علیرضا حق‌گو مدیرعامل شرکت بیلیش درباره‌ی انتقال پسماند پتروشیمی خوزستان به گیلان در گفت‌وگو با خبرنگار ماسال نیوز اظهار داشت: حدود دو سال پیش شرکت بیلیش را در استان خودم در شهرستان رودبار مستقر کردم. مکانی که برای این کار در نظر گرفتم شرکت واریان بود. این شرکت را در حالی خریداری کردم که جزو صنایع آلاینده کشور بود. موفق شدیم معضلات آلایندگی شرکت را حل کنیم و بعداً در سازمان حفاظت از محیط زیست این شرکت را از لیست صنایع آلاینده خارج کنیم. این شرکت سال‌ها در این زمینه مشکل داشت. ما مشکل این شرکت را به صورت علمی حل و برای این‌کار اسید سولفوریک را از فرایند تولید روغن حذف کردیم.
وی افزود: علاوه بر این، معضل یکصد هزار تن ضایعات نفتی مثل لجن اسیدی که از ۱۵ سال پیش به عنوان پسماند ۵ کارخانه بزرگ استان مثل فومن شیمی و واریان که در اینجا دپو شده بود را بدون دریافت یک ریال هزینه حل کردیم. این موضوع تنها با وارد کردن دانش فنی لازم حل شد. شرکت بیلیش به عنوان یک شرکت مدیریت پسماند در سازمان حفاظت محیط زیست شناخته شده است. تاکنون استان گیلان در خصوص تأمین مواد اولیه به شرکت ما کمکی نکرده است. شرکت ۳۰ نفر پرسنل و کارگر دارد. هزینه‌های ثابت ماهیانه شرکت ما حدود ۱۰۰ میلیون تومان است. ما مجهز به یک نوع دانش فنی شده‌ایم که مواد اولیه آف خورده پتروشیمی که در کشور ما به عنوان ضایعات صنعتی شناخته می‌شود قابل استفاده می‌کنیم. ما در یک مزایده شرکت کرده‌ایم تا از این ضایعات ۱۸ حلال صنعتی تولید کنیم که در صنعت پتروشیمی مورد استفاده قرار می‌گیرند.
مدیرعامل شرکت بیلیش گفت: یکی از حلال‌های که در شرکت ما تولید می‌شود هم اکنون از کشور قطر در هر تنه قیمت ۵۶۰ دلار وارد کشور می‌شود یعنی ما تنها بخشی از نیاز کشور را تولید می‌کنیم. در واقع ما علاوه بر اینکه اشتغال‌زایی کردیم بخشی از نیاز داخلی کشور را تأمین می‌کنیم و از خروج ارز جلوگیری کردیم. ما شغل پایدار ایجاد کردیم و یک کارخانه که از سال‌ها تعطیل بود را احیا کردیم. تمام ملاحظات محیط زیستی را هم رعایت کردیم و محصول اتیلن دی کلراید مورد نیاز کشور را در اینجا تولید می‌کنیم. ما در اینجا شوینده‌‌ای تولید می‌کنیم که همین الان از کشور چین با قیمت بالا وارد می‌شود.
حق گو ادامه داد: ما با رعایت استانداردهای محیط زیستی کالا تولید می‌کنیم ولی نمی‌گوییم که در وضعیت ایده‌آل استانداردهای محیط زیستی قرار داریم. ما تمام تلاش خود را می‌کنیم که همه قوانین محیط زیستی را رعایت کنیم. موادی را که ما وارد می‌کنیم در محفظه‌های محافظت شده بتنی به‌عنوان دپوی مواد اولیه نگهداری می‌شود.
وی تأکید کرد: مواد اولیه در مخازن بتنی با لایه محافظت شده نگهداری می‌شوند و مواد تولید شده نیز به صورت تندتند وارد بازار می‌شود. مواد تولید شده بیشتر در صنایع پتروشیمی استفاده می‌شود. قبل از این قرار بود سایت پتروشیمی را در همینجا قرار بدهیم. برنامه آیندگان گیلان در مجلس شورای اسلامی با این طرح موافق بودند حالا من می‌خواهم از یک کالای آف خورده (قیمت شکسته) استفاده کنم این موضوع را رسانه‌ای کردند دلیل رسانه‌ای شدن این موضوع چیست.
مدیرعامل شرکت بیلیش در ادامه با افشای پشت پرده‌ی رسانه ای شدن انتقال پسماند پتروشیمی خودزستان به گیلان گفت: دلیل این هجمه رسانه این است که یک گروه از یک شرکت پتروشیمی از شهرستان انزلی به اینجا آمدند و درخواست کردند که کارخانه را به آنها بفروشم اما من مخالفت کردم و گفتم فروشنده نیستم. ابتدا همه صحبت‌ها به صورت شفاهی بود و یک مبلغ هنگفت به من پیشنهاد دادند که موافقت نکردم و بعد از مخالفت من با فروش کارخانه این موضوع رسانه‌ای شد. این خبرها هم اصلاً صحت ندارد. رسانه‌ها ادعا کردند که پسماند از خوزستان به گیلان آمده و دفن شده است یا قرار است دفن شود. در حالی که این موضوع اصلاً صحت ندارد. ما ضایعاتی را که دریافت می‌کنیم از آن کالا تولید می‌کنیم و حتی یک گرم آن را دفن نمی‌کنیم. ما فقط مواد وارداتی را تفکیک و استحصال می‌کنیم و در یک راکتور کاملاً بسته اتیلن دی کلراید و دیگر محصولات را تولید می‌کنیم و تحویل صنایع پتروشیمی می‌دهیم. بنده کارشناس ارشد آلودگی‌های محیط زیست هستم و دوم این واحد صنعتی است که در این زمینه بنده تأسیس کرده‌ام. این شغل تخصصی من است و بنده حافظ طبیعت هستم. شرکت‌های شبیه بیلیش در آلمان به تعداد خیلی زیاد فعالیت دارند و کسی هم به فعالیت آنها ایرادی نمی‌گیرد. همین الان شرکت پسماند زیست در اراک، مفتای اصفهان، کیمیای رازی و شرکت‌هایی در اشتهارد و بویین زهرا شبیه شرکت بیلیش در حال فعالیت هستند.
حق گو افزود: هجمه رسانه‌ای فعلی کار رقبای شرکت من است چون آنها هم در مزایده شرکت کرده بودند و برنده نشدند و بعدها به من پیشنهاداتی دادند که قبول نکردم. بنده ۲۰ میلیارد تومان وام گرفتم و از طریق همین وام در حال تولید هستم. من از کالایی استفاده می‌کنم که قبلاً در دریا ریخته می‌شد. ما دو سال است که در این زمینه کار می‌کنیم. پتروشیمی‌ها در کشور ۵۰ سال قدمت دارند ۴۸ سال از این ۵۰ سال، این ضایعات مورد استفاده قرار نمی‌گرفت. این مواد قبلاً یا دفن می‌شد یا سوزانده یا در دریا ریخته می‌شد چرا قبل از این درباره‌ی این ماده حرفی زده نشده است. ما در یک راکتور بسته کار می‌کنیم. این مواد سوزانده نشده و وارد هوا نمی‌شود. اکنون که به جایی رسیدیم که از این ضایعات که قبلاً در خاک یا آب ریخته می‌شد محصولی تولید می‌کنیم که وارد بازار کشور می‌شود و از طرفی اشتغال زایی می‌کند این سر و صداها برپا شده است.
