چند شب قبل قرار شد به جای پدر به یک محفل عروسی در یکی از شهرهای گیلان بروم و از طرف ایشان کادوی عروسی را تقدیم کنم. ورودی تالار عروسی بساط مشروب‌خواری فراهم بود. شیشه های مشروب روی سقف یک خودروی سواری بود و بین جوانان توزیع می شد. حتی بچه های ۹ و ۱۰ ساله در حال گفتگو درباره آب جو و آب گندم و مشروب بودند! مرگ چندین نفر در این چند روز در اثر مصرف مشروبات الکی در گیلان و مازندران هم یک نشانه فرهنگی برای مردم و مسئولان است. برخی تصویر می کنند با آزاد شدن مصرف مشروب، همه چیز حل می‌شود ؛اما فکر نمی کنند که اگر مشروب هم آزاد شود نه تنها تلفات موجود باقی می‌ماند و افزایش هم پیدا می‌کند بلکه تلفات رانندگی هم چند برابر می‌شود. بماند که خداوند متعال، داناتر از من و شماست و در قرآن کریم، ما را از مصرف چنین نوشیدنی منع کرده است.
نکته مهم درباره مصرف مشروبات الکلی اینکه طبق آمار سازمان ملل، سالانه ۳ میلیون نفر در دنیا در اثر مصرف مشروبات الکلی جان خود را از دست می‌دهند و جالب تر اینکه در این آمار، چین رتبه یک، روسیه رتبه دو و آمریکا رتبه سوم را دارد و مصرف مشروبات الکلی در این کشورها هم آزاد است. به این ترتیب، اگر قرار بود آزادی مصرف مشروبات الکلی باعث کاهش مرگ و میر انسان ها شود این اتفاق باید در این کشورها رخ می داد.
نکته قابل تأمل اینکه آمار مرگ و میر در اثر مصرف مشروبات الکلی در ایران در سال ۱۴۰۲ با افزایش ۳۰ درصدی به ۶۴۴ نفر رسیده بود و اکنون احتمالا بیشتر از این عدد و احتمالا زیر ۲ هزار نفر است اما در کشوری مثل چین که بیش از ۱۶ برابر ایران جمعیت دارد، سالانه ۳۲۰ هزار نفر در اثر مصرف مشروبات الکلی جان می بازند. یعنی بیش از ۱۶۰ برابر تلفات مصرف مشروبات الکلی در ایران. در آمریکا نیز که حدود ۴ برابر ایران جمعیت دارد در سال، حدود ۱۷۸ هزار نفر در اثر مصرف مشروبات الکلی جان می بازند که حدود ۹۰ برابر تلفات مصرف مشروبات در ایران است. بنابراین، قانون کردن مصرف مشروبات در ایران نه تنها باعث کاهش تلفات مصرف آن نمی شود بلکه باید شاهد افزایش چند ده برابر تلفات مستقیم آن باشیم.
سید مهدی مقدم
