به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ماسال، محمدسعید ابراهیمی فعال دانشجویی دانشگاه فردوسی مشهد ضمن یادداشتی نوشت:

چندی پیش با یکی از دوستان دانشجو پیرامون شخصیت های برجسته ی نظام جمهوری اسلامی مباحثه و گفتگو می کردیم که من در اثنای بحث برای آیت الله العظمی خامنه ای(حفظه الله) از وصف “امام” استفاده کرده از ایشان با تعبیر “امام خامنه ای” یاد کردم.

آن دوست دانشجو از شنیدن این واژه، سخت متعجب شد و با وجود اینکه سخنی نگفت و صریحا واکنشی نشان نداد اما آثار بهت و تحیر در چهره اش مشهود بود گویی تا کنون این ترکیب را نشنیده بود.

از همان زمان که با واکنش اینچنینی آن دوست دانشجو مواجه شدم این سوال ذهنم را به خود مشغول کرد که چرا این وصف باید برای جوان دانشجوی ما غریب و نا مانوس باشد؟ جواب بسیار ساده بود.کم کاری و کم فروشی بچه مذهبی ها، همان ها که حضرت ماه، افسران جوان جبهه ی جنگ نرمشان خوانده بود.

لهذا بر آن شدم که در حد وسعم(هرچند بسی اندک است)پیرامون فلسفه ی استعمال لفظ امام برای حضرت آیت الله خامنه ای مطالبی را به رشته ی تحریر درآورم:
امام واژه ای عربی و به معنای “پیشوا” و “مقتدا” است.(ابن منظور،لسان العرب،ج۱،صص۲۱۳ و ۲۱۴)

واژه ی امام در معنای لغوی آن نه تنها منحصر در ائمه ی اطهار(س) نیست بلکه حتی بعضا متضمن بار معنای منفی نیز می باشد و خداوند متعال بارها در قرآن کریم برای سردمداران شرک و کفر از این لفظ استفاده نموده است. چنانچه در جایی می فرماید (و جَعَلناهم ائمه یدعون الی النار…) و یا در جای دیگری از قرآن کریم می خوانیم (…فقاتلوا ائمه الکفر…) فلذا همانگونه که ذکر کردیم واژه ی امام، صرفا معنای پیشوا و مقتدا را افاده می نماید و این لفظ منحصر در ائمه اطهار(س) نیست.

علیهذا همچنان که به فردی که در نماز جماعت مقتدای چند نمازگزار واقع می شود “امام جماعت” می گوییم،به طریق اولی می توان از این وصف برای فردی استفاده نمود که مقتدا و ولی امر مسلمین جهان در عصر غیبت امام عصر(روحی فداه)است.

در معنای اصطلاحی و در فقه شیعه “امام، کسی است که در امور دینی و دنیایی مردم به جانشینی از پیامبر (ص)ریاستی فراگیر دارد” (شیخ مفید،النکت الاعتقادیه)

بنابراین در معنای اصطلاحی، امام به جانشینان رسول الله(ص)اطلاق می گردد و در عصر غیبت نیز این امر(امامت امت)به راویان احادیث (فقها) تفویض شده است.(کمال الدین،ج۲،ص۵۱۶،حدیث۴۴)که در عصر معاصر،مصداق اتّم و اکمل آن حضرت آیت الله خامنه ای می باشد.

از دیگر سوی، قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران سیستم “امت-امامت” را ارائه کرده است و این امر را در اصول پنجم و پنجاه و هفتم خود گنجانده است و بنابراین هر فردی که در جایگاه رهبری نظام جمهوری اسلامی قرار گیرد واجد این وصف(امام)می گردد و استعمال آن برای غیر از حضرت امام خمینی(ره)بر خلاف تصور عوام {که متاثر از تزویر عده ای از خواص(خائن/نا آگاه) است} چیزی از ارزش های والای امام راحل عظیم الشان نمی کاهد.

آری وقتی “تزویر” به اسم اعزاز امام روح الله(ره)اندیشه و آرمان ایشان که همانا احیای مجدد سیستم “امت-امامت” در جامعه ی اسلامی بود را به همراه ایشان به خاک سپرد و سیستم انگلیسی “ملت-رهبر” را در افکار عمومی، جایگزین نمود؛ نتیجه آن می شود که هر از چند گاهی عده ای که مزوّرانه خود را از معتقدین به امام (ره) می نمایانند، علم فتنه برافرازند و به نائب بر حق آن یار سفر کرده بگویند: امام(ره) را قبول داریم اما شما را نه! همان گونه که اهل سقیفه با امیرمومنان علی(ع) رفتار نمودند.

انتهای پیام/