به گزارش ماسال نیوز به نقل از جهان، ﺁﻣﻨﻪ ﻭﻫﺎﺏ ﺯﺍﺩﻩ یکی از ﺷﯿﺮزنان ﺟﺒﻬﻪ ﻫﺎﯼ ﺟﻨﮓ ﮐﻪ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﯼ ﺍﻣﺪﺍﺩﮔﺮ، تکﺗﯿﺮﺍﻧﺪﺍﺯ، ﺁﺭﭘﯽﭼﯽ ﺯﻥ ﻭ ﻫﻤﺮﺯﻡ ﺷﻬﯿﺪ ﻫﻤﺖ، ﭼﻤﺮﺍﻥ ﻭ ﺻﯿﺎﺩ ﺷﯿﺮﺍﺯﯼ ﺑﻮﺩ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻧﻬﺎﯼ ﻋﺮﺑﯽ ﻭ ﺍﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﻣﺴﻠﻂ ﻭ ﺩﻭﺭه هاﯼ ﮐﺎﻣﻞ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﻭ ﺍﻃﻼﻋﺎﺗﯽ ﺭﺍ ﮔﺬﺭﺍﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﻣﺎﻣﻮﺭﯾﺘﻬﺎﯼ ﺑﺮﻭﻥ ﻣﺮﺯﯼ ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﻣﺎﻣﻮﺭﯾﺖ ﺑﻪ ﺑﻐﺪﺍﺩ ﻭ ﺷﻬﺮﻫﺎﯼ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻋﺮﺍﻕ ﺍﻋﺰﺍﻡ ﻣﯽ ﺷﺪ.
ﺧﻮﺩﺵ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﯾﮏ ﻋﻤﺮ ﺍﺯ ﻋﻤﻠﯿﺎﺗﻬﺎﯼ ﺁﺯﺍﺩﺳﺎﺯﯼ ﺧﺮﻣﺸﻬﺮ، ﺩﻫﻼﻭﯾﻪ، ﺣﺼﺮﺁﺑﺎﺩﺍﻥ، ﺣﻤﯿﺪﯾﻪ، ﻫﻮﯾﺰﻩ، ﺭﻣﻀﺎﻥ، ﻃﺮﯾﻖ ﺍﻟﻘﺪﺱ، ﺛﺎﻣﻦ ﺍﻻﺋﻤﻪ ﻭ ﻣﺤﺮﻡ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﺩﺍﺭﺩ ﺍﻣﺎ …
ﺩﺭ ﺍﺭﺩﺑﯿﻞ ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺷﺪ. ﺩﺭ ﮐﻮﺩﮐﯽ ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺑﻪ ﻋﺮﺍﻕ ﻣﻬﺎﺟﺮﺕ ﮐﺮﺩ. ﺩﺭ ﺳﺎﻣﺮﺍ ﺭﺷﺪ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﺭ ۱۵ ﺳﺎﻟﮕﯽ ﺑﻪ ﻣﯿﻬﻦ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ. ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺑﺎﺭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۳۵۹ ﺩﺭ ﻧﻤﺎﺯ ﺟﻤﻌﻪ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺑﺪﺳﺖ ﻣﻨﺎﻓﻘﯿﻦ ﮐﻮﺭﺩﻝ ﻣﺠﺮﻭﺡ ﺷﺪ.
ﺑﺎﺭ ﺩﻭﻡ ﺩﺭ ﺍﯾﺴﺘﮕﺎﻩ ﺁﺑﺎﺩﺍﻥ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﻧﯿﺮﻭﯼ ﺍﻣﺪﺍﺩﯼ ﻭ ﺑﺠﺎﯼ ﺭﺍﻧﻨﺪﻩ ﺁﻣﺒﻮﻻﻧﺲ ﺑﻪ ﺧﻂ ﻣﻘﺪﻡ ﺍﻋﺰﺍﻡ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺻﺎﺑﺖ ﮐﻠﻮﻟﻪ ﺍﺯ ﻧﺎﺣﯿﻪ ﺷﮑﻢ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻔﺖ ﺑﻪ ﻃﻮﺭﯼ ﮐﻪ ﺗﺎ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻫﻢ ﭘﯿﺶ ﺭﻓﺖ. ﺍﻣﺎ ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺍﻭ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﺎﺯ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻧﺸﺎﻧﯽ ﺍﺯ ﺭﻭﺯﻫﺎﯼ ﺁﺗﺶ ﻭ ﺧﻮﻥ ﺑﺎﻗﯽ ﺑﻤﺎﻧﺪ.
ﺩﺭ ﻋﻤﻠﯿﺎﺕ ﻭﺍﻟﻔﺠﺮ ۱ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺍﻣﺪﺍﺩﮔﺮ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺭﺳﯿﺪﮔﯽ ﺑﻪ ﻣﺠﺮﻭﺣﯿﻦ ﺟﻨﮓ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﻣﻌﺮﺽ ﺣﻤﻠﻪ ﺷﯿﻤﯿﺎﯾﯽ ﺩﺷﻤﻦ ﺑﻌﺜﯽ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﻭﻗﺘﯽ ﺩﯾﺪ ﺟﺎﻧﺒﺎﺯﯼ ﮐﻪ ﺍﻭ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻣﺪﺍﻭﺍﯾﺶ ﺑﻮﺩ ﻣﺎﺳﮏ ﻧﺪﺍﺭﺩ، ﻣﺎﺳﮏ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺩﺭﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺑﺴﯿﺠﯽ ﻣﺠﺮﻭﺡ ﺯﺩ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺟﺎﻧﺒﺎﺯ ﺷﺪ.
ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺟﺎﻧﺒﺎﺯ ﺷﯿﻤﯿﺎﯾﯽ ﺁﻣﻨﻪ ﻭﻫﺎﺏ ﺯﺍﺩﻩ ﮔﻠﺪﺍﻧﻬﺎﯼ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺁﺏ ﻣﯽ ﺩﺍﺩ ﮔﻔﺖ: ﺍﯾﻦ ﮔﻠﺪﺍﻧﻬﺎ ﻣﺮﺍ ﯾﺎﺩ ﺁﻥ ﭘﻨﺞ ﺷﻬﯿﺪﯼ ﻣﯽ ﺍﻧﺪﺍﺯﺩ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻋﻤﻠﯿﺎﺕ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﻨﮕﺮﯼ ﻣﻨﻔﺠﺮ ﺷﺪﻩ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﺮﺩﻡ. ﻫﻤﮕﯽ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭﻟﯽ ﻭﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﻫﺮ ﯾﮏ ﺁﺏ ﺗﻌﺎﺭﻑ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺍﻭﻝ ﺑﻪ ﺩﻭﺳﺘﻢ ﺑﺪﻩ ﺗﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻭﻗﺘﯽ ﻧﻮﺑﺖ ﺑﻪ ﭘﻨﺠﻤﯿﻦ ﻧﻔﺮ ﺭﺳﯿﺪ، ﻫﻤﮕﯽ ﺷﻬﯿﺪ ﺷﺪﻧﺪ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺳﺮﻫﺎﯾﺸﺎﻥ ﺭﻭﯼ ﺷﺎﻧﻪﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺑﻮﺩ.
