به گزارش ماسال نیوز، کیومرث در سال ۱۳۵۱ در شهرستان ماسال  پا به عرصه هستی نهاد، کودکی را در دامن پرمهر مادر سپری نمود و در سایه زخمتکش پدر پرورش یافت.

وی فردی توانمند و ورزشکار بود وعلاقه زیاد به ورزشهای رزمی داشت.

شهید کیومرث بعد از گذراندن اول دبیرستان، به دستور حضرت امام خمینی (ره) مدرسه را رها کرد و در بسیج ماسال اسم نویسی نمود. بعد از جانبازی برادر بزرگش، ساک او را به نام خود نامگذاری کرد و رهسپار مناطق جنگی شد وی در جنگ حق علیه باطل آرپیچی زن بود.

وی بعد از چند اعزام از ناحیه پاه مجروح شد بعد از مداوا و استراحت، طاقت دوری از دوستان خود را نداشت و دوباره عازم دفاع از میهن اسلامی شد.

سرانجام بسیجی دلاور کیومرث اعلائی در تاریخ نهم فروردین ماه سال ۶۷ پس از رشادتها و ایثار در منطقه شاندری در عملیات والفجر ۱۰ در سن ۱۷ سالگی به جمع کربلائیان پیوست.

پیکر پاکش مثل مولایش حسین ابن علی (ع) در بیابان ماند و بعد از ۱۰ ماه در جمع کثیری از مردم شهر ماسال تشیع و گلزار شهدای رشت به خاک سپرده شد.

متن وصیت نامه شهید کیومرث اعلایی:

به نام خدايي كه ما را آفريد و از دنيا مي‌برد؛ خلق كرده ما را تا در راهش جهاد كنيم و آفريد و به دنيا آورد ما را تا در راهش قدم گذاريم. او ما را آفريد تا در خطش كه خط مستقيم است، پاي گذاشته تا از دستورات او اطاعت كنيم. پس راهي را كه انتخاب كرده‌ام، راه بدي نيست و راه كسي است که به خاطر رضاي خدا شهيد شد مانند:‌قسمت، عباس، جواد و رضا و … .

پس راه من درست است و من راهي را انتخاب كرده‌ام كه حسين‌بن‌علي (ع) آن را انتخاب كرده بود. پس پدر و مادر و برادران و خواهران عزيز من، از شهادت من غمگين نباشيد و روز شهادت مرا جشن بگيريد تا چشم دشمنان ما كور شود.

اما مردم شهيدپرور ماسال راه خانواده شهدا را ادامه دهيد. اي دوستان! من مي‌خواهم كه راه مرا ادامه دهيد؛ هر چند كه خود بنده‌اي ناچيزم ولي راهي را مي‌روم كه راه حق است و اي كساني كه از من ناراحتي داشتيد، مرا ببخشيد تا خدا هم مرا ببخشد. اگر در اين راه مي‌روم بگذاريد خوب بروم و از هر گناه و معصيتي دور بمانم.

پدر و مار و دوستان و آشنايان فكر نكنيد كه من شما را دوست نداشتم؛ من شما را دوست داشتم ولي دوست ديگري مرا جذب خود كرد كه دوستي با دستورات اسلام و ادامه دادن راه شهداست. به قول يكي از شهدا كه نوشته بود: پدر و مادر دو چشمان من هستند و امام قلب من، بدون چشم مي‌توان ماند ولي بدون قلب هرگز.

پدر و مادر عزيز از شما تشكر مي‌كنم كه مرا بزرگ كرده و هديه اين انقلاب و رهبر كرديد.

امام را تنها نگذاريد.

شهدا را فراموش نكنيد.

انتهای پیام/