جبار (عسکرزاده) باغچه بان در سال ۱۲۶۴ ش در قفقاز به دنيا آمد و پس از اتمام تحصيلات، در يك مدرسه در ايروان (ارمنستان کنونی) به تدريس مشغول شد. در سال ۱۳۰۳ شمسی اولين كودكستان ايرانی را به نام “باغچه اطفال” در تبريز تأسيس كرد. در همان سال سه كودك ناشنوا نيز در اين مدرسه ثبتنام كردند و اين آغازي بود برای تلاش باغچهبان تا بتواند سخن گفتن را به اين كودكان بياموزد. او برای تعليم خواندن و نوشتن برای كودكان و نوسوادان، روش تعليم الفبا را كه امروزه در سراسر كشور رايج است به وجود آورد. او همچنين اولين مدرسه كودكان ناشنوا را در سال ۱۳۱۲ در تهران تأسيس كرد. جبار باغچهبان برای هموار كردن راه زبان آموزی كودكان ناشنوا راهی را انتخاب كرد كه در سراسر جهان با نام الفبای گويای باغچهبان به عنوان مترقی ترين روش شناخته شده است. همچنين، اختراع تلفني براي استفاده كر و لالها و تاسيس مكتب نسوان براي آموزش دختران نيز از ديگر ابتكارات اوست. وی همچنين در سال ۱۳۲۲ جمعيت حمايت از كودكان ناشنوا و نابینا را تأسيس كرد. سرانجام وی در ۴ آذر سال ۱۳۴۵ش در ۸۱ سالگی در تهران دار فانی را وداع گفت.
روحش شاد
