اسماعیل هنیه(۶۱ ساله) نزدیک به شصت سال از عمرش را در فلسطین و یک سال هم به عنوان تبعیدی در روستای مرج الزهور(جنوب لبنان) به سر برده است.
او در سال ۲۰۲۳ برای برخی مذاکرات سیاسی و دیدار با مقامات کشورهای عربی و اسلامی از غزه خارج شد ولی اسرائیل اعلام کرد که دیگر هیچگاه اجازه بازگشت به فلسطین را به هنیه نخواهد داد. مرز رفح که تنها گذرگاه فلسطین برای ارتباط با کشورهای دیگر است، به صورت مشترک تحت تسلط صهیونیستها و دولت مصر قرار دارد.
هنية امروز در قطر به عنوان یک شخصیت فلسطینی تبعیدی شناخته می‌شود که دولت قطر، میزبانی و تامین امنیت او را قبول کرده است.
او که در پی انتخابات پارلمانی فلسطین در سال ۲۰۰۵ با رأی بالای مردم به حماس، به نخست وزیری رسیده بود، پس از آن نیز در همه جنگ‌ها در کنار ملت خود در غزه ایستاد، بارها مورد سوءقصد قرار گرفت و تا آستانه شهادت پیش رفت. طی سالهای گذشته منزل هنیه بارها بمباران شده و تاکنون حدود ۶۰ تن از بستگانش به شهادت رسیده‌اند.
هنیه چند سال قبل، از منصب نخست وزیری کنار رفت و در حال حاضر رئیس دفتر سیاسی حماس و بالاترین مقام شاخه سیاسی حماس در خارج فلسطین به حساب می آید اما بالاترین مقام شاخه سیاسی در داخل فلسطین، یحیی سنوار است.
خلاصه کلام اینست که اسماعيل هنية ماه‌ها قبل از هفت اکتبر ۲۰۲۳ از فلسطين خارج شده بود و دیگر نتوانسته بود به غزه برگردد زیرا اسرائيل راه بازگشت را مسدود کرد.
شخصیتهای مبارز فلسطینی در خارج از فلسطین، در کدام کشورها اقامت دارند؟
به طور کلی گاهی برخی از سران حماس که در دوره‌های مختلف برای مذاکرات سیاسی مجبور به خروج از فلسطین می‌شدند، دیگر اجازه بازگشت نمی‌یافتند. برخی نیز قبلا در زندان به سر می‌بردند که در تبادل اسیران آزاد شدند و باز هم اسراييل شرط کرد که پس از آزادی، اجازه اقامت در فلسطین را ندارید و باید در کشور دیگری اقامت کنید.
در حال حاضر عموم شخصیتهای تبعیدی مقاومت فلسطین در ترکیه، قطر، لبنان و سوریه اقامت دارند. دولت قطر و ترکیه تامین امنیت سران حماس را تضمین کرده‌اند تا به دست مأموران موساد ترور نشوند. سران جنبش جهاد اسلامی نیز در لبنان و سوریه تحت حمایت حزب الله لبنان قرار دارند.
قبلا سران تبعیدی حماس در اردن، امارات، تونس، عربستان و … اقامت کرده بودند، ولی چون مکررا ترور یا زندانی می‌شدند، مجبور به کوچ از آن کشورها شدند. دولت مصر نیز پذیرای سران مقاومت نیست. حضور جنبش های مقاومت فلسطین در قطر، ترکیه و لبنان باعث می‌شود امکان ارتباط بیشتر و آسان‌تر با سیاستمداران و رسانه های جهانی برای آنان فراهم‌تر باشد.
