به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ماسال، محمدسعید ابراهیمی فعال دانشجویی دانشگاه فردوسی مشهد ضمن یادداشتی نوشت:

ما رهپویان حضرت روح الله اغلب، امام راحل(ره) را از دریچه ی یک عالم مجاهد دیده و تفسیر کرده ایم و تمام توجه خود را به کنش های مذهبی و سیاسی ایشان معطوف نموده ایم به نحوی که نام ایشان برایمان تداعی کننده واژگانی از قبیل استکبار ستیزی، نفی طواغیت، تهجد و شب زنده داری، اسلام سیاسی، حکومت اسلامی و… است.
و دیگر جنبه های حیات با برکتشان از جمله نظم فوق العاده، استفاده بهینه از زمان، محکم کاری و دقت نظر و ایضا اتقان کار ایشان کم و بیش مهجور مانده است و آنچنان که بایسته است مورد مداقه قرار نمی گیرد.

و نتیجه آن می شود که بانگ مرگ بر آمریکای لفظی را به تاسی از حضرت روح الله سر می دهیم لیکن به سبب آنکه در سایر زمینه ها با مختصات فکری و عملی امام آشنا نیستیم، بعضا نظم و دقت عمل مطمح نظر ایشان را در اعمالمان ملحوظ نمی کنیم و این ناکارآمدی ها بعضا به پای گفتمان و منطق مستحکم حضرت امام محسوب می شود بدین معنا که عده ای مدعی می شوند ریشه مشکلات ما در عدم ارتباط با جهانخواران است و با ترک استکبار ستیزی و شعار مرگ بر آمریکا (که دال مرکزی گفتمان امام است) هر آینه مشکلات پایان می یابند.
غافل از آنکه مشکلات موجود نه تنها ناشی از متابعت از راه امام نیست بلکه به علت عدم اجرای بدون تنازل سیره ایشان است.
جامعه ما و علی الخصوص جامعه‌ی کارکنان، از کمبود نظم کافی و انضباط کاری رنج می برد و حال آنکه امام(ره) آنچنان در رتق و فتق امورشان منضبط بودند که اطرافیان از رفتار ایشان متوجه می شدند که اکنون عقربه های ساعت چه زمانی را نشان می دهند.
دیگر مشکل در این حوزه، نازل بودن بهره وری نیروی کار به علل گوناگون است به طوری که از ۸ ساعت زمان در نظر گرفته شده برای کارکنان، متوسط میزان کار مفید در ایران چیزی معادل ۲ ساعت است و این در حالیست که حضرت روح الله به گونه ای قدر لحظات را پاس می داشتند که در موارد بسیاری چندین کار را همزمان و بدون کاستن از وجه کیفی آن، به انجام می رساندند.
یکی از نمونه های زیبای مغتنم شمردن وقت در زندگی امام خمینی(س)، خاطره ای است که حجت الاسلام رحیمیان نقل می کنند: امام در بسیاری از اوقات در آنِ واحد و همزمان به کارهای متعدد اشتغال داشتند. در یکی از روزهای اوایل فروردین ۶۸، حدود ساعت هفت بعد از ظهر، حقیر را برای انجام کاری احضار فرمودند. وقتی مشرف شدم، حدود یک ساعت از غروب گذشته بود، ایشان در حالی که هنوز مشغول تعقیبات نماز مغرب و عشا بودند تسبیح در دستشان بود و ذکر می گفتند، به پشت خوابیده بودند و با بالا و پایین بردن پاهایشان، نرمش مخصوصی را که پزشک توصیه کرده بود، انجام می دادند، تصویر بدون صدای تلویزیون را مد نظر داشتند، به صدای رادیو گوش می دادند، علاوه بر این همه امور، علی نوة عزیزشان را در حالی که در کنار ایشان دراز کشیده بود و سعی می کرد حرکت های امام را تقلید کند، مورد تفقد و نوازش پدرانه قرار می دادند و انجام نرمش، مانع از ابراز عطوفت نسبت به نوة خردسالشان نمی شد.

با عنایت به آنچه از نظر گذشت در می یابیم که امام راحل شخصیت عظیمی بودند که در تمامی ابعاد زندگی فردی و اجتماعی می بایست الگوی ما باشند تا بتوان جامعه را به سر منزل مقصود رساند و محصور کردن ایشان در بعد سیاسی و بی توجهی به سایر خصایص ایشان، جفای به ایشان است.

در پایان با توجه به شعار امسال لازم به ذکر است که “اغتنام فرصت”، “اتقان عمل” و “وجدان کاری” گامهایی هستند که کارمندان عزیز می بایست در راستای تحقق اقتصاد مقاومتی بردارند.

انتهای پیام/