به گزارش ماسال نیوز به نقل از شبستان،  رضوانشهر با موقعیت جلگه‌ای در ساحل جنوب غربی دریای خزر و ۶۳ کیلومتری شهر رشت واقع شده و رودخانه شفارود از شمال شرقی آن وارد دریای خزر می‌شود. اقلیم آن معتدل مرطوب خزری است که از مناطق کوهپایه‌ای تالش اندکی خنک‌تر است. ساکنان آن به دو زبان تالشی و گیلکی (بیه پس) صحبت می‌کنند و دارای مذاهب تشیع و تسنن هستند.

این شهرستان در شمال غربی گیلان، بین سواحل دریای خزر و رشته کوه‌های تالش قرار دارد و  از شمال به دریای خزر و شهرستان تالش، از غرب به شهرستان خلخال، از جنوب به شهرستان‌های صومعه سرا و ماسال و از شرق با شهرستان بندر انزلی مرز مشترک دارد. امروزه روستاهایی مانند بیگ زاد محله و الله بخش محله که در حومه این شهر قرار دارند از محلات این شهر به شمار می‌رود.

رضوانشهر از نظر ناهمواری به دو منطقه کوهستانی و جلگه‌ای تقسیم می‌شود و تمام رودخانه‌های این شهرستان از منطقه کوهستانی به جلگه سرازیر می‌شود که مهم‌ترین آنها رودخانه دیناچال، شفارود و چاکرود است.

اقتصاد شهرستان زیبای رضوانشهر بر پایه کشاورزی، دامداری است و مردم مهربان و زحمتکش این شهر از این راه امرارمعاش می‌کند. مهم ترین محصولات کشاورزی رضوانشهر برنج، گندم، جو و ذرت است که به صورت سنتی و نیمه سنتی کشت می‌شود.

از دیگر فعالیت‌های رایج در منطقه می‌‌توان به باغداری، تکثیر گیاهان دارویی و زینتی و پرورش ماهیان سردآبی، گرم آبی و خاویاری، به زنبور داری و پرورش کرم ابریشم و توتون کاری اشاره کرد. پرورش دام به دلیل دارا بودن مراتع مناسب (۲۲ هزار هکتار در شهرستان رضوانشهر) از اهمیت ویژه‌ای برخوردارست.

گلیم بافی و انواع بافتنی‌های سنتی از جمله مهمترین صنعت دستی این شهرستان است مردم این دیار در چهارشنبه بازار شهرستان رضوانشهر فرآورده‌های دامی و دستی خود را عرضه و از این طریق امرار و معاش می‌کنند و جمعیت این شهرستان بیش از ۶۴ هزار نفر می‌باشد.

کارخانه چوب و کاغذ ایران چوکا که مهم‌ترین کارخانه چوب در سطح خاورمیانه است جزو صنایع رضوانشهر محسوب می‌شود.

هر ساله طبیعت سرسبز و بکر و آرامش‌بخش رضوانشهر پذیرای مسافران و گردشگران بسیار زیادی است.

جاذبه های گردشگری

پارک جنگلی دکتر رستکار، آبشار ویسادار،مناطق کوهستانی ارده و زندانه، مناطق ساحلی پره سر و تازه آباد

جاذبه های تاریخی

اسپیه مزگت شگفت انگیزترین و قدیمی ترین مسجد گیلان

مسجد تاریخی’اسپیه مزگت’ باقیمانده یک آتشکده بزرگ در تالش و اسنادی زنده از اسلام گرایی مردم گیلان است که اطلاعات دست آمده از نوع معماری این بنا از قدمت حداقل ۸۰۰ ساله بنا حکایت دارد.

این بنا یک آتشکده قدیمی و بزرگ است که در دوران پس از اسلام احتمالا بعد ازقرن سوم هجری به مسجد تبدیل شده و تا مدت های مدیدی مورد استفاده قرار گرفته است.علت وجودی چنین بنایی در یک نقطه دور افتاده هر بیننده ای را به حیرت می اندازد، بنایی با آن قدمت تاریخی که کتیبه کوفی بر آن گواهی می دهد.

قدمت این بنا با توجه به کتیبه کوفی و سفال های به دست آمده به دوره سلجوقیان می رسد که با آهک اندود و نماسازی شده است، اطلاعات به دست آمده از نوع معماری و همچنین وجود سفال های مربوط به عصر ایلخانی، از قدمت حداقل ۸۰۰ ساله این مسجد حکایت می کند. (برخی از روایات حاکی از آن است که بنای مسجد مربوط به دوره ساسانی است).

بنای اسپیه مزگت پس از اسلام بدون هیچ تغییری به مسجد تبدیل شده و این در حالیست که در داخل آن محرابی وجود ندارد، این عدم تغییر و یا تخریب خود نشانی از حرمت و قداستی است که این مکان برای مراسم دینی در قبل و بعد از اسلام داشته است.

این بنای شگفت انگیز در این منطقه زیبا و توریستی امروزه رو به خرابی است، بنایی که سال ها در زیر یک درخت عظیم الجثه، زیر شاخ و برگ هایش پنهان بود و به علت کاوش در منطقه و قطع درخت، نمایان شد.

پل آجری پونل:

این پل در چهار كیلومتری جاده رضوانشهر به تالش قرار دارد و در دوره صفویه بنا و در دوره قاجاریه بازسازی شده است. مصالح آن آجر و سنگ و در راه شاه عباسی واقع شده بود. طول پل ۳۰ متر و دارای یك دهنه ی بزرگ با طاق جناقی و عرض ۳۰/۲ متر و جان پناهی (قسمتی در زیر پل كه می توان در زیر آن پناه گرفت ) به ارتفاع ۴۰ سانتیمتر است.

این پل به سبک خاصی که در دیگر پل های تاریخی کم‌تر دیده می‌شود؛ ساخته شده است بدین صورت که در طرفین طاق و بر روی پاکان آن، دو ستون نمای مخروطی شکل و در بدنه جانب شمال پل، دو طاق نما کار کرده اند. ضخامت طاق اصلی در پایین و بالا یک متر است.

سطح گذر پل از میانه به طرفین دارای شیب می باشد و جان پناه های آن نیز تخریب شده است. این سطح تمامی با سنگ رودخانه فرش شده است. امروزه در مجاورت این پل، بر روی شفارود پل جدیدی احداث کرده اند.

پل پونل به شماره ۱۷۸۰ به ثبت تاریخی رسیده است.

گورستان باستانی و سکه و میان رود، پل آجری پونل، قلعه پشت و مسجد عبدالهی رینه از دیگر جاذبه های تاریخی رضوانشهر به شمار می‌رود.

زیارتگاه ها و اماکن مذهبی

بقعه سیده بانو:

بقعه سیده بانو در دارسرای رضوانشهر واقع شده است. معروف است که این بقعه مادر پیر شرفشاه می باشد، رابینو از این بقعه یاد می کند، دکتر منوچهر ستوده در باره این بقعه می نویسد: عرض و طول داخلی بنای اصلی ۸×۷ متر است، این بقعه که بر ستون هایی استوار است، دیواری ندارد.فقط ضریحی چوبین و مشبک به ابعاد پنج متر جای دیوار بناست ارتفاع این ضریح بالغ بر دو متر است، چهار طرف بقعه ایوانی به عرض دو متر دارد.

ایوانی که در ورودی بقعه قرار دارد نه ستون چهار سو و ایوان های دیگر هر یک هشت ستون چهار سو دارند، تمام ستون ها سر ستون دارند و لبه ایوان ها تکائلی به ارتفاع یک متر دارد، سقف بنای اصلی بقعه و ایوان ها واشان کشی و از رو پل کوبی درز پوش زده و بام سفال سر است ، بر ضریح مشبک چوبین کتیبه ای به این شرح دارد:

«به تاریخ شهر رمضان المبارک سنه ۱۲۴۳ سیده بانو نسب امام المهام موسی الکاظم علیه السلام»

بقاع سید شرف الدین(سید شرفشاه ) و بقعه سید امیر سلطان غریب بنده از دیگر اماکن زیارتی و مذهبی این شهرستان می‌باشد.

غذاهای محلی

مورچه قیله، خاله خاطر، وزپته، گزپلو، پته، لونگی بادمجان، کله پاچه پلو، چگل پلو، ماهی شکم پر و انواع شیرینی‌های محلی(اسپی شیرینی، علی حلوا، شیرینی دوشاب، نان زرین) از جمله غذاهای محلی این شهرستان است.