“۵۰ مغازه در یک مجتمع تجاری دارم. بخشی از سهام یک مجتمع تجاری دیگر را دارم (به ارزش بالغ بر ۳۰ میلیارد تومان) یک ملک مسکونی در شمال تهران دارم. یکی هم در رشت. در انزلی حدود ده واحد ساختمان دارم. از شهرداری تهران بالغ بر یک میلیارد تومان طلبکارم، از یک بخش خصوصی هم نزدیک به چهارمیلیارد و خورده ای طلبکارم که وقت ندارم بروم بگیرم.”

این اموال متعلق به شهردار رشت است، که در مصاحبه با رسانه ها با افتخار اعلام کرده است!
این همه ماجرا نیست، تلخ تر آن جایی است که در جواب منتقدینش می گوید:

“در نگاه شان آدم پولدار آدم خوبی نیست. خب این زاییده نیمه خالی لیوان است که در جامعه ما به ویژه استان گیلان و شهر رشت خیلی جا افتاده است. چه می گویند؟ مال مردم خورها، پولدارند. حتما پولدارها خون مستضعفان را می مکند و… چنین موضوعاتی ریشه تاریخی سیاسی در استان ما دارد از موانع ضد سرمایه بودن استان و شهر ما هم هست! به همان نحو هم بنده حتما مشمول آن صحبت ها خواهم شد.”

از عالی ترین مقامات دولتی تا یک مدیر شهری که هیچ کدام قاعدتا شانی فراتر از خادمی مردم ندارند، در حال فرهنگ سازی هستند تا به همه بفهمانند مسئولین می توانند غرق در ثروت باشند و کسی هم کاری به کارشان نداشته باشد! فراموش کرده اند که این جا جمهوری اسلامی است و مسئولینش نمی توانند مانند مسئولین ایالات متحده زندگی کنند!
امام_مستضعفین این چنین به ما آموخته اند که:
“وقتی اشراف ــ به‌قول خودشان ــ و اعیان و متمکنین و یال و کوپال‌دارها متصدی امور یک کشور شدند، قهراً اینها مردم را به حساب نمی‌‏آورند. این یک امر قهری است.”

۱۳۶۱/۶/۷

پینوشت: عبارت فاتحه در تیتر از بیانات امام خمینی نقل شده است.

منبع: آرمانشهر ۵۷

انتهای پیام /