«هر کسی با هر اقدامی اعم از طرح سؤال یا غیر آن در مراسم سخنرانی موجبات توقف یا جلب توجه به خود و یا تشنج شود به حبس از ۶ ماه تا دو سال محکوم می‌‌گردد.» این قسمتی از طرح دوفوریتی موسوم به «تأمین امنیت برگزاری مراسم رسمی، عرفی و معمولی» است که اعضای فراکسیون امید آن را تهیه و تدوین کرده و آقای عارف نخستین امضا را پای آن زده است.
عارف رییس فراکسیون امید مجلس دهم است که در مجلس شورای اسلامی جزء نمایندگان کم‌کار و ساکت شناخته می‌شود و کمتر پیش می‌آید که امضای او را بر پای یک طرح دید، اما در اقدامی عجیب این نماینده نخستین امضا‌کننده طرح موسوم به سؤال ممنوع بود و نمایندگان اصلاح‌طلب و حامی مجلس هم از این اقدام حمایت کرده‌اند.
سؤال ممنوع!
در مقدمه این طرح از جملات رهبری استفاده شده که ارتباطی با این موضوع نداشته و مربوط به نحوه اداره جلسات مجلس است. همچنین در ادامه آن جملاتی مبنی بر مخالفت رهبری با برهم زدن جلسات سخنرانی نقل شده است. در این قسمت از مقدمه طرح به نقل از رهبر انقلاب آمده است: «اینکه یک نفر یا چند نفر در بین سخنرانی یا اجرای برنامه در سکوت صدها یا هزاران نفر مستمع در جهت برهم زدن یا اخلال مراسم اقدام نمایند، جلساتی که با هزینه‌ها و زحمات تدارک می‌شود و فردی که به هر دلیل از آن خرسند نیست اراده به هم زدن بگیرد، جلسه قانونی و بدون منع و مشکل به هر حال باید این معضل بزرگ به نحوی حل شود.» اما متن این قانون چیزی فراتر از برخود با اخلالگران یا همان نیروهای خودسر است.
عارف توجیه کرد
در ماده یک این طرح صراحتاً آمده است: «هر کسی با هر اقدامی اعم از طرح سؤال یا غیر آن در مراسم سخنرانی اعم از مراسم رسمی که عرفا بدون مجوز تشکیل می‌شود، موجبات توقف یا جلب توجه به خود و یا تشنج شود به حبس از ۶ماه تا ۲سال محکوم می‌‌گردد.»
انتقاد جریان‌های مختلف سیاسی به طرح فراکسیونن امید تا جایی پیش رفت که آقای عارف مجبور به عقب‌نشینی شد و در کنگره سالانه حزب ترقی ایران اظهار داشت: «پیش نویس طرح تأمین امنیت مراسم رسمی که امضا شده است با پیش‌نویس اصلاح شده اختلافاتی دارد. قرار است پیش‌نویس اصلاح شده مبنا قرار بگیرد. این متن متنی نیست که قرار است قانون شود، البته چیزهایی به آن اضافه شده که برخی دلسوزان در فضای مجازی مطرح می‌کنند. البته باید سعه‌صدر داشته باشیم و در نظر بگیریم که این یک پیش‌نویس است.»
زاهدی: فراکسیون امید باید به فراکسیون تهدیدتغییر نام دهد
همچنین به گزارش کانال تلگرامی ۵۹۸ آقای زاهدی، رییس کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس در این زمینه گفته است: «ارائه طرحی دوفوریتی آن هم در ایام نزدیکی به انتخابات دوازهمین دوره ریاست جمهوری توسط اعضای شاخص فراکسیون امید حکایت از عملکرد ضعیف دولت و ترس اصلاح‌طلبان از سؤالات مردمی از کارنامه چهارساله دولت است. ظاهراً دوستان فراموش کرده‌اند که ۳۸ سال از دوران خفقان سیاسی و سرکوب اندیشه‌ها گذشته است. مردم انتظار دارند به جای بستن دهان و سرکوب بیان، امضا کنندگان این طرح سخیف، پیشنهادی برای باز کردن گره کور رکود و گشایش وضع معیشت‌شان ارائه می‌شد.»
سلیمی: طرح فراکسیون امید برای فرار ازپاسخگویی است
حجت‌الاسلام علیرضا سلیمی نماینده مردم محلات و دبیر کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس شورای اسلامی نسبت به طرح دوفوریتی فراکسیون امید مجلس انتقاد کرد و به «صبح نو» گفت: این طرح دوفوریتی آقایان و اینکه بگویند هر گونه سؤال موجب جلب توجه شود، منجر به ۶ماه تا ۲سال حبس داشته باشد تعجب‌آور و چیز عجیب و غریبی است، این طرح بسیار تعجب‌آور و شگفت‌آور است و از کسانی که این طرح را به مجلس ارائه دادند تعجب می‌کنیم.
وی ادامه داد: اینکه جلسات سخنرانی‌ها باید امنیت داشته باشد بحث جدی است و همه دنبال آن هستیم اما آیا واقعاً این طرح در این راستا انجام می‌شود؟ پس مردم چگونه سؤالات خود را در جلسات بپرسند؟ کسانی این طرح را امضا کردند که دائماً شعار آزادی را سر می‌دادند و شعار آزادی بیانشان گوش فلک را کر کرده است اما از سویی دیگر به دنبال بستن دهان‌هاست.
سلیمی تاکید کرد: بیان این طرح در زمان کنونی نشان می‌دهد که عده‌ای نمی‌خواهند مردم سؤالات‌شان را مطرح کنند. در هر صورت مردم سؤال دارند، آنچه مهم است اینکه این طرح جنبه سیاسی دارد، چرا باید برای فرار از پاسخگویی طرح‌های عجیب و غریب را به پارلمان ببریم.
حاجی دلیگانی: به عارف هشدار دادم
حسینعلی حاجی دلیگانی عضو هیات رییسه فراکسیون حقوق بشر مجلس در گفت‌وگو با روزنامه صبح‌نو طرح دو فوریتی فراکسیون امید را طرحی بسیار خطرناک خواند و اظهار داشت: این طرح، جلوی آزادی بیان را می‌گیرد و مغایر با اصول مسلم قانون اساسی است. زیرا طبق قانون اساسی، حقوق شهروندی و آزادی بیان است و نشان می‌دهد که تهیه‌کنندگان این طرح زیر ژست آزادی بیان و حقوق بشری خود روحیه استبدادی و دیکتاتوری بر افکارشان حاکم است.
وی تاکید کرد: زمانی که امضای آقای عارف را بر پای این طرح دیدم بسیار متعجب شدم و ابتدا فکر کرده‌ام که در دام افتاده‌اند اما بعد از پیام من، پاسخ دادند که این طرح با علم بر موضوع تهیه شده است و حمایت قاطع فراکسیون امید هم خود صحه‌ای بر این موضوع است. حتی من به آقای عارف گفتم که ثبت چنین طرحی به‌نام او در تاریخ مجلس بسیار بد است اما وی نپذیرفت.
نقوی حسینی: دولت میخواهند هیچ‌کس سؤال نپرسد
آقای سیدحسین نقوی حسینی، سخنگوی کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس درباره طرح دو فوریتی فراکسیون امید به «صبح‌نو» گفت: دوستانی که مدعی آزادی بیان، حقوق شهروندی، اجرای قانون و رعایت حق افراد هستند چطور چنین طرحی تهیه می‌کنند که اگر کسی در یک سخنرانی تنها طرح سؤال کند به ۶ ماه تا یک سال زندان محکوم می‌شود، مگر همه گفت‌وگوها و نشست‌ها با پرسش و پاسخ همراه نیست به ویژه محافل دانشگاهی و نخبگانی، حتی در حکومت‌های استبدادی هم نمی‌گویند سؤال نکنید.
وی تاکید کرد: لذا توصیه می‌کنم تا این دوستان طرح خود را پس بگیرند چراکه به نظر می‌رسد این طرح هدفمند طراحی شده است و اگر هدفمند نیست دوستان باید این طرح را پس بگیرند، شاید چون پایان دولت است و از این به بعد دولت باید پاسخگوی عملکرد ۴ ساله خود باشد و چون مردم گله‌مندند و سؤال و ابهام دارند، دوستان دولت در مجلس میخواهند طرحی تهیه کنند که تا انتخابات هیچ‌کس سؤال هم نکند.
پورمختار: طرح فراکسیون امید مغایر با آزادی است
آقای محمدعلی پورمختار، عضو کمیسیون حقوقی و قضایی مجلس هم در گفت‌وگو با روزنامه صبح نو درباره طرح فرکسیون امید، اظهار داشت: در نظر گرفتن مجازات برای سوال‌کنندگان در مراسم، در طرح فراکسیون امید مغایر با آزادی‌ها در کشور است، راه تأمین امنیت مراسم این نیست و از سوی دیگر ما برای مقابله با هر نوع اخلال و اغتشاش به قدر کافی قانون داریم و این مسائل در قانون مجازات اسلامی مطرح و پیش‌بینی شده است.
وی تصریح کرد: موارد مطرح‌شده در طرح فراکسیون امید نه تنها حمایت‌کننده نیست، بلکه محدودکننده است و حتی افرادی که این طرح را تدوین کرده‌اند خود به محدودیت‌های ذکرشده در طرح پیشنهادی منتقد هستند و می‌گویند باید آزادی باشد و افراد حرف‌هایشان را بزنند.
حال باید منتظر ماند و دید مدعیان تدبیر و امید در مجلس شورای اسلامی با کدام توجیه اقدام به ارائه چنین طرح تأمل‌برانگیزی کرده‌اند و سرنوشت آن، چه می‌شود؟
کدام سوال را میخواهند جواب بدهند که این دومیش باشد ؟ دگر مملکتی نمانده است که بخواهند جوابی داشته باشند ؟نه برجامی ؟ نه درمانی ؟ نه بیمارستانی ؟