خیلی سخت است که بیش از دو دهه از پایان جنگ تحمیلی و قریب به یک دهه  از رجعت پیکر شهید دادور حاجتی (آخرین شهید مفقودالاثر شهرستان که پیکرش بعد از سالها تفحص شد) می گذرد و هنوز خبری از پیکر مطهر سیزده شهید مفقودالاثر شهرستان ماسال و شاندرمن نیست.

نمی دانیم این خبر بازگشت پیکر شهدا که هر از چند ماه گفته می شود، و بعد از آن ناامیدی از بازگشت نزدیک ترین و عزیزترین یار، با دل پدران و مادران و برادران و خواهران و نزدیکان شهدای مفقودالاثر چه می کند، نمی دانیم تا حالا غم فراق یار، چقدر از عمر خانواده های شهدا کاسته است، اما می دانیم راهی برای کاستن از غمها و سختی های آنها وجود دارد، راهی که معلوم نیست چرا هنوز راهی به شهرستان ما پیدا نکرده است.

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ماسال، از ابتدای جستجو و تفحص شهدای دفاع مقدس، پیکر شهدایی که بعد از تفحص هیچ نشانه ای برای تعیین هویت و نام آنها وجود ندارد با عنوان ((شهید گمنام)) در نقاط مختلف کشور به خاک سپرده می شدند. تدفین شهدای گمنام در شهرها، دانشگاه ها و اماکن دیگر فرصت بزرگی است که ثمرات بسیاری نیز می تواند داشته باشد. مزار مطهر شهدای گمنام قبل از هر چیز زیارتگاه و خلوتگاه پدران و مادرانی است که فراق یار، زودتر از گذر عمر رنگ سپیدی بر سر و رویشان نشانده است. خانواده های شهدای مفقودالاثر به یاد شهید عزیز خود، پیوسته بر مزار شهدای گمنام رفته و حرفهایی را که شاید نمی توانند به من و تو بگویند با این شهدا درددل می کنند.

البته مزیت مزار شهدای گمنام فقط این نیست. تجربه نشان داده است که جوانان و نوجوانانی که به اقتضای سن خود دوران جنگ و جبهه را درک نکرده اند حس متفاوتی نسبت به شهدای گمنام دارند و راحت تر و سریع تر با آنها انس می گیرند. دفترچه خاطرات جوانان و نوجوانان این مرز و بوم ـ فارغ از رنگ و قومیت و حتی ظاهر آنان ـ را که مرور کنی پر است از مواردی که آنان با شهدای گمنام به عنوان برادر خود درددل کرده اند.

با این همه، اما ماسال و شاندرمن که به گفته رییس بنیاد شهرستان بیشترین تعداد شهدا را به نسبت جمعیت خود در استان تقدیم انقلاب کرده است و خانواده های معظم و مکرم سیزده شهید مفقود الاثر و خیل مردم و خصوصاً جوانان این شهر سالهاست که در حسرت زیارت و میزبانی این نام آوران گمنام مانده اند. حقیقتاً جای بسی سوال است که در شرایطی که در برخی شهرهای مشابه قریب به ده شهید گمنام در چند نقطه آنها آرمیده اند چرا باید ماسال و شاندرمن از این فیض بزرگ محروم باشند؟

مسئولان شهرستان البته همگی بدون استثنا معتقدند که این وضع شایسته ماسال و شاندرمن نیست و باید مسئولان کشوری تشییع و تدفین شهدای گمنام را متوجه جفایی که در حق ماسال و شاندرمن شده است نمود، چرا که ماسال و شاندرمن مدتهاست آماده و چشم براه استقبال از شهدای گمنام هستند. از مسئولان بنیاد شهید و فرمانداری و سپاه گرفته تا مدیر آموزش و پرورش شهرستان وعده داده اند تمام تلاش خود را خواهند کرد تا در سریعترین زمان این مشکل حل شود.قرار شده است نامه نگاری هایی که در گذشته از طرف فرمانداری و سپاه انجام گرفته با جدیت بیشتر پیگیری شوند. مسئولان این وعده را هم داده اند که پیگیر خواهند بود تا هم ماسال و هم شاندرمن به صورت جداگانه معطر به حضور شهدای گمنام شوند.

حرف آخر را در گوشی بگوییم، شاید شهدای گمنام منتظرند تا ما آمدنشان را جدی تر بخواهیم. اگر مردم و مسئولان شهرستان با همبستگی کامل پیگیر زمینه سازی برای میزبانی از شهدای گمنام باشند به لطف خداوند و عنايت شهدای گمنام، به زودی این آرزوی دیرینه محقق خواهد شد/.

این یادداشت که پیش از این در تاریخ ۱۰ آبان ماه سال ۹۱ منتشر شده بود به بهانه ورود و تشییع هفت شهید گمنام دفاع مقدس که ۲۳ اسفند ماه جاری در شهرهای ماسال، شاندرمن و رضوانشهر انجام می شود باز نشر شده است.

انتهای پیام /

سید رسول منفرد