به گزارش ماسال نیوز؛ حسن کربلایی دبیر حزب موتلفه گیلان از اولین انقلابیونی است که در فتنه سال ۸۸ و اغتشاشات رشت علاوه بر روشنگری‌ها، با آشوبگران به صورت میدانی به مقابله برخواست. کربلایی در آستانه هشتم دی‌ماه سال گذشته در گفتگو باهفته‌نامه راه ۵۷ جزئیات جدیدی از راهپیمایی‌های ضد فتنه در رشت در روزهای منتهی به حماسه هشت دی را مطرح کرد. متن کامل مصاحبه دبیر حزب موتلفه گیلان به شرح زیر است:
راه ۵۷: درباره حماسه ۸ دی مردم گیلان برای ما صحبت کنید.
یازدهم ماه محرم سال ۱۳۸۸ بود. دوستان ارزشی تصمیم گرفتند به دلیل مقابله با فتنه‌گران در مقابل بیت آیت‌الله قربانی گرد هم جمع شوند. روز عاشورا فتنه‌گران در تهران به چند هیئت عزاداری و چند بانک حمله کردند و ضمن به آتش کشاندن اموال عمومی و مردمی، شعارهایی هنجارشکنانه داشتند و روز عاشورا به رقص و پای‌کوبی پرداختند.
فردای عاشورا، یعنی یازده محرم، با پیامک بنده، انبوهی از دوستان تجمع کردند تا از فتنه‌گران اعلام برائت و از نظام و دین مقدس اسلام دفاع کنند. روزی که تجمع کردیم هفتم دی‌ماه بود، قبل از ساعت اعلان شده در محل حاضر شدیم.
مهدی مجرد مسئول دفتر آیت ا… قربانی سه بار فردی را نزد من فرستاد و گفت این تجمع را به هم بزنید و بروید. جواب من این بود که ما قبلاً هماهنگ کردیم و دقایقی هستیم و می‌رویم. قانع نشدند و این بار مجرد مرا به حیاط خانه آقای قربانی فرا خواند و گفت: حاج آقا سلام رساند و گفت که ما روضه داریم، جمع کنید و از اینجا بروید.
البته پاسخ من روشن بود، گفتم: ما مزاحم روضه شما نیستیم و برنامه را اجرا می‌کنیم و به حاج آقا هم بگویید باید برای ما صحبت کنند. مراسم بر پا شد و این عکس هم یادگاری همان روز است و دوستان شعار دادند و من هم کمی صحبت کردم و درباره نامه امام به منتظری توضیحاتی دادم (چون منتظری جدیداً فوت کرده بود.) ضمناً اعلان کردم که امام جمعه رشت هم سخنرانی می‌کنند و همه منتظریم تا بیایند. چند نفر از دوستان هم از درون مجلس عزا، خواهان حضور عزاداران بیت آیت… قربانی، در این تجمع بودند و ایشان هم حضور یافت و سخنرانی کرد و حضار هم از موضع‌گیری ایشان تشکر کردند.
این حرکت آن روز آغازی شد برای هشتم دی‌ماه که مقام معظم رهبری هم تشکر کردند. البته آن رئیس دفتر، از همان‌جا بنای تلافی گذاشت و در برنامه ملاقات گیلانیان با رهبری، یک تعارف خشک‌وخالی هم از بنده و دوستان فعال امروز نکردند و در عوض تعدادی از فتنه‌گران به جلسه دعوت شدند. اما چیزی از ارادت ما به ساحت مقدس آقا کم نشد و همه هستی ما فدای آقا.
درهرصورت این اقدام ما در روز هفت دی منجر به این شد که بعضی از مدیران فرهنگی سیاسی آن زمان برای یک تجمع باشکوه‌تر در فردا آن روز در میدان شهدای ذهاب برنامه‌ریزی کنند و حماسه هشت دی در فردای آن روز رقم خورد و در نهایت زمینه‌ساز تجمعات دی، در فردای آن روز رقم خورد و در نهایت زمینه‌ساز تجمعات عظیم نهم دی در سراسر کشور بود. بنابراین اتفاقاتی که در روزهای گوناگون اول، دوم، سوم تا ششم دی‌ماه رخ داده بود منتهی به حضور گسترده مردم در هشت دی شد.
راه ۵۷: یعنی قبل از هفتم دی‌ماه هم تجمعات ضد فتنه در رشت برگزار شده بود؟
– بله. تجمعات زیاد بود ولی از اول دی‌ماه هر روز تجمع و راهپیمایی ضد فتنه در رشت برگزار می‌شد. بویژه در میدان فرهنگ تجمع برگزار می‌شد و مردم در این تجمعات از سران فتنه اعلام انزجار می‌کردند. در همین‌جا شعارهای مرگ بر کروبی، مرگ بر میرحسین و مرگ بر خاتمی سر داده می‌شد. همچنین خطاب به هاشمی شعار داده می‌شد «هاشمی برهمان، در خط رهبر بمان». چون در آن زمان می‌گفتند آقای هاشمی با سکوت خودشان به فتنه‌گرها کمک می‌کنند. بنابراین تجمعات گوناگون بود و در هفت دی به حداکثر خود رسید و در این روز تجمع به‌صورت یکجا انجام شد و از صداوسیمای مرکز گیلان هم پخش شد. البته برای صداوسیمای تهران هم ارسال شد اما پخش نکردند. تجمعات روزهای قبل هم توسط صداوسیما ضبط شده بود ولی پخش نشدند. در تجمع بزرگ و حماسی هشت دی که همه آمده بودند و در شهرهای مختلف گیلان هم تجمعاتی برگزار شد حاج سید کاظم اشکوری سخنرانی کردند که این تجمع علاوه بر شبکه باران از شبکه‌های سراسری هم پخش شد و مردم دیگر استان‌ها متوجه شدند که شرایط برای برگزاری تجمعات ضد فتنه کاملاً محیا شده است.
راه ۵۷: این تجمعات مردمی را معمولاً چه کسانی ساماندهی می‌کردند؟
– این‌طور نبود که افراد خاصی باشند. معمولاً ارتباطات از طریق تلفن و پیامک بود. بچه‌های انقلابی و حزب ا…ی که وفادار به نظام بودند در جاهایی که لازم بود همدیگر را پیدا می‌کردند. شبکه‌های ماهواره‌ای و سایت‌های اینترنتی برای شهرهای بزرگ مثل رشت تجمعات را طراحی می‌کردند. وقتی آن‌ها اعلام می‌کردند که مثلاً در خیابان مطهری و یا منظریه تجمعی برگزار خواهد شد، بچه‌های انقلابی هم خودشان را در آنجا حاضر می‌کردند.
مثلاً بارها از میدان مصلا تا میدان فرهنگ، راهپیمایی ضد فتنه برگزار شد. این راهپیمایی هم تقریباً بدون برنامه قبلی و برای مقابله با حرکت‌های فتنه‌گرها بود. به همین ترتیب در خیابان شهید مطهری و خیابان نامجو تجمعات ضد فتنه بارها برگزار شد. این حضور بچه‌ها در کنار هم باعث می‌شد دشمن به آن هدفی که می‌خواست نرسد.
راه ۵۷: اگر بخواهید شخصیت‌های فعال در عرصه روشنگری را نام ببرید چه کسانی را به ما معرفی می‌کنید؟
شهید اسماعیل سیرت‌نیا در روشنگری و بصیرت‌افزایی به‌وسیله همایش‌هایی که برگزار می‌کردند نقش زیادی داشتند که باید ایشان را تحسین کرد و حتی در برخی جاها از این شهید تقدیر هم شد. آقای اشجری شورای هماهنگی و آقای رضوانی در معاونت سیاسی استانداری وقت برای تحقق حماسه هشت دی تلاش زیادی کردند. دوستان بسیجی، حجت‌الاسلام مهدوی و سمیعی، سردار علیزاده، حاج آقای معتمد، آقای جلوه و آقای عباس مؤید که در گلزار شهدا فعالیت فرهنگی داشتند جز کسانی بودند که علاوه بر اینکه مشوق فعالیت بچه‌ها بودند در پشت صحنه نیز حمایت می‌کردند.
راه ۵۷: در جناح مقابل چطور؟ یعنی در بین اغتشاشگران هم کسانی بودند که راهبری جریان را در دست داشتند؟
احزاب اصلاح‌طلب عموماً هدایت جریان‌های آشوب‌طلب را در دست داشتند که الآن هم برخی از این افراد متأسفانه در استانداری و جاهای دیگر حضور دارند و با دولت آقای روحانی همکاری می‌کنند! یکی از فعالان این جریان سید احمد حسینی بود که همان زمان با بی‌بی‌سی هم مصاحبه کرد و علیه جریان انقلاب سخنانی گفت و بنا بر نقل قول‌ها هدایت بسیاری از فتنه‌گری‌ها را در خیابان شهید مطهری بر عهده داشت.
در دانشگاه نیز تعدادی از اساتید که بعضاً برخی دستگیر شدند و یا فرزندان آن‌ها جز دستگیرشدگان بودند و امروز جز مدیران استان هستند در جریان آشوب ۸۸ در رشت فتنه‌گری می‌کردند. آقای ر… که امروز هم در ماجرای جهاد دانشگاهی دستور دادند پرچم آمریکا و اسراییل غاصب از زیر پای رهگذران جمع شود جز کسانی بود که از دانشجویان امتحان نمی‌گرفت و آن‌ها را دعوت به حضور در خیابان می‌کرد. برخی اساتید امتحانات را لغو می‌کردند و می‌خواستند تجمع برگزار شود. البته عنوان این بود که شعار علیه احمدی‌نژاد بدهند اما در عمل شعار مرگ بر اصل ولایت فقیه می‌دادند. همه می‌دانند که این‌ها هدفشان دولت نبود بلکه نظام اسلامی بود. همه می‌دیدند که این‌ها در روز قدس با آب خوردن به راهپیمایی آمده بودند و به عکس امام و رهبر انقلاب توهین و در نماز جمعه هاشمی به‌صورت مختلط و با کفش اقامه نماز کردند! این‌ها در طی هشت ما سعی کردند شهید سازی کنند. برخی اسامی را به‌عنوان کشته‌شدگان آشوب‌ها معرفی می‌کردند که بعدها معلوم شد آن‌ها زنده بودند. برخی را نیز مثل ندا آقاسلطان به عنوان شهید اعلام کردند که بعدها مشخص شد به دست خودشان و با یک برنامه از قبل طراحی شده کشته شده است و بلافاصله در همان روز فیلم قتل وی را در همه شهرها به‌صورت سی دی توزیع کردند تا احساسات مردم را جریحه‌دار کنند و آن‌ها را به خیابان بکشانند.
خودشان می‌گفتند «انتخابات بهانه است اصل نظام نشانه است». من برای کسانی مثل علی مطهری و جعفرزاده متأسفم که با وجود این همه آشوب می‌گویند تا کی فتنه!؟ این‌ها یا خودشان را به نادانی و نفهمی زده‌اند و یا به نوعی دارند با جریان فتنه همکاری و همراهی می‌کنند. در تاریخ ریز کارهای جریان فتنه ثبت شده است و مردم در صحنه‌ها بوده‌اند و کسی نمی‌تواند این‌ها را انکار کند. آن‌ها می‌گویند تقلب شد ولی حتی یک برگ سند ارائه نکردند. نمایندگان آن‌ها در صندوق‌ها صحت انتخابات را تأیید کردند. بعد آقای تاج‌زاده در جلسه خصوصی خود می‌گوید من خودم وزارت کشوری هستم و امکان ندارد در این حجم تقلب صورت بگیرد.
وقتی بنی‌صدر از اغتشاشات ابراز خوشحالی می‌کند و وقتی ریگی جنایتکار برای کمک به فتنه گران اعلام آمادگی می‌کند و نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی اغتشاشگران را امید خود می‌داند و مریم رجوی قاتل از موسوی حمایت می‌کند آیا باز هم این‌ها قابل دفاع هستند!؟ آیا باز هم در فتنه بودن این جریان تردید وجود دارد؟!
ما باید از قوه قضائیه بخواهیم که سران فتنه را رسماً محاکمه کند و هر حکمی هم صادر شد آن را به اجرا در بیاورد. حالا هم که این‌ها مورد لطف رهبر انقلاب قرار گرفته‌اند این‌ها باید تبعیت کنند و کسانی نباید پررو شوند.
حتی در دوران امام (ره) و پیامبر و امام علی (ع) کسانی بودند که بنا بر مصلحت‌هایی در حصر بودند. بالاخره رهبر جامعه مراقب فتنه‌های بعدی هم است و باید برای مردم روشنگری کند تا آن‌ها بتوانند در فضای گردوغبار گرفته موجود درست ببینند. زمان امام (ره) هم ایشان با منتظری و شریعتمداری این کار را کردند. آقای شریعمتداری حکم قتل امام را صادر کرده بودند و آقای قطب‌زاده قرار بود این حکم را اجرا کند که با هوشیاری نهادهای اطلاعاتی این توطئه خنثی و قطب‌زاده دستگیر و بعدها حکم اعدام برایش صدر شد. بااین‌وجود امام دستور دادند آیت‌الله شریعتمداری در حصر خانگی باشند و تا آخر عمر هم در این وضعیت ماندند.
