به گزارش ماسال نیوز به نقل از لاهیجان، احمد مظفری کشاورز چایکار در واکنش به خبری که در رسانه های استان گیلان مبنی بر “کشف چای سنواتی در املش” منتشر شد با بیان اینکه سوال من این است که وقتی شما این چای را در کامیون گرفتید چگونه می توانید اثبات کنید که آن چای بسته بندی شده بوده و برای فروش گذاشته شده است؟!
وی با بیان اینکه چایی که برای صادرات آماده شده و بخاطر سیاست های کلی اقتصادی و سیاسی کشور که دست من تولید کننده نیست مرز بسته شده و چای من کارخانه دار عودت داده شده است حال تکلیف من چیست؟ گفت: من باید این چای را چه کنم؟ در دریاچه ارومیه بریزم؟
مظفری در ادامه با اشاره به نقش سازمان چای در جهت رفع مشکل تولیدکنندگان چای با بیان اینکه مشکل اینجاست که سازمان چای یا هر نهاد مدنی یا ذیربط در امر چای که نهادهای دیگر با آن مخالف هستند، گامی در جهت فروش و ارتقاء تولید ملی برنمی دارد، اغتشاش ذهنی که برای مردم ایجاد می شود این است که همه تک گویی هایی از سوی خودمان داریم و مدیریت سازمان چای نیز این چنین است و روشن شدن زوایای پنهان این قضیه مستلزم این است که همه این افراد در یک برنامه رادیویی، تلویزیونی یا کنفرانس خبری بنشینند و با ریزشدن تمامی سوالات و مباحث، بتوانند نشان دهند این سیاست غلط است؛ حال از جانب سندیکا، سازمان چای و هر نهاد دیگری …
سیداحمد مظفری با بیان اینکه اما اینها قدرت دارند و فضای مغشوشی ایجاد میکنند تا مردم متوجه نشوند محل نزاع و درگیری کجاست ،اظهار داشت: مثلا اعلام می کنید که وضعیت چای خراب است اما نمی دانید در کدام بخش (تولید، باغ ها متروک مانده یا …) دارد.
این کشاورز چایکار با بیان اینکه در جواب سوال خود، پاسخی که از نهاد ذیربط (سازمان چای)دریافت میکنید، چیست افزود: یقینا می شنوید که در سال آینده برای عملیات بهزراعی و تغذیه باغات این مقدار اعتبار تخصیص داده شد و … اینها مواردی است که شصت سال است کشاورزان آنها را بهتر از مسئولان می دانند، ولی همه ی اینها پوششی است تا آن معضل اصلی که خود سازمان چای در آن دست دارد روشن نشود!
دبیر سابق اتحادیه چایکاران شمال با بیان اینکه ما محصولی داریم که در بهترین سال زراعی خود ۳۰ هزار تن تولید نداشته است، مصرف کشور هم بالای ۱۲۰ هزار تن تخمین زده می شود گفت: یعنی ۹۰هزار تن کسری در تولید چای داریم ولی توانایی فروش همین ۳۰ هزار تن متاسفانه وجود ندارد.
مظفری با بیان اینکه زمانی بهانه هایی برای کیفیت آوردند و ما در پاسخ گفتیم تمام آزمایشات کیفیت چای ایرانی را در برابر چای خارجی انجام دهید که پس از آن هرسال یک بهانه ای آوردند، اظهار داشت: الان هم قضیه این است که چای باید تجمیع شود، چون کارخانه جاتی که دچار بحران های مالی هستند شروع می کنند در رقابت با یکدیگر چای خود را زودتر به فروش برسانند و این شتاب در فروش به کف قیمت فروختن منجر نمی شود بلکه به رکود فروش منجر می شود.
وی افزود: چون در این حالت هیچ تاجری جرات نمی کند چای شمارا به نصف قیمت تمام شده بخرد در صورتی که یک ماه دیگر از کارخانه داری به یک سوم قیمت می تواند همان چای را با همان کیفیت خرید کنند.
مظفری با بیان اینکه برای چه سیاست های سازمان چای در جهت رفع این معضل ساده نیست افزود: این که معادلات چند مجهولی نیست که غیرقابل حل باشد، حالا شاید نظر من اشتباه باشد ولی دوستان چرا از یک مناظره در فضای رسانه ای- مطبوعاتی بین نمایندگان تولیدکننده چای و رئیس سازمان یا هر نماینده ای از سازمان چای که توان بحث تخصصی را دارد امتناع می کنند؟
آیا سندیکای چای نظر و پیشنهادی برای سازمان چای داشته است؟
بله بالای بیست سال است و حداقل ۱۰ مورد به انشاء شخص بنده بوده است، ولی متاسفانه ساختاری وجود دارد که برای تولید کار نمی کند و دغدغه تولید ندارد.
