نگاه آزاد- سید رسول منفرد: اگر سفر روحانی به معدن آزادشهر، تبلیغاتی نبود، حتماً از او تشکر می‌کردم. این سفر، ناخواسته فرصتی شد تا بالاخره صدای واقعی معدن‌کاران شنیده شود.
اعتراض و سخنان صریح و صادقانه‌ی امروز معدن‌کاران، صرفاً اعتراض به روحانی نبود، بلکه اعتراضی بود به مدت‌ها به حساب نیامدن؛ و هشداری بود به:
رسانه‌های تهران‌زده و سانسورچی، از صدا و سیما گرفته تا روزنامه‌ها و رسانه‌های ضدانقلاب، که همیشه پلاسکوهای تهران را صدها برابر بیشتر از حادثه معدن آزادشهرها و شهرستان‌های ایران پوشش می‌دهند.
مسئولان، که سال‌ها، و از جمله سال گذشته، صدای اعتراض و دادخواهی «معدنکارانِ ۱۴ ماه حقوق نگرفته» را نشنیدند.
جنبش دانشجویی پرادعا و پرت، که دو دهه است مردم و مستضعفین را رها کرده ودغدغه‌هایش خلاصه شده در مطالبات صنفی خودش یا دعواهای تهوع‌آور چپ و راست.
اشراف متوهم شمال تهرانی و دلدادگان شهرستانی آن‌ها که هرگز دغدغه‌ها و مشکلات اقتصادی مردم را به حساب نمی‌آورند و کنسرت و حضور زنان در ورزشگاه را مسئله اصلی جامعه می‌دانند.
طرفداران روحانی که هرگونه اعتراض به وی را توطئه مزدوران تعبیر می‌کردند.
فعالان فرنگی، حزب‌اللهی‌ها، نماز جمعه و محافظه‌کارانی که سال‌ها با سکوت از کنار این تبعیض‌ها گذشتند.
باید سجده شکر به‌جا آورد که امروز بالاخره صدای مردمی که سال‌ها اسیر زندان سانسور اشراف و خواص و نخبگان و هنرمندان و دانشجویان و مسئولان بودند شنیده شد و امنیت زندان‌بانان شکسته شد. امروز شروع ماجرا بود، بترسیم از همه‌گیری و امتداد مبارک این اعتراض. و مبارک باد شکسته شدن خطی دیگر برای رهایی مستضعفین.
