نگاه آزاد– سعید عاشوری؛ شاید انتقاد از انبوه بنرها درسطح کوچه و خیابان، پیاده راه وهر طرف شهرمان به صورت مکتوب یا منقول بارها رخ داده است. اما کثرت بنر وپرده های تبریک و تشکر از ابتدا تا انتها، ورودی یا خروجی ماسال، چشم هر بیننده و.مهمانی را خیره می‌کند.
شگفت‌انگیز اینکه سالروز انتصاب و پیروزی فلان پیروزی فرارسیده اما بنر تقدیر همچنان نصب شده وآویزان در و دیوار است. گاهی نیز هجوم باد و باران قادر به انهدام نبوده و بنرها چنگال در ستون‌ها و تیرک‌ها فرو برده اند و جا خوش کرده اند.
اشکال ندارد از چهره های پیروز وعزیزان افتخار آفرین قدردانی کنیم اما تا چه زمانی و در چه وسعت و مساحتی؟!
نمی‌دانم فروشنده ها وصاحبان مشاغل با چه ابزار وتبلیغاتی می توانند اعلام حضورکنندکه بازار و مغازه ای هم پشت این بنرها هست. بارها و ساعتها می‌ایستم و می‌خوانم. سرگیجه می گیرم. با وضعیت پیاده خسته می‌شوم. این بار سوار بر ماشین به هر سو می‌نگرم.
فکر نمی‌کنم شهری در استان ما این‌گونه به وضع اپیدمی بنرها مبتلا شده باشد. شاید هم توقعی ایجاد شده باشد که اگر آشنایی برای نصب بنر نجنبد، چه بسا انگ حسادت و قساوت را باید تحمل کند.
حال که باید تقدیر نمود؛ اما تاچه مدت یک بنر باید خودنمایی کند؟ مبادا مهمانان غیر بومی تصور کنندکه ما کمبود جاه و مقام داریم و از شنیدن مدرک و پُست دهانمان آب می افتد!
آری! افتخار می کنیم؛ اما چشم انداز شهر برای توریست و مهمان نیز باید دیدنی باشد.
من هم قلبا خوشحالم از سرافرازی ماسال و ماسالی‌ها اما بیاییم همانطوری که برای نصب پرده و بنر اقدام کرده ایم، قدم پیش بگذاریم و پس از تماشا و تایید مردم، انتصابات متعلق به خودمان را جمع آوری کنیم و بدانیم این ما هستیم که فرهنگ می‌سازیم و به آن می بالیم یا در آن می‌مانیم!
انتهای پیام /
اتفاقا مسافران و مهمانان همچین فکری میکنند بنده بارها از زبانشان شنیدم که اینگار مردم این دیاز کمبود پست و مقام دارند
انصافا نویسنده محترم دردمندانه سوژه مناسبی که شهرمان را به نازیبایی خودساخته ای پیش می برد به انتقاد نشسته است. واقعا همینگونه است که نویسنده مرقوم داشته اند. عده قلیلی در شهرستان ماسال و حتی شاندرمن سالهاست این شهر را نوعی شاید بتوان گفت چشم هم چشمی, رقابت نامفید, خود کم بینی, و و و گرفتار کرده اند. به نظر میرسد بهتر است خطبا و گویندگان در سخنرانی ها به این معضل اشاره ای بکنند و به نهی آن بپردازند و حتی شهرداری میتواند با وضع عوارض سنگین از نصب بی حد و حصر این همه بنر و … اندکی بکاهد. واقعا موفقیت های علمی و پژوهشی و … همشهریان موجب افتخار و سربلندی است ولیکن آیا این همه لفاظی و تعریف و تمجید در قالب بنر لازم است؟
من هم یکروز صبح دیدم که مسافران با خنده و تمسخر بنرها را نگاه میکردند.
امیدوارم مسئولین شهر کاری کنند جلوی این کار در شهر ماسال که از تمام ایران مهمانپذیر است گرفته شود.
شورا بایدمصوب کنه بنرهای مربوط به افتخارات علمی دراطراف میدان وبقیه درخیابان های دیگر
اماچه کنیم که برخی ازهمین عزیزان کسانی بودندکه خودبنرهای خودشان رابلندتربرافراشتند
برای همینه که میگویندالناس علی دین ملوکهم