سيزده فروردين‌ماه، در فرهنگ مردم ايران‌زمين جايگاه ويژه‌اي دارد.
با طلوع خورشيد اين روز، تعطيلات نوروزي ايرانيان غروب مي‌کند و مي‌رود تا سالي جديد در تقويم ايرانيان گشوده شود.
در اين روز ملت ايران، ديرين روزگاري است که دل به طبيعت مي‌زنند تا در دل طبيعت از مناظر و چشم‌اندازهاي بديعي که خداي سبحان بر اين مردم ارزاني داشته، بهره برند.
همه جاي ايران در سيزده فروردين ديدني است.
در کنار باريکه و جوي آبي، زير سايه درختي، در دامن مرغزاري و … سفره‌اي گسترده مي‌شود و خانواده‌ها در کنار عزيزان خويش روزي با نشاط و شاد را سپري مي‌کنند.
گرچه چند روزي از تعطيلات نوروزي و سيزده فروردين گذشته است وليکن تماشاي تصاوير ذيل که از منطقه عمومي طالب‌دره تا حاجي‌بيجار شاندرمن و در کناره‌هاي رود مرغک (رود شاندرمن)، عکسبرداري شده ياد‌آور خاطراتي شيرين است.
طبيعت شاندرمن
پل در دست ساخت حاجي‌بيجار
با طبيعت شاندرمن
….
….
با طبيعت شاندرمن، چاسنس
…
در کنار رود مرغک
الاهي اين سفره معمور باد …
در طبيعت شاندرمن …
با سفره ايراني در طبيعت …
…
…
…
اينجا طبيعت شاندرمن است …
شادي بچه‌ها در طبيعت …
تاب‌بازي بچه‌ها در دل طبيعت شاندرمن
اين هم عبور از يک پل طبيعي در دل طبيعت بر روي رود مرغک شاندرمن
چشم‌اندازي از رود شاندرمن يا رود مرغک که بوميان آن را با نام "شاندرميني لاله روار" مي‌شناسند
شکوه شکوفه‌ها در طبيعت شاندرمن
سوارکاران شاندرمني
سوارکاران شاندرمني
سوارکاران شاندرمني در روز طبيعت
سوارکاران شاندرمني در روز طبيعت
اين هم برخي از صنايع دستي تالشان در شهرستان ماسال و شاندرمن است. سمت چپ کلبه نمونه‌اي از يک "پاري" يا "پارگا" يا "آلا" ديده مي‌شود. "آلا" کلبه موقتي است که توسط تالشه‌شونه‌ها "چوپانان تالشي" با ترکه‌هاي نازک چوب ساخته مي‌شود و براي در امان ماندن از باد و باران روي آن را با چادر شب که از موي بز بافته مي‌شود مي‌پوشانند. آنچه بر فراز کلبه قرار دارد "بُرُم" نام دارد. برم در تالش به پرچم عروسي گفته مي‌شود. اين پرچم نماد و بيرق جشن عروسي است که توسط اقوام و فاميل داماد به سرايش به عنوان هديه برده مي‌شود.
