خبرنگاران باید واقعیت ها، مشکلات و مسائل موجود در جامعه را به خوبی بیان کنند و مسئولان در مقابل باید سعه صدر داشته و برای رفع شکلات مطرح شده گام بردارند
سید مومن منفرد «خبرنگار نشریه ی شریف و تالش» – رسالت یک خبرنگار باید انعکاس واقعیت ها، مشکلات و دیگر مسائل موجود در جامعه ی ما باشد. خبرنگار به عنوان کسی که در درون جامعه زندگی می کند و از جنس خودِ مردم می باشد، به طورِ حتم مشکلات مردم را به راحتی لمس می کند و درد و آلام آن ها را در رسانه های دیداری، نوشتاری و مَجازی به اطلاع مسئولین و دیگر اقشار جامعه می رساند. متأسفانه در بعضی مناطق از جمله ماسال و شاندرمن تحمل ظرفیت بعضی از مسئولین بسیار پایین می باشد و قدرت نقد شدن، آن هم نقد سازنده را ندارند. وقتی خبرنگاری یکی از مشکلات شهرستان را منعکس می کند، علیه او جبهه می گیرند، تهدید می کنند و حتی کار به شکایت و دادگاه و دادگستری نیز می رسد. یا بعضی از مسئولینِ دیگر انتظار دارند که به خاطر آن ها مشکلات شهرستان رسانه ای نشود یا برخی دیگر دوست دارند قبل از انتشار و چاپِ اخبارِ منطقه از آن اطلاع داشته باشند. چرا باید اینگونه باشد؟ در همه جای دنیا خبرنگار باید آزادی عمل داشته باشد و اطلاعات و آمار درست در اختیار خوانندگان و شنوندگان ارائه دهد، خبرنگار باید انعکاس دهنده ی مشکلات جامعه جهت رفع آن ها و نیز موارد خداپسندانه و عام المنفعه جهت اشاعه ی این امور باشد تا هم باعث شود افرادی که در کار خود اهمال می کنند، کار خود را به درستی و با دقت بیشتری انجام دهند و مورد مواخذه قرار بگیرند و نیز افرادی که در کارهای خیر و عام المنفعه به عنوان مثال در ساخت مسجد و مدرسه، کمک به ایتام و … همکاری دارند، ترغیب و تشویق بیشتری بشوند تا مشکلی از مشکلات جامعه کاسته شود و یک گام رو به پیشرفت برداریم.
خاطره از دوران خبرنگاری:
از زمانی که من وارد دنیای خبر و خبرنگاری شده ام، چند سالی می گذرد. من با نشریات تالش، بهار تالش، فومنات، شریف، نسیم تالش، گیله وا، ویژه ی معین ماسال و شاندرمن و …. همکاری نموده و خود نیز دبیر ویژه نامه ی شاندرمن بوده و هستم و در آن به انعکاس تاریخ، جغرافیا و دیگر مسائل و مشکلات فرهنگی شهرم با همکاری دوستان ارجمندم می پردازم. یکی از خاطرات جالبم بعد از چاپ شماره های اول ویژه ی شاندرمن بود که با استقبال بسیار چشمگیری بین اهالی ماسال و شاندرمن مواجه شد. این موضوع برایم جالب بود؛ زیرا بسیاری معتقد بودند مردم ما علاقه ای به خواندن نشریات و کتاب ندارند. ولی اینگونه نبود. مردم حتماً کتاب و نشریه می خوانند. البته نشریاتی که درباره ی آن ها و دل آن ها نوشته شود. نشریاتی که مشکلات آن ها را بازگو کند. یکی دیگر از خاطراتم این که در یکی از شماره های ویژه ی معین شهرستان ماسال به خانم عباسی پیشنهاد دادم که نام این ویژه را به «ویژه ی معین ماسال و شاندرمن» تغییر بدهد که خوشبختانه این کار را انجام داد، ولی بعد از چند شماره آن را حذف نمود. نمی دانم چرا و تا حال از ایشان نپرسیده ام. ولی باز با این نوشته امیدوارم که این امر به زودی محقق شود. نکته ی آخر این که امیدوارم به مشکلات خبرنگاران رسیدگی کنند و فقط در روز خبرنگار، آن ها را مورد توجه قرار ندهند؛ زیرا خبرنگاران زبان گویای جامعه ی ما هستند. پس بیاییم به آن ها با دید مثبت تری نگاه کنیم و بیندیشیم. در پایان برای همه ی خبرنگاران در دهکده ی جهانیِ امروز و ایران اسلامی به خصوص خبرنگاران تالش، ماسال و شاندرمن آرزوی پیروزی و بهروزی از خداوند منان دارم.
