به گزارش ماسال نیوز؛ به نقل از پیک دانشجو این روزها اگر بخواهیم به طبقه بندی ذهنی مردمان گیلان در خصوص کارخانه پرماجرای چوکا اشاره ای داشته باشیم قطع به یقین ورشکستگی،سرمایه های خوابیده،تجهیزات فرسوده و … را به یاد خواهیم آورد.اما به راستی این کارخانه عظیم با قدمتی فراوان تا چه میزان پیش از انقلاب سودآوری و کارآفرینی داشته است؟ کدام بخش های این کارخانه رونق داشته؟ و بدعهدی شرکای خارجی تا چه میزان این کارخانه را به چالش کشانیده است؟
لازم به ذکر است مجتمع صنایع چوب و کاغذ ایران (چوکا) در سال ۱۳۵۲ با مشارکت وزارت صنایع و وزارت کشاورزی و عمران روستایی در کیلومترشش جاده رضوانشهر به تالش تاسیس و عملیات اجرایی و ساختمانی آن در سال ۱۳۵۷ به پایان رسید و با توجه به مقارن بودن راه اندازی مجتمع با اوج گیری انقلاب اسلامی در مهر ماه ۱۳۵۷ طی یک راه اندازی نمایشی مجتمع افتتاح اما پس از چند روز کار متوقف شد چرا که این کارخانه که توسط شرکت استدلر هرتز از کشور کانادا انجام و ماشین آلات آن ساخت کشورهای کانادا، آمریکا، سوئد و تعدادی از مخازن آن ساخت داخلی بودند قرار بود با ترکیب مدیریت و پرسنل ایرانی وخارجی آغاز به کار و پس از مدتی به طور کامل تحویل کارکنان داخلی داده شود ولی متاسفانه با بدعهدی و ترک زودهنگام متخصصان کانادایی عملا این قرارداد فسخ و کارخانه تا سال ۶۱ تعطیل و با رکود کامل همراه بود.
گفتنی است در سال ۱۳۶۱ تلاش های برنامه ریزی شده ای جهت راه اندازی و تداوم تولید شروع شد و با تحویل کارخانه به سازمان صنایع ملی ایران در سال ۱۳۶۴، این تلاش ها به بار نشست و از آن سال به بعد کارخانه هر سال نسبت به سال های قبل وضعیت بهتری پیدا کرد تا اینکه در سال ۱۳۶۵ تصمیمات لازم جهت جداسازی بخش های جنگل و صنعت تحت مدیریت شرکت های مستقل اتخاذ و شرکت قبلی به سه شرکت مستقل صنایع چوب اسالم و شرکت صنایع چوب و کاغذ ایران ( تحت پوشش سازمان صنایع ملی) و شرکت جنگل شفارود تحت پوشش وزارت کشاورزی تجزیه گردید. در نتیجه ماموریت حفظ ، بهره برداری و احیاء جنگل و تولید فرآورده های چوبی (تراورس، واشان، تخته و غیره) از حیطه فعالیت های شرکت چوکا حذف گردید.
اما سوالی که شاید ذهن هر مخاطبی را به خود مشغول سازد چگونگی تعطیلی و ورشکستگی این کارخانه عظیم که در زمانی زمینه کارآفرینی بیش از ۱۵ هزار نفر را در خود جای داده بود می باشد!
در پرونده این کارخانه استثنایی که تاکنون سه بار افتتاح و بارها ورشکست و تعطیل شده است متهمانی همچون نماینده مردم تالش در مجلس شورای اسلامی،تصمیم جداسازی شرکت جنگل شفارود از کارخانه و واگذاری آن به جهاد کشاورزی،بخش مدیریت ضعیف و … را در پرونده خود دارد و البته گفتنی است با وجود تعطیلی ۹۹ درصدی کارخانه به علت تولید کاغذ با کیفیت های پایین و نامرغوب در چند سال گذشته خوشبختانه در سال جاری درصد اندکی جانی تازه به بخش تولید این کارخانه تزریق شد به طوری که در همین خصوص نماینده مردم تالش اطهار کرد:روند نوسازی برای تأمین مالی شرکت چوب و کاغذ ایران (چوکا) خوب پیش رفته است و به‌جاهای خیلی خوبی رسیده و به امید خدا امیدواریم که در آینده نزدیک منابع مالی از طریق صندوق توسعه ملی و هم از جای دیگر که در حال پیگیری هستیم و تقریباً پرونده تکمیل‌شده و کارهای آن انجام‌شده است تامین شود.
در انتها باید گفت: الزام نوسازی و تزریق منابع مالی بسیار عظیم در این پرونده بر کسی پوشیده نیست و البته نادیده انگاشتن این کارخانه و بیکاری جوانان گیلانی هم غیر قابل انکار است،علی رغم تلاش های برخی از مسئولین برای سرپا سازی این کارخانه ولی هنوز چوکا نتوانسته آن طور که باید سرپا گردد.کارخانه چوکا با وجود ناتوان بودن در تولید و پرداخت معوقات کارکنان خود هنوز هم کارگرانی دارد که امید به مسئولین بسته و در انتظار عملکرد رضایت بخش آنان هستند و این روحیه دلسوزانه و مسئولیت پذیرانه کارگران، روحیه مطالبه گری مسئولین امر را می طلبد.
انتهای پیام/
بالاخره این اطلاع رسانی های نامرتبی که از وضع وحال این کارخانه و کارگران آن منتشر می شود چه زمانی پایان می یابد و تکلیف همه را یکسره میکند؟
بنظر می آید که دست اندر کاران کار ندان واقعا از پس حل مشکلات برنمی آیند و با وقت کشی ووعده های شیرین ولی توخالی همه را سرکارگذاشته اند.
آیا بهتر نیست یک بار برای همیشه زمان دقیق و مشخصی را برای تولید پیوسته و مداوم کارخانه اعلام کنند و تعهد کنند که در صورت عدم تحقق آن از مقام خود کناره گیری نمایند و بیش از این همگان را پادرهوا نگاه ندارند؟
به امید روزی که کارها را به کاردانان بسپارند و از اینهمه سعی و خطا ی تکراری جدا اجتناب شود…