به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ماسال به نقل از فردا؛ علی مطهری یک پدیده غیرقابل انکار در مجلس است. علی مطهری به خوبی توانسته است برند شخصی خود را به عنوان یک نماینده مستقل در مجلس بسازد که فارغ از تبعات و انتقاداتی که به او می‌شود، هرآنچه به عنوان حق می‌شناسد بیان می کند. تفاوتی ندارد که موضوع سیاسی باشد، فرهنگی یا اجتماعی.

هرچند وابستگی خانوادگی مطهری در فعالیت‌های اجتماعی او ظهور و بروز دارد لیکن او تیم یا تشکیلات ندارد و جریان فکری خاصی را نمایندگی نمی‌کند چراکه هر بخش از اندیشه‌اش را از فرد یا گروهی وام گرفته است. کمتر کسی می‌تواند به طور کامل او را بپذیرد. او در آزادی‌های اجتماعی با اصولگراها هم‌نظر است. هم از تعدد زوجات و ازدواج موقت دفاع می‌کند و هم می‌گوید: «دولت باید در مبادی ورودی دانشگاه‌ها از ورود دانشجویان بدحجاب جلوگیری کند. محیط دانشگاه محل حضور دانشجویان بد پوشش و محل تحریک غریزه جنسی نیست.» اما در عرصه سیاسی چنان حرف می زند که تندترین اصلاح طلبان و خط قرمزها را هم به سرعت پشت سر می گذارد و تنه به تنه اپوزیسیون می‌زند!

آستانه تحریک علی مطهری پایین است و به راحتی قابل مدیریت است. به‌گونه‌ای که در پشت بلندگوی مجلس به‌نماینده‌ای فحاشی می‌کند و روزی دیگر فیلم درگیری فیزیکی او با نماینده دیگری در گروه‌های موبایلی دست به دست می‌شود. یا در نامه‌ای به امام جمعه یک شهرستان تندی می‌کند لیکن پس از چندی در نامه‌ای دیگر به اشتباهش اذعان و عذرخواهی می‌کند.

او با انگیزه است و درگیر محافظه‌کاری‌های مرسوم نمی‌شود. به همین خاطر او تنها کسی است که می‌تواند در یک سخنرانی هم از جشنواره عمار (که علیه فتنه ایجاد شد) تقدیر کند و هم در دفاع از سران فتنه سخن بگوید. علی مطهری شجاع است و زود واکنش نشان می دهد. او می‌تواند لج اصولگرایان و حزب‌اللهی‌ها را در بیاورد!

علی مطهری در عرصه سیاسی بی‌نظر نبوده و نیست. اما جهت و جبهه خود را مرتب عوض می‌کند. اگر کتاب «اصلاح‌طلبی؛ بررسی مبانی جریان اصلاح‌طلبی» که مجموعه یادداشت‌ها و مصاحبه‌های سیاسی علی مطهری در دهه هفتاد است، را بدون نام او منتشر کنیم تفاوتی با نوشته‌های روزنامه کیهان و یالثارات ندارد: «این‌ها [اصلاح طلبان] هدف و خواسته خود را به‌طور صریح بیان نمی‌کنند و نوعی نفاق در کار آن‌ها نهفته است. ظاهر مطلب، اسلام است و آزادی و قرائت‌های مختلف و باطن مطلب غربزدگی و علاقه به غرب و بی‌اعتقادی به اسلام. جامعه ایران را جز با نام و انگیزه اسلام نمی‌توان تغییر داد، لذا حرف خود را در قالب اسلام و دین بیان می‌کنند که اگر صریح و عریان بیان کنند خریدار و تأثیری نخواهد داشت و مبارزه با نفاق سخت‌تر از مبارزه با کفر است.»

عدم توجه به مرزبندهای مرسوم سیاسی از چیزهایی است که علی مطهری را به آن می شناسند، مطهری می‌تواند به عنوان سهمیه احمدی نژاد در لیست اصولگرایان بیاید، در دوره ای دیگر نماینده منتقدین دولت باشد و بعد از یک دوره در ائتلاف اصلاح‌طلبان جا خوش کند. تغییر جبهه و فراموشی مواضع قبلی، شاید بیش از آنکه نشانه آزاداندیشی باشد، به عدم عمق اندیشه سیاسی او برمی‌گردد.

علی مطهری خودش رسانه است. به همین خاطر است که حمله به علی مطهری در شیراز مهم است و لغو سخنرانی‌اش در مشهد تیتر یک روزنامه‌ها می‌شود و واکنش روسای قوا را به همراه دارد ولی لغو سخنرانی ‌های دیگر نمایندگان برای آنها هیچ ارزشی ندارد.

*محمد صالح مفتاح- صبح نو

انتهای پیام /