در روزهای پس از فروکش کردن دامنه‌ی میدانی اغتشاشات، اکثر تحلیل‌گران به بررسی شیوه رفتاری و وضعیت عمل و توانایی دشمن در فضای مجازی و نیز در عرصه خیابان پرداخته‌اند.
این دشمن شناسی که شاید بتوان آن را دشمن شناسی افراطی نیز نامید، چنان فراگیر شده که بیم آن می‌رود تا ما را از یک اولویت مهم‌تر غافل کند.
این مهمِ اولویت‌دار، خودشناسی است. بررسی وضعیت جریان‌های داخلی به خصوص مبتنی بر اتفاقات اخیر و شناخت ضعف‌ها و قوت‌ها، نوع مواجهه‌اش با رفتار دشمن، چه در عرصه خیابان و چه در فضای رسانه و مجازی، آنچنان مهم است که عدم توجه به آن، خسارات جبران ناپذیری به همراه خواهد داشت.
عملکرد مجموعه‌های حامی و وفادار به نظام، و نیز مجموعه‌های حامی ولی منتقد به برخی رفتارها و رویه‌ها و نوع حضور و کنش‌شان در اتفاقات اخیر در مقایسه با رخدادهای مشابه در سال‌های گذشته و بررسی دقیق و موشکافانه خلاءها، کمبودها و ضعف‌ها قطعاً راهگشای جریان نیروهای انقلاب در مواجهه با رخدادهای آتی است. بخش اعظمی از حوادث ناگوار اخیر حاصل همین ضعف‌ها و کم‌کاری‌هاست.
اگر این ضعف‌ها جبران شوند، شاید کمتر شاهد اتفاقاتی شبیه آنچه که در روزهای اخیر بر ایران گذشت، باشیم. شاید.
