به گزارش ماسال نیوز، فاروق سولریا روزنامه‌نگار مارکسیست در پاکستان و عضو حزب کارگران پاکستان که از انتخاب دوم اکتبر، سالروز تولد مهاتما گاندی، از سوی سازمان ملل متحد به عنوان “روز جهانی مبارزه‌ی مسالمت‌آمیز” و نیز از اقبال و توجه چشمگیر و نامتناسب رسانه‌های کشور سوئد و سایر کشورهای اروپایی به این شخصیت شگفت‌زده شده بود، در مطلبی در نشریه‌ی آربتارن (کارگر) در سوئد در ۲۱ ژانویه ۲۰۰۸ به نکاتی در این خصوص اشاره کرده است:
تصویر موجود از گاندی در رسانه‌های اروپایی ابدا شبیه به تصویری نیست که در خود هندوستان از او در نزد چپ‌ها و افکار عمومی وجود دارد. انتخاب دوم اکتبر یعنی سالروز تولد گاندی از سوی سازمان ملل متحد به عنوان روز جهانی مبارزه‌ی مسالمت‌آمیز هم ریاکارانه هم طنزآلود است.
ریاکارانه از این جهت که سازمان ملل جنایات جنگی مثلا در افغانستان را توجیه و تایید می‌کند و طنزآمیز از این جهت که خود گاندی در این ریاکاری پیشتاز بود! این “پیشگام مبارزه‌ی مسالمت‌آمیز” (!) در دوران جنگ جهانی اول مردم هند را دعوت به نام‌نویسی در ارتش بریتانیا و شرکت در جنگ می‌نمود و خود به خاطر شرکت در جنگ برعلیه قبیله‌ی زولو و جنگ بوئر در آفریقای جنوبی، مدال شجاعت ارتش انگلستان را دریافت کرد.
آلن ویلکینسون نماینده پارلمان بریتانیا در سال ۱۹۳۲ پس از دیدارش از هند در مورد گاندی چنین گفت: گاندی بهترین پلیسی بود که بریتانیا در هند داشت. گاندی از تصمیم نهرو برای فرستادن ارتش به مرزهای پاکستان برای اشغال کشمیر حمایت کرد. در حقیقت پند «آهیم آسا» (به معنای به دور افکندن هر ذره‌ای از خشونت از قلب خود) فقط در مورد پشتیبانی مطلق از هر مرد، زن و کودک انگلیسی اعتبار داشت.
گاندی روزی خود را “آنارشیست، البته از نوع دیگر” می‌خواند و روز دیگر به دعوت موسولینی از ایتالیا دیدن می‌کرد و در آنجا دوچه را ملاقات کرده و در تظاهرات فاشیستی شرکت می‌نمود. او برای پرولتاریا و دهقانان این اندرز مقدس را در آستین داشت که نیازی نیست که “کار و سرمایه در تضاد با هم قرار بگیرند برای اینکه حتی در یک دنیای بی‌عیب و نقص نیز بی‌عدالتی اجتناب‌ناپذیر است، ولی ما می‌توانیم و باید از خشونت و تلخی پرهیز کنیم.
نمونه‌های بی‌شماری هست که چگونه ثروتمندان و فقیران در یک دوستی بی‌عیب و نقص زیست می‌کنند، و ما باید چنین نمونه‌هایی را چند برابر کنیم.” گاندی مورد حمایت فئودال‌های میلیونر هند بیرلا و تاتا بود و زندگی فقیرانه خود را در عمارت‌های متعلق به آنان ادامه می‌داد. او از ثروت بیرلا برای انجام کودتای داخلی در حزب کنگره‌ی هند بر علیه رقیب چپ‌گرای خود (چاندرا) استفاده می‌کرد. چاندرا به ناچار از هند گریخت و ارتش ملی هند را بنیان گذاشت.
محبوبیت انقلابیونی مانند بهاگات سینگ رهبر ارتش سوسیالیست جمهوری‌خواه هندوستان که توسط انگلیسی‌ها اعدام شد و به نوعی می‌توان او را چه‌گوارای هندوستان دانست، بسیار بیشتر از او دوام آورد. بهاگات سینگ طرفدار به کار بردن روش‌های انقلابی در مبارزه برعلیه ارتش بریتانیا بود. دروغ‌پردازی در مورد پیروزی مبارزه‌ی مسالمت‌آمیز گاندی و اخراج نیروهای بریتانیایی تنها به واسطه مبارزات مسالمت‌آمیز او، به سخره گرفتن میراث انقلابی مردم هندوستان و ساده‌سازی تاریخ است.
در حقیقت مبارزات مسلحانه انقلابیِ الهام گرفته از بهاگات سینگ و بعد از آن ارتش ملی هند بود که هندوستان را آزاد کرد. تاریخ‌نویسی در مورد گاندی که مبارزات آهیم آسا (مسالمت‌آمیز) او نیروهای اشغالگر را از هندوستان راند نه تنها به ابتذال کشاندن ارثیه مبارزات انقلابی هندوستان بلکه سهل‌انگاری و ساده‌انگاری تاریخ آن است.
[منبع: نشریه‌ی الکترونیکی آلترناتیو، شماره ۳ (آلترناتیو نشریه‌ی وزینی بود که از اسفند ۱۳۸۹ تا اسفند ۱۳۹۱ منتشر می‌شد و متاسفانه پس از ۱۷ شماره انتشار آن متوقف شد.)]
