به گزارش ماسال نیوز به نقل از ۸دی، آسفالت های گسترده نماینده صومعه سرا در سطح حوزه انتخابیه اش، مدتهاست محل بحث بسیاری از مردم و رسانه هاست.

مردم در شهرستان های محتلف گیلان در تاکسی و خیابان و مغازه، از سونامی دلخوش سخن می گویند و برخی به کنایه گلایه می کنند که ای کاش دلخوش نماینده ما بود.

اما در باره دلخوش، پدیده‌ی این روزهای گیلان، نکاتی مهم وجود دارد، جای تامل است؛

– عملکرد نمایندگان مجلس در حوزه های متعددی مورد بررسی قرار می گیرد و آسفالت هر چند حوزه ای کاملا ملموس برای مردم است اما حوزه های کاری مهمی همچون قانون گزاری، نظارت بر حسن عملکرد دولتی ها، تامین بستر مناسب اشتغال و کارآفرینی بسیار مهم تر از آسفالت معابر است.

– به اقرار نمایندگان مجلس شورای اسلامی، دلخوش یک تنه سهمیه ای سنگین از قیر را از سازمانی دولتی به خود اختصاص داده است. لاهوتی نماینده لنگرود پیش از این اختصاص سهمیه آسفالت یک استان به نماینده یک شهرستان و کوچکی نژاد نماینده رشت از وجود هرج و مرج در توزیع قیر رایگان کشور خبر داده بودند (+). سوال مهم این است که آیا تخصیص بودجه و امکانات به یک شهرستان بسیار بیشتر از سایر شهرستان، قانونی است؟

– آسفالتی که دلخوش در حال جولان دهی با آن در سطح استان است، از بودجه بیت المال است. این بیت االمال را قانون معین میکند که در کجا و چه مقدار تخصیص پیدا کند. رفتار سلیقه ای و زد و بند های پشت پرده حکایت از رفتاری غیر قانونی در اختصاص این  میزان از آسفالت به یک نفر دارد.  آیا سایر شهرستان های گیلان حقی ندارند؟ وقتی منابع محدود است، و بخش اعظم منابع را یک نفر به حوزه خود اختصاص می دهد، سایر نمایندگان چکار کنند؟ و مردم سایر شهرستان ها چه گناهی کرده اند؟

–  اخیرا اخباری از برنامه ریزی های دلخوش برای اختصاص این سهمیه سنگین، به برخی شهرستان های دیگر شنیده می شود. آیا دلخوش بر اساس قانون مسئول تقسیم آسفالت استان است؟ آیا گرفتن سهمیه سایر شهرستان ها به خود، و پس از آن حاتم بخشی به شهرستانی که میل آقای نماینده بکشد، فرآیندی اخلاقی و قانونی است؟

– آیا تخصیص این حجم گسترده آسفالت به یک نماینده مستلزم گرفتن امتیازاتی از سوی نهادهای دولتی از این نماینده و احیانا مجلس شورای اسلامی نیست؟

–  هر چند در صومعه سرا آسفالت معابر به خوبی به چشم می آید، آما تقریبا غالب مردم، آسفالت های بزن و در رو در برخی مناطق این شهرستان را دیده اند. نمونه ای جالب از این نوع آسفالت در طاهرگوراب قابل مشاهده است. کوچه هایی با ساکنان بسیار اندک بدون زیر سازی و پیاده رو سازی، روی عرصه ای کاملا گلی آسفالت شده اند. این نشان از تبلیغاتی بودن و عدم مناعت طبع برنامه ریزان دارد.

– همه این موارد را باید به حضور دلخوش در سایر شهرستان ها و نظارت و بازدید از آسفالت معابر شهرهای دیگر اضافه کرد. این اقدام دلخوش مایه دلخوری نمایندگان آن حوزه ها خواهد شد.

– ضروری است استاندار و مجمع نمایندگان گیلان به این روند ورود و در خصوص تخصیص عادلانه منابع و امکانات تصمیمی اتخاذ کنند.