به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ماسال، سلمان کدیور از فعالین دانشجویی کشورمان طی یادداشتی نوست:

سید علی گیلانی، رهبر مسلمانان کشمیر، نامه ای به سران ایران و چند کشور دیگر نوشته تا به داستان غم انگیز کشتار در این منطقه ورود کنند.

اما نکته قابل توجه این نامه این است که مسئله کشمیر اصلا در مناسبات جمهوری اسلامی جایگاهی ندارد،(یا حداقل الویت ندارد). علت آن هم واضح است و آن چیزی نیست جز سیاست تنش زدایی در سیاست خارجی.

سیاستی که می گوید چنان در عرصه بین المللی باید رفتار کرد، که باعث جذب سرمایه به کشور گردد، تئوری که عمل ایدئولوژیک را خلاف مصالح کشور و نوعی افراط گرایی می پندارد.

متاسفانه تصورات بر این است که دولت جمهوری اسلامی اگر در جایی منافع سیاسی و امنیتی برای کشور احساس نکند، به آن ورود اساسی نخواهند کرد.

حتی موضوع یمن را هم مدت ها است بجز محکومیت های لفظی رها کرده است.

نمونه های بارز آن بی عملی در کشتار وحشیانه مردم میانمار، قتل عام مسلمانان چین، عدم اقدام عملی و عاجل در قضایای نیجریه و … است.

مسلمانان کشمیر که دلباختگان انقلاب خمینی هستند، و تاوان این عشق را می پردازند، چگونه باید شعله های این عشق را فروزان نگاه دارند وقتی برای مقامات ایران، روابط سیاسی اقتصادی با دولت خونخوار هند، چنان ارجحیت دارد که حتی در حد لفظ نیز، به این قصه تلخ نپرداخته اند.

به راستی اگر پس از این نامه، هیچ جنبشی در کشور رخ ندهد، این فرزندان دور افتاده خمینی، پیرامون کشور و انقلابی که آن را به حد مرگ و زندگی دوست می دارند، چگونه باید بیندیشند؟

در حالی که همه میدانیم پیامبر خدا فرمود هرکس صدای مظلومی را بشنود که یاری می خواهد و او را رها سازد، مسلمان نیست؟

انتهای پیام /