به گزارش ماسال نیوز، محمد مقدم میان گسگری متولد یکم فروردین‌ماه ۱۳۳۱ شاندرمن است. وی که از سال ۴۲ در تهران سکونت داشته است در سال ۱۳۵۲ پس از قبولی در یک آزمون در وزارت راه به عنوان کارمند رسمی استخدام شد و در سال ۷۹ با بیش از ۲۶ سال سابقه کارمندی بازخرید شد. وی در اوج دوران انقلاب اسلامی و در سال ۵۷ در تهران حضور داشت و پای ثابت سخنرانی‌های مرحوم احمد کافی بود و در راهپیمایی‌های سال ۵۷ نیز به‌صورت مستمر شرکت می‌کرد. مقدم پس از انقلاب و در دوران دفاع مقدس ۴ بار به عنوان کارمند نمونه سال دولت در وزارت راه و ترابری انتخاب شده بود.
وی که هم‌اکنون از فعالان فرهنگی شهر شاندرمن است درباره ۱۲ بهمن‌ماه سال ۵۷ به خبرنگار ماسال نیوز گفت: ما از عصر ۱۱ بهمن‌ماه منتظر امام بودیم و چشممان به آسمان بود و حتی شب را نخوابیدیم تا اینکه حدود ۹ صبح روز بعد متوجه تشریف‌فرمایی امام (ره) شدیم. ما از راه‌آهن پیاده تا منطقه ۱۳ آبان (خیابان شهید رجایی فعلی) رفتیم اما نتوانستیم به بهشت زهرا و مراسم سخنرانی امام (ره) برسیم به همین دلیل به خانه رفتم و از تلویزیون سخنرانی امام را گوش کردیم.
مقدم با بیان اینکه بارها قصد رفتن به جبهه برای حضور در دفاع مقدس را داشتم اما مسئولان راه‌آهن با این توجیه که حضور شما در محل خدمت ضرورت بیشتری دارد اجازه رفتن به جبهه را ندادند گفت: در آن زمان سید محمد علیزاده معاون وزیر و مدیرکل راه‌آهن کشور بودند و خودشان به ما اجازه ندادند به جبهه اعزام شویم و برای این کارشان هم دلیل موجهی داشتند.
وی ادامه داد: آقای علیزاده به ما مأموریت داد پل‌های شناور برای جبهه بسازیم و برای این کار یک کارگاه در اداره کل خط و ابنیه کارگاهی راه‌آهن راه‌اندازی کردند. ما تا ساعت ۲ عصر کار معمول کارمندی خودمان را انجام می‌دادیم و بعد از ساعت ۲ نیز به محل کارگاه ساخت پل‌های شناور می‌رفتیم و تا نیمه‌شب در اینجا کار می‌کردیم و بعد با قطارهای باری این پل‌ها را به جنوب انتقال می‌دادیم که بعداً برای فتح فاو و برخی جاهای دیگر جهت عبور از رودخانه استفاده شد.
مقدم افزود: در کارگاه ساخت پل‌های شناور حدود ۸۰ نفر از کارکنان راه‌آهن و وزارت راه به‌صورت کاملاً داوطلبانه کار می‌کردند.
این فعال فرهنگی ادامه داد: به‌غیراز فعالیت‌هایی مثل ساخت پل شناور برای جبهه، از سه‌شنبه تا جمعه به همراه تعداد زیادی از کارکنان وزارت راه و ترابری با همکاری و هماهنگی اداره تعاون راه‌آهن به آبیک، رودهن و بومهن و قزوین می‌رفتیم و به‌صورت جهادی در امور کشاورزی خانواده‌های شهدا و رزمندگانی که در جبهه حضور داشتند کمک و محصول کشاورزی این خانواده‌ها را برداشت می‌کردیم.
وی درباره وضعیت فعلی زندگی خود گفت: بنده از سال ۴۲ بیش از سه سال سابقه کارگری ثبت شده در تأمین اجتماعی و از سال ۵۲ تا ۷۹ نیز بیش از ۲۶ سال سابقه کارمندی دارم و در سال ۷۹ با ۲۶ سال و سه ماه کارمندی بازخرید شدم و سنوات خودم را دریافت کردم و به این امید بودم که طبق قانون با انتقال کسورات بازنشستگی از صندوق بازنشستگی به سازمان تأمین اجتماعی از طریق این سازمان بازنشست شوم اما متأسفانه با گرفتار شدن در پیچ‌وخم بروکراسی‌های موجود هیچ‌وقت مرا بازنشست نکردند و از این سال تاکنون حقوقی دریافت نکرده‌ام.
مقدم با بیان اینکه متأسفانه در سال ۹۲ هم بدون هیچ‌گونه دلیلی یارانه‌ام قطع شد افزود: در سال ۸۷ تصمیم گرفتم برای امرار معاش خانواده یک فروشگاه لوازم خانگی راه‌اندازی کنم و برای این کار پروانه کسب گرفتم اما به دلیل نداشتن سرمایه اولیه این پروانه را ابطال کردم اما در سال ۹۲ به دلیل داشتن همان پروانه ابطال شده یارانه‌ام را قطع کردند.
وی ادامه داد: بارها برای رفع این مشکل به فرمانداری ماسال مراجعه کردم اما نتیجه نگرفتم و در پاسخ می‌گویند ما همه مدارک شما را به سازمان هدفمندی یارانه‌ها ارسال کرده‌ایم و دیگر کاری از دست ما بر نمی‌آید. حتی یک‌بار با فرماندار سابق دیدار کردم و ایشان دستور پیگیری دادند اما به نتیجه‌ای نرسیدم.
مقدم با بیان اینکه طبق اظهار نظر مسئولان از ۸۰ میلیون نفر جمعیت کشور حدود ۷۶ میلیون نفر یارانه می‌گیرند اظهار کرد: مسئولان بارها گفته‌اند خانوار با درآمد زیر ۲ میلیون تومان از دهک‌های پایین محسوب می‌شوند اما بنده با درآمد کمتر از ۵۰۰ هزار تومان جز ۴ میلیون نفر پردرآمد کشور محسوب شده‌ام و یارانه‌ام حذف شده است درحالی‌که همه حقوق‌بگیران دولت، سرمایه‌داران و افراد با حقوق بالای ۱۰ میلیون تومان هم‌اکنون یارانه دریافت می‌کنند.
وی در پایان گفت: بنده قبل از طرح هدفمندی حدود ۲۰ هزار تومان پول آب، برق، گاز پرداخت می‌کردم ولی الآن قبوض من به ۲۰۰ هزار تومان می‌رسد درحالی‌که یارانه هم به من تعلق نمی‌گیرد.
انتهای پیام/
