به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ماسال، شهید جاوید الاثر سید کاظم عبدالحسین زاده در سال ۱۳۳۹ در روستای پیرسرای شاندرمن از یک خانواده ی کشاورز متدین چشم بدنیا گشود ودومین فرزند خانواده شد.

سید کاظم از کودکی فردی زرنگ و خلاق بود. دوران ابتدایی را در مدرسه ی میرشجاع بها و فردوسی خرفکوره سپری کرد.

سپس دوره ی راهنمایی را در شاندرمن گذراند و مسافت پنج کیلومتری پیرسرا تا مدرسه را هر روز پیاده طی می کرد. با اتمام دوره ی راهنمایی با توجه به علاقه‌ی کاظم به امور فنی با توجه به وجود نداشتن هنرستان در ماسال و شاندرمن به ناچار به هنرستان شهید عباسپور صومعه سرا رفت و در رشته ی الکترونیک مشغول به تحصیل شد.

سال آخر دوره ی نظری به دلیل بیماری سختی که گرفت نتوانست در امتحانات حاضر شود اما سال دیگر با حضور در امتحانات موفق شد دیپلم دشته ی الکترونیک را اخذ کند.

سید کاظم همزمان با تحصیل سیم کشی ساختمان انجام می داد به نحوی که در سال ۵۹ و ۶۰ همزمان با بهره مندی روستاهای خرفه کوره، پیراسرا و خلورجان از نعمت برق، بیشتر منازل مردم این روستاها را بدون توقع مالی آنچنانی سیم کشی کرد و در تمام این موارد، مبلغ پرداختی خانواده را بدون توقع مبلغ بیشتر می  پذیرفت.

وقتی که به جبهه اعزام شد باز هم به دلیل علاقه به برق و الکترونیک در گروه تخریب تیپ ۵۵ هوابر شیراز عضو شد.

همزمان با دوران ابتدایی با توجه به اینکه پدرش از سادات مورد احترام مردم و از مداحان محلی بود باعث رغبتش به مداحی شد.

صدای خوبش چاشنی جسارت تحسین بر انگیز کاظم شد و به این ترتیب در همان سن کودکی و در شب های محرم در مسجد روستای پیرسرا مداحی می کرد و حتی مردم او را به عنوان یکی از مداحان ثابت مسجد می شناختند.

سید کاظم از همان کودکی با مسجد انس پیدا کرد و همیشه نمازهای خود را اول وقت می خواند. علاوه بر رعایت فرایض دینی در کارهای خانه نیز به مادر کمک می کرد.

او در فوتبال هم ماهر بود و در مسابقات محلی همیشه درخشش خوبی داشت.

سید کاظم در آخرین مرخصی خود منزل یکی از روحانیون منطقه را سیم کشی کرد و در حین کار به این روحانی گفت این رفتن من دیگر برگشت ندارد و شهید خواهم شد و می خواهم در مراسم من، شما روضه بخوانید. در همین مرخصی با تک تک همسایه ها خداحافظی و طلب حلالیت کرده و حتی مداح و شاعر مراسم خودش را هم انتخاب کرد.

با اینکه نوبت اعزامش نرسیده بود در عملیات بدر بصورت داوطلبانه به منطقه ی شرق دجله رفت و در روز ۲۶ اسفند ماه سال ۶۳ شربت شهادت را نوشید و پیکر مطهرش در آغوش دجله ماند و هیچ وقت باز نگشت.

روحش شاد و راهش پر رهرو باد.

با تشکر از سید نظام عبدالحسین زاده برادر شهید

انتهای پیام/