پایگاه خبری تحلیلی ماسال – با نزدیک شدن به ۷ اسفند، روز انتخاب افراد اصلح برای ۲ مجلس خبرگان و مجلس شورای اسلامی، فضای جامعه نیز سیاسی و انتخاباتی تر شده و احزاب و جریانها هرکدام با روش ها و ترفندهای مختلف، اول ، سعی در گزینش کاندیداهای متمایل به جریان فکری خود و تلاش برای تایید صلاحیت و قرار دادن در لیست های مورد حمایتشان و دوم، سوق دادن جامعه به سمت حزب و جریان آنها و کارآمدتر نشان دادن برنامه ها و روشها در مقایسه با رقیب برای آینده بهتر سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی دارند. اما برای تحلیل هر پدیده سیاسی ابتدا باید به گذشته یک نگاهی کرد و کارکردها و اظهارنظرهای افراد و احزاب و جریانها را یک کنکاش و بازبینی نمود.

اگر به ۲ یا سه انتخابات گذشته بخصوص انتخابات مجلس شورای اسلامی نگاهی بیندازیم متوجه می‌شویم که سران و بزرگان طیف اصلاحات حضور کج دار و مریزی در آنها داشته اند. حتی بعضی از شخصیت های آنها رسما از تحریم انتخابات دم زدند و شورای نگهبان را به جانبداری و نبود زمینه مناسب و مساوی برای رقابت متهم کردند و طبق آمار و شواهد از حضور بر سر صندوق های رای و حتی ثبت نام به عنوان کاندیدا خودداری کردند.گرچه طیف معتدل این جریان سیاسی، همیشه وفاداری به نظام و کشور را با حضور در انتخابات و سایر عرصه های سیاسی اثبات کرده است. اما در این نوشتار روی سخن با آن دسته از افرادی است که بخصوص طی دهه گذشته، اکثرا بر طبل تحریم انتخابات کوبیده اند اما امروز با تمام قوا و توان فکری، انسانی و مالی خود پای به عرصه گذاشته اند و قویترین ژنرال های خود را برای کاندیداتوری راهی فرمانداری ها کرده اند. در نگاه اول شاید این امر برای جامعه بسیار دلپذیر و خبر از خلق یک حماسه بزرگ سیاسی داشته باشد اما چه اتفاقی افتاده که این جریان سیاسی ناگهان با تغییر موضع ۱۸۰ درجه ای خود مواجه شده است؟ آیا اعضای شورای نگهبان تغییرات اساسی کرده اند؟ یا قوانین تایید صلاحیت ها عوض شده است؟ و یا فشار دولت به شورای نگهبان برای گرفتن تاییدیه برخی از کاندیداها مثمرثمر واقع شده است؟

اگر با تحلیل گذشته و ریزبینی در تحرکات این روزهای طیف اصلاحات بخصوص قسمتی از جریان تندرو آنها به مسائل نگاه کنیم، متوجه می شویم بازی سخت و تا حدودی جالب را با شورای نگهبان آغاز کرده اند. در دوره های قبل با وجود کاندیداهای معتدل اصلاحات، تندروهای این جریان بازهم حضور بر سر صندوق ها را تحریم کردند و نشان دادند به حداقل ها رضایت ندارند و تمامیت خواه هستند. اگر دقیق تر به اسامی کاندیداها در شهرهای مختلف نگاه کنیم درمی یابیم که تعداد کاندیداهای منتسب به جریان اصلاحات، نسبت به دوره های قبل به شدت افزایش پیدا کرده است و می توان اینگونه برداشت کرد که این جریان، با توجه به پیش بینی ها از رد صلاحیت کاندیداهای مورد حمایت خود، تعداد ثبت نام کنندگان را به حدی بالا برده که کار را برای هیئت های نظارت سخت تر کرده و آنها را به نوعی دچار سردرگمی و منحرف شدن از دقت نظر در بررسی ها کند تا بتواند از این فرصت استفاده نموده و در هر شهری حداقل ۲ کاندیدای تایید صلاحیت شده ی شناسنامه دار از جناح اصلاحات داشته باشد. کما اینکه می بینیم کسانی از این جناح، ثبت نام کرده اند که در دوره های قبل رد صلاحیت شده اند و این دوره نیز رد صلاحیت شدنشان اظهر من الشمس می باشد و می خواهند هزینه رد صلاحیت را برای شورای محترم نگهبان تا جایی بالا ببرند که یا تعدادی از این کاندیداهای تندرو بتوانند از فیلتر این شورا رد شوند و یا اگر شورای نگهبان همچون دوره های قبل بر لزوم پایبندی بر قانون اصرار داشته باشد و تعداد نفرات زیادی از تندروهای اصلاح طلبی را رد صلاحیت نماید، فریاد وا مظلوما سر دهند و از نبود بستر لازم برای انتخاب عادلانه سخن بگویند و این بار با شدت بیشتری به شورای نگهبان حمله کرده و بازهم انتخابات را تحریم نمایند و زمینه سازی فتنه بزرگتر از فتنه ۸۸ را شروع کنند.

بهرحال این انتخابات، آزمون سنگینی را بر دوش شورای نگهبان گذاشته و امیدواریم اعضای محترم این شورا و هیئت های نظارت بتوانند از آن سربلند بیرون بیایند و از ورود کاندیدایی که واقعا صلاحیت های لازم را برای ورود به این عرصه ندارد خواه اصولگرا باشد خواه مستقل و یا اصلاح طلب ، جلوگیری نمایند و مردم عزیز و قدرشناس کشورمان هم با طیب خاطر نسبت به انتخاب از بین تایید صلاحیت شدگان اقدام نموده و حماسه دیگری را در دفتر انقلاب اسلامی رقم بزنند.

 محمد حسین شکری (کارشناس ارشد روابط بین الملل)

انتهای پیام/