يک ديدگاه

1. لیثی حبیبی - م. تلنگر گفت:

   بهمن ۲۰, ۱۳۹۹ در ۳:۰۹ ب.ظ

   من نمی دانم آقای مجید صفاری از اهالی منطقه است و یا از استان دیگری آمده. اگر ایشان از اهالی منطقه باشد، بخوبی می دانند که به نام قانون(جواز غارت داشتن)، و غارت بدون جواز(نابودی جنگل های شگرف شاندرمین، تاسکوی ماسال و …) ضرباتی به جنگل زده که دیگر واقعن نمی توان حتی یک نفر درخت را برای اهداف تجاری و صنعتی بُرید.
   موضوع فقط این نیست که به هر دلیلی درخت هایی نابود می شوند؛ اصل موضوع نداشتن دلسوزی و برنامه است. وگرنه می توانستند برنامه ای دایمی داشته باشند برای جبران. مثال: در برابر نابود کردن یا نابود شدن هر درخت، ۱۰ نهال بکارند و از آن ها حفاظت کنند تا استوار گردند.
   متأسفانه برای بسیاری، اصل، سودجویی ست؛ سودجویی به هر قیمتی. پول کثیف در کشور ما دارد بیداد می کند. در نتیجه حرف خالی فراوان است، و عمل گاه هیچ.

   از سوی دیگر از سوی خود فروختگان و خائنین، به مردم ایران اعلام جنگ داده شده. ایران پر جاسوس ترین کشور دنیاست. برای دیدن جنب و جوش موجودات ضد ایرانی و ضد انسان به وبگاهِ zartasht.blogfa.com سر بزنید.
   کافی ست در خارج از میهن با عشق از ایران جمله ای، فقط یک جمله بنویسی، فورن مورد یورش قرار می گیری. و بعد به وسیله ی عوامل خود در داخل کشور نیز به تو حمله ور می شوند. بار ها در خارج از میهن به من حمله ور شدند، و بعد در داخل از جمله در منطقه ی ما نیز نفس کش طلبیدند.
   ایرانی باید بداند آن موجودات خود فروخته و ضد انسان در داخل نیز بیکار نمی نشینند؛ هر جا توانستند می خشکانند، می بُرند، می درند و با پوشیدن لباس مذهب و حکومت(که کاری ست آسان) هزاران میلیاردی غارت کرده می بَرند. حرف هم بزنی می گویند داریم اقتصاد کشور را نجات می دهیم. و این در حالی است که با خصوصی سازی اموال بیش از هشتاد میلیون ایرانی، ضربات جبران ناپذیری به منافع ملی میهن زده اند، و هر بار وقتی سرمایه های ملی غارت می شود و طرح های مشکوک شکست می خورد، می گویند آن قبلی خصوصی سازی واقعی نبود، اینبار واقعی را اجرا می کنیم. گزارش بازرس شریف حکومتی، آقای سراج را بخوانید تا مو بر تن شما سیخ شود. یک نمونه از آن گزارش: رییس هپکو سرمایه های هزارا میلیاردی را که از دولت ستانده، برده برای خود، برای شخص خود در جای دیگری سرمایه گذاری کرده. و … سال هاست با این نوع حقه بازی و ایجاد فساد به تباهی دامن زده می شود تا ایران پیشرفت نکند. خیلی گیر کردند، یکی از خلافکاران را قربانی می کنند تا همچنان بدرند و ببرند. سر نوشت آقای پوری حسینی یک نمونه ی آن است.

   کوتاه: بیایید قراری چنین بگذارید، قانونش بسازید: به هر دلیلی، حتی بر اثر سیلاب در هر جایی از این سر زمین نیمه خشکیده اگر درختی نابود شد، ده نهال بجایش باید کاشته شود؛ واقعن کاشته شود. نه فقط کاشته شود، بلکه پیوسته از آن ها حفاظت کنند تا استوار گردند.

   پاسخ