این نام معروف و موسوم شد.»
