بسم رب الشهدا و الصدیقین

۳۱ شهرور ماه ۱۳۵۹ ، صدام حسین، سرمست از قدرت و با غرور و همچنین سواستفاده از مشکلات داخلی ایران و نوپا بودن انقلاب با حمله وحشیانه به ایران مرتکب جنایت جنگی شد و علیرغم دفاع جانانه مدافعان، خرمشهر سقوط کرد و پس از تصرف خرمشهر ،عراقیها آن را (محمره) نامیدند و روی دیوار شهر نوشتند :
جئنا لنبقی: آمده‌ایم که بمانیم…
این حمله که با حمایت همه جانبه کشورهای منطقه، علی الخصوص آمریکا، چه مستقیم و چه غیر مستقیم، اعم از حمایت تسلیحاتی و اعزام نیروی انسانی، به کمک بعثیها شتافتند در صورتی که همین کشورها از فروش سیم خاردار به ایران ممانعت به عمل آوردند. ما فراموش نخواهیم کرد
پس از تصرف خرمشهر، مستشاران فرانسوی طی یک بازدید از وزارت دفاع عراق که در سال ۱۹۸۲ انجام شد اعلام کردند که هیچ اسلحه و نیرویی قادر به باز پس گیری خرمشهر نخواهد بود زیرا عراق این شهر را به یک پایگاه دفاعی مستحکم تبدیل کرده است .
ناگفته نماند که عراق حتی خط مستقیم خطوط تاکسیرانی بین خرمشهر و بصره ایجاد کرده بود .
صدام که خیالش از حمایت‌های همه جانبه دنیا و نداشتن قدرت و توانایی نظامی ایران از آزاد سازی خرمشهر راحت بود اعلام کرد:
(اگر خرمشهر سقوط کند من کلید شهر بصره را به آنها (ایرانیان ) تقدیم خواهم کرد)
اما صدام فراموش کرده بود که شاعر حماسه سرای ایرانی
فردوسی عزیز چند قرن پیش جوابش را داده بود:
چو ایران نباشد تن من مباد
براین بوم و برزن یک تن مباد
همه سر به سر تن به کشتن دهیم
از آن به که کشور به دشمن دهیم
آقای نادر ابراهیمی چه زیبا سرودند:
ای سلامم ای سرودم ای نگهبان وجودم
ای غمم تو ،شادی ام تو، مایه‌ی آزادی ام تو ای وطن …

فردریش هگل گفته: در زیر هر وجب از خاک ایران مردی در خون خود خفته تا از موجودیت این سرزمین پاسداری کند.

اما سرانجام در سوم خرداد ماه سال ۱۳۶۱ بعداز حدود دو سال از تصرف خرمشهر با درایت فرماندهان و شهامت رزمندگان اسلام و با برنامه‌ریزی شبانه‌روزی، خرمشهر، شهر خون آزاد شد و دنیا مات و مبهوت فقط تماشاگر این پیروزی بودند و شهیدی گرانقدر در جواب عراقیها که روی دیوار شهر نوشت :آمدیم نبودید.
بعد از آزادی خرمشهر، صدام ۳۰۰ نفر از محافظین خرمشهر را به علت بی‌لیاقتی اعدام کرد.
تمام دشمنان این خاک گهرخیز بدانند که عملیات بیت‌المقدس و وعده صادق و … را جوانان ایرانی طراحی و اجرا کردند پس ما را امتحان نکنید.
باید اذعان کرد چه عزیزانی که روی مین رفتند تا معبری برای گذشتن رزمندگان ایجاد کنند و چه جوانانی شهید شدند تا بدن ناموس ایرانی را از روی نخل پایین بیاورند و هزاران ایثار دیگر.
آن‌دسته از کسانی که با اختلاس و ویژه‌خواری و کم‌کاری موجب تکدر خاطر خانواده محترم شهدا و جانبازان و مردم شریف می‌شوند، حتما «فیلم افتتاح پل توسط رزمندگان بی نام و نشان و بی ادعا » را ببینند…

روحشان شاد و یادشان گرامی باد
با آرزوی سرافرازی ملت شرافتمند ایران
سهراب حسینی ریک
کارشناس ارشد حقوق قضایی