به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ماسال، وحید فرهادی از دانشجویان رشته حقوق و اهالی تالش، طی نامه ای سرگشاده خطاب به رئیس جمهور نوشت؛

آقای رئیس جمهور! چوکا خواب است لطفا بیدارش کنید

هرچقدر که بیش تر می‌اندیشم و تحقیق می‌کنم به این نتیجه می‌رسم که نداریم شهرستانی را که اینچنین وابسته به یک کارخانه باشد .

آری چوب و کاغذ ایران با نام اختصاری چوکا.

کارخانه ای در غرب گیلان اعتبار و آبروی یک منطقه و در یک نگاه کلی‌تر می‌توان گفت اعتبار استان گیلان.

کارخانه‌ای که بودنش و حتی استشمام  بوی تند و زننده‌اش در هنگامه عبور از کنارش عشق و شور و غرور خاصی در دل هر تالشی به وجود می‌آورد .

زیرا چوکا علاوه بر آنکه اعتبار منطقه بود منبع درآمد و تامین کننده معیشت بخش عظیمی از مردم تالش از گذشته ها تا اندک زمانی پیش بوده است. مردمانی که امروز در دل خاک آرمیده‌اند و فرزندانشان امروز نسل سوخته بهره برداری از کارخانه شهرشان شده اند و داغ چوکایشان آن ها را شاید راهی سفر آخرت و پیوستن به گذشتگانشان کند.

آری. دگر نه بویی هست و نه چوکایی.

امروز می‌خواهم از نگاه دل خود، از خون دل خوردن‌های مردمم، از خالی شدن سفره هایشان، از مهمترین بُعدش – شرمنده شدن سرپرست خانواده در مقابل اعضای خانواده‌اش – بنویسم . بله بعنوان جوانی از دیار پاک تالشان این را حق عاطفی خود می‌دانم که بدانم چرا و بخاطر چه چوکای گیلان، نه بهتر است بگویم چوکای وطنم ایران، چرا  به خواب رفته است؟ این چه خوابیست؟  دلم نمی‌خواهد روزی از روزهای آتی برای چوکا نیز نوشته شود کارخانه ای در غرب گیلان، ویران و فروریخته، درو دیوارهایش از حجم اندوه پر اند، گرد افسردگی در فضایش جایگزین بوی تند و معروف چوب و کاغذ ایران شده است.

چوب و کاغذی بود در غرب گیلان که آن را با نام اختصاری چوکا می‌خواندند. اینک از آن چوکا این فروریختگی، ویرانی و افسردگی به یادگار مانده است. مردم شهرش نجیبند و با اصالت، اما پر از غم و اندوه. آری کارخانه ای بود برای شاد بودن مردم این منطقه که اینک به تاریخ پیوسته است.

آیا حق مردم زحمتکش این شهر این بود؟ بله آقایان مسئول! می‌خواهم بدانم آن عزیزانی که حکم به بسته شدن و ورشگستگی چوکا را صادر می‌کنند چه کسانی هستند؟

آیا به کسانی که در آنجا مشغول به کار بودند و هستند  فکر میکنند می‌کنند؟

آیا به کسانی که مستقیم و غیر مستقیم چوکا در زندگیشان نقش داشته و دارد فکر کرده اند؟

سال‌ها پیش که تیم فوتبال چوکای تالش را از کارخانه اش جدا کردید نتیجه اش را دیدید چه شد؟

که امروز هم نارنجک تدبیر به تعطیلی کارخانه چوکا بسته اید ولی این دیگر تیم نیست این نان و روزی مردم است.

مردمی که سال‌هاست با نداری‌ها و کمبودهای چوکا ساخته‌اند ولی دم نزدند.

اضافه کار کردن ولی اضافه حقوق نگرفتند.

جواب سفره های خالی کارگران چوکا را چه کسانی خواهند داد؟

بهتر است بگویم جواب فرزندان آنها را چه کسانی خواهند داد؟

هیچ م‌یدانید یکی از دلایل مهم بزهکاری اطفال فقر و تنگدستی خانواده است؟ می‌دانید یکی از علت‌های مهم بوجود آمدن معضل کودکان کار چیست؟ وضعیتی که اخیرا در پشت چراغ قرمزهای شهرستان ما قابل مشاهده است.

جواب نیازهای خانواده کارگران چوکا را چه کسانی خواهد داد؟

احساسم ، بهتر است بگویم بغض گلویم، به من می گوید دگر کاری از دست مسئولین شهرستانی و استانی بر نمی‌آید و اگر هم بر می‌آمد شاید دوست نداشتند و ندارند کاری در این راستا انجام دهند.

فریاد می‌زنم خدایا! ندای حق طلبیم را به گوش نفر اول اجرایی کشور ریاست محترم جمهوری چگونه برسانم؟

از طرف تمام کارگران چوکا و مردم تالش  رو به سمت رئیس جمهور می‌کنم و عاجزانه درخواست دارم؛

آقای رئیس جمهور! فکری هم به حال مردم تالش کنید.

چوکا در زندگی تمام مردم تالش نقش دارد.

تالش هم جزء جدایی ناپذیر ایران عزیز است و هزاران شهید در راه این انقلاب داده است پس درد ما درد شماست.

آقای رئیس جمهور مردم تالش سردار آزمون عزیز نیستند که با یک آرزو به دیدار شما مشرف شوند.

بلکه مردم خاکی و روستا نشینی هستند که آرزویشان داشتن  یک سفره کوچک ولی حلال است. سفره ای که برایش زحمت بکشند…

آقای رئیس جمهور! نمی‌دانم صدای دردهایمان به گوش شما می‌رسد یا نه که اگر با انتشار این مطلب در رسانه‌های استانی باز بی‌خبر باشید قطعا اطرافیانتان قصور کرده‌اند و حسابشان با مردم تالش، باشد برای آن دنیا. ولی اگر روزی از روزها پس از «آزمون»‌ها صدای ما را هم شنیدید تدبیری برای مردمانتان که زندگیشان گره خورده است به چوکا بیاندیشید.

آقای ریس جمهور! چوکا خواب است، بیدارش کنید.

وحید فرهادی ناورود

فرزندی از دیار تالش

انتهای پیام /