به گزارش ماسال نیوز؛ در روزهای ابتدایی انقلاب اسلامی سد منجیل یکی از چالش های اساسی دولت در گیلان بود.

سد منجیل توسط فرانسوی‌ها ساخته شده بود و عمر آن را ۵۰ سال برآورد کرده بودند. با این حال تا روز پیروزی انقلاب هیچ یک از کارمندان سد، حق نزدیک شدن به اتاق مخصوص طرح و نقشه و برآورد سد را نداشتند.

پس از پیروزی انقلاب مهندسین ایرانی سد با برآورد رسوب آبرفت ها و خروجی ها به این نتیجه رسیدند که عمر آن به بیست سال نمی رسد و باید چاره ای اندیشید. یعنی تاکنون ده سال از عمر آن گذشته و ده سال دیگر بیشتر باقی نمانده است.

مهندسین می‌گفتند تنها راه طولانی تر کردن عمر سد، خارج کردن رسوبات از بستر پشت سر می باشد.

خارجی ها برای خارج کردن تنها ۱۰ درصد این رسوبات ۱۰ میلیون دلار پول می خواستند.

پیشنهاد مهندسین ایرانی این بود که اگر در زمان‌های مشخصی که این منطقه شاهد باران های تند موسمی است، خروجی های سد را باز کنیم، سیلابِ به وجود آمده حجم فراوانی از رسوبات را به همراه خود می‌برد و نیازی به هزینه کرد اضافی به خارجی‌ها نیست.

آنها اصرار داشتند که کسی این مسئولیت را برعهده بگیرد تا این کار انجام شود. بیشترین تهدید اجرای این طرح احتمال عدم جمع شدن مجدد آب در پشت سد تا پایان سال بود.

طرح “عملیات شستشوی سد با طبیعت” را برای استاندار گلان شهید علی انصاری بردند.

استاندار مهلت خواست تا در این زمینه مطالعه کند.

سرانجام پس از مشاوره با دوستان متخصص خود، رسما اجازه کار را داد.

وقتی کار عملیات شستشو با وجود همه فشارها با مجوز استاندار گیلان آغاز شد، گروهک‌های چپ و راست فحش‌نامه ای علیه او  نوشتند و در این خصوص از هیچ کوششی در جهت تحریک کشاورزان دریغ نکردند.

هر روز در روزنامه هایشان می نوشتند: “ای کشاورزان، ای رنجبران، چه نشسته اید که مسئولین کشور، آب را از سر نادانی توسی بیابان ها ول کرده اند و  از فرداست که تمام مزارع تان خشک شود. او اصلا این کاره نیست و تخصصی در این زمینه ندارد”.

همه به انتظار پایان کار نشستند. نهایتا طبق محاسبات مهندسین ایرانی هم آب پشت سد جمع شد و هم چیزی حدود ۴۰ میلیون تن رسوب از کف بستر به بیرون ریخته شد.

گزارش این طرح و موفقیتش به کنفرانس جهانی سدها که معمولا در کشورهای اروپایی تشکیل می‌شد رسید. آنها ۵ سال بعد در موسم باران های تند شمال کنفرانس جهانی سد را را در ایران تشکیل دادند تا اعضا با چشم خود موفقیت ایرانیان را در عملیات شسشتوی سد که هر ساله انجام می شد ببینند.

این ابتکار و جسارت در تصمیمگیری باعث حیات دوباره سد شد و اکنون بیش از سه دهه است که هر ساله این عملیات روی آب های پشت سد منجیل انجام می پذیرد.

منبع: کتاب استاندار آسمانی- تالیف عبدالرضا سالمی نژاد- صفحات ۲۷۰ تا ۲۷۴ – با تلخیص و تصرف

انتهای پیام /