به گزارش ماسال نیوز؛ به نقل از جهان نيوز، محسن مهدیان: فساد یقه سفیدها همه جائی و دارای ادبیات جهانی است.  اما فساد ” یقه بسته سفید ها” خاص ماست.

فساد یقه سفیدها، فسادی است که توسط جریان قدرت شکل می گیرد. اما فساد یقه بسته سفیدها، فسادی است که توسط جریان “قدرتِ ریاکار” شکل می گیرد. یعنی دو مولفه را درگیر می کند. هم “قدرت سیاسی” و هم “قدرت مذهبی”. جریانی که فرآیند فساد را از طریق ظاهرسازی هایِ نفاق گونه و ارتباط با نهادهای مذهبی و شخصیت های دینی پیش می برد.

ما در حال “انتقال” از فساد یقه سفیدها به فساد یقه بسته سفیدها هستیم. این جریان قدرت نفوذش بالاست و توانائی دارد بجز پولشوئی، آدم‌شوئی را هم در “فرآیند فساد” انجام دهد. در چنین چارچوبی آدم ها با ریاکاری می توانند به نهادهای سیاسی-مذهبی نزدیک شوند و ردپای فساد را نه تنها از اموال خود که از سوابق شان نیز حذف کنند.

ظهور این جریان در دولت گذشته شدت بیشتری گرفت. طبیعی هم بود. دولت مستقر ظاهرمذهبی داشت. زنجانی می گفت من “بسیجی اقتصادی” هستم. خاوری هم شهرتش به حضور در “راهپیمائی نهم دی” بود. رحیمی نیز “اصولگرا” و غیره.

نظام “حمایت از شایستگی” ها اگر متوقف به ظواهر شود، شکل گیری چنین فسادِ تو در توئی در هرجا ممکن است.