به گزارش ماسال نیوز به نقل از ۸دی، آقای دکتر لاریحانی رئیس مجلس شورای اسلامی در حالی به استان گیلان سفر و در نود و ششمین سالگرد شهادت میرزا کوچک خان جنگلی شرکت کرد که نیروهای حفاظتی وی که او را از پایتخت همراهی می‌کردند شدیدترین تدابیر امنیتی و حفاظتی را برای وی به عمل آوردند.
این در حالی است که بعضاً از ورود برخی خبرنگاران به داخل سالن ممانعت شد و حتی اجازه‌ی به همراه داشتن دستگاه ضبط صدا، تلفن همراه، لب تاپ و حتی قلم و کاغذ را نیز به خبرنگاران ندادند، درحالی‌که در همه جای دنیا این اقلام اساس کار خبرنگار بوده و به منافی هیچ قانونی در سراسر دنیا نیست!
همچنین چیدمان فضای سالن سخنرانی ریاست مجلس به نحوی بود که از هر حرکت اضافی خبرنگار جلوگیری به عمل می‌آمد و آن‌ها را به انتهای سالن راهنمایی می‌کردند! می‌توان گفت عملاً حضور خبرنگاران و اهالی رسانه تشریفاتی به حساب می‌آمد! برخی خبرنگاران از این مسئله به ستوه آمده و به دلیل اینکه شأن و منزلت خبرنگاران را با این حرکت‌های نادرست زیر سؤال بردند به نشانه اعتراض سالن را ترک کردند.
اما برخی میهمانان، خبرنگاران و عکاسان دردانه با اختیار تام در جلسه حاضر شده بودند.
این در حالی است که برای عالی‌ترین مقام کشور نیز چنین حفاظت و امنیت شدیدی اتخاذ نشده بود!
حال جناب آقای دکتر لاریجانی! سؤال بنده این است اگر قرار بر انعکاس سخنان شما نبود، اگر مبنای دیدار شما شرکت در جلسه‌ای مردمی برای میرزای جنگلی بود این تدابیر نادرست امنیتی به چه منظور بود؟
اگر برای پاسداشت میرزا آمده‌اید پس خود را پیرو میرزا و کوچک جنگلی را الگویی برای خود پنداشته‌اید اما متأسفانه باید عرض کنم جنابعالی شاگرد خوبی نبودید چراکه میرزا بدون ذره‌ای واهمه به قلب دشمن زد بدون هیچ بادیگارد و محافظ و فارغ از ترس مرگ!
می‌دانم که جان شیرین است اما آیا جان مدافعان حرم برای خود و خانواده‌هایشان شیرین نبود که برای حفظ امنیت و ادامه زندگی من و شما بدون جلیقه ضدگلوله کیلومترها خارج از خاک کشور خودشان قیام کردند تا شما امروز با خیال راحت اما نگرانی از هم استانی‌های من تحت شدیدترین اقدامات امنیتی به استان سرسبز من سفر کنید و با ما به‌گونه‌ای رفتار کنید که با دشمنان جانتان؟!
جناب آقای لاریجانی! من از شما می‌پرسم شمایی که صدای مردم هستید و قرار بود نگاه پدرانه به این امت داشته باشید چرا مجاهدانه عمل نکردید؟ اصلاً چرا راه دور برویم؟ چرا عراق و سوریه؟ شما که خود را پیرو بی‌قیدوشرط ولایت‌فقیه می‌دانید؛ هنوز چند روزی از سفر رهبر معظم انقلاب اسلامی به مناطق زلزله‌زده استان کرمانشاه نمی‌گذرد، ایشان بدون هیچ واهمه‌ای در بین عموم مردم حاضر شدند اما شما در چنین شرایطی بیشترین تدابیر امنیتی را برای حفظ جان شیرین خودتان اتخاذ کردید.
وقتی از درب ورودی به حیاط محل سخنرانی شما داخل شدم ترس و دلهره وجودم را فرا گرفت از هر طرف نگاه می‌کردم محافظان شما ایستاده بودند یک آن تصور کردم نکند من مجرم باشم!
بگذریم از این موضوع و بگذریم که آقایان جعفرزاده، نیکفر، عباسی، لاهوتی، افتخاری، دلخوش و … هم که از مهره‌های تأثیر گذار مجلس شورای اسلامی هستند به خاطر سفر شما مجلس را تعطیل کردند اما امید آن را داریم به تمام دغدغه‌های مردمی که به این سفر شما دلخوش کرده‌اند پاسخ درخوری بدهید.
مخصوصاً آن مادری که نامه‌ای برای شما نوشته بود و با هزار امید و آرزو چندین ساعت پشت درب‌های بسته سالن همایش به انتظار نشسته بود تا بلکه بتواند درد دلش را به شما نماینده‌ی امت بگوید اما مطمئنم هرگز با چنین بادی‌گاردهای جان‌برکفی چشمش نیز به شما نخواهد افتاد.
اما اگر آن‌گونه که شایسته و بایسته است به بیانات سفر امروزه خود عمل نکنید و ببینیم که تمام این تشریفات هدف دیگر و پشت پرده‌ای داشت این قلم‌ها بازهم به سراغتان خواهد آمد.
ضرب المثل مرگ خوب است ولی برای زن و بچه همسایه اینجا معنا پیدا میکند