به گزارش ماسال نیوز به نقل از رجا؛ «بثینه» نام دختربچه ای یمنی است که بین مردم یمن و برخی کاربران عرب زبان شبکه های اجتماعی معروف شده است. دختریچه ای که سیاست های آمریکا و سعودی ها او را یتیم کرده و۶ برادر و خواهرش را از او گرفته است.
عکس معروف «بثینه» که سعی دارد با دستان کوچک خود یکی از چشم های کبود شده و بسته اش را باز کند به نمادی از چشم های بسته شده روی جنایت های رژیم سعودی تبدیل شده وکاربران فضای مجازی با تکرار اینکار و انتشار عکس های خود به همین سبک سعی می کنند تا جهان را متوجه خشونت های سعودی ها کنند و به نوعی صدای مظلومیت یمنی ها شوند.
هشتک های #لعیون_بثینة (برای چشم‌های بثینه) و #بثینة_عین_الإنسانیة (بثینه_چشم_انسانیت) نیز در همین راستا همراه با این عکس ها منتشر شده است. اما انگار قرار نیست دنیا به این فریاد توجهی کند چرا که در راستای سیاست های منافع آمریکا و رژیم صهیونیستی تعریف نمی شود.
رسانه های غربی که دستی توانا در چهره سازی و مانور رسانه ای دارند اما این صحنه را سانسور کرده اند. در حالی که در موارد دیگر همچون «عایشه» یا «ملاله» که قربانی و زخم خورده تروریسم و خشونت بوده اند نه تنها سانسور نشدند که سیل کمک ها و کتاب نویسی و فیلم سازی و حتی دادن جایزه صلح نوبل باعث شهرت سوژه های نقض حقوق آنها شد!
اما چرا رسانه ها و نهادهای به اصلاح غیروابسته و حقوق بشری دنیا مرگ هزاران نفر از کودکان یمنی و آواردگی و یتیمی «بثینه» را سانسور می کنند؟
رسانه های غربی که در موضوعاتی مثل درگیری های نژادپرستان در شارلوتس‌ویل آمریکا با مدیریت عجیب خود، اجازه انتشار حتی یک عکس از «هیثی هِیر» دختر کشته شده این شهرآشوبی نداند و حتی در آوارگی مردم در طوفان «هاروی» نیز سانسور شدیدی درخصوص انتشار درد و رنج مردم انجام دادند اما حوادث دیگر نقاط دنیا را البته به صورت گزینشی با شدت و حدت تمام به تصویر می کشند.
عایشه؛ تصویر روی جلد مجله تایمز
عايشه محمدزي دختری افغانستانی است که در سال ۲۰۱۰ با بینی و گوش بریده مورد توجه رسانه ها واقع شد. بعد از آنکه عکس وی روی مجله تایمز منتشر شد نهادهای حقوق بشری متوجه او شدند و پروپاگاندای وسیع تری را ایجاد کردند.
دو گونه روایت از این ماجرا شنیده می شود. یکی عامل این جنایت را اختلافات خانوادگی معرفی می کند و دیگری خشونت های طالبان را علت آن می داند.
رسانه ای غربی سعی کردند تا تفسیر دوم را علت این خشونت معرفی کنند. تایمز با انتشار عکسی از وی که خلاف عرف رسانه ای است اینگونه می نویسد:« اگر ما افغانستان را ترک کنیم چه اتفاقی خواهد افتاد» و اینگونه ژست دفاع از حقوق انسان ها و توجیه نظامی گری های رژیم آمریکا در منطقه و خاک افغانستان انجام می شود. یعنی رسانه ها افکارعمومی را به سمتی می برند که موید سیاست های خشونت طلبانه و غیرقانونی و هزینه ساز این قدرت ها باشد.
«ملاله» دختری ۱۷ ساله که جایزه حقوق بشر دریافت کرد
ملاله یوسف‌زَی نیز دختر نوجوانی است که هدف خشونت های طالبان قرارگرفته بود اما از ترور آنها جان سالم به در برد.
چشم مقامات و نهادهای غربی به خوبی حق پایمال شده وی را دیدند. مجله تایمز او را دومین شخصیت سال ۲۰۱۲ معرفی کرد، وی جایزه ساخاروف و حتی جایزه صلح نوبل را دریافت کرد، کتاب برایش نوشته شد و فیلم سینمایی در خصوصش ساخته شد و حتی در سازمان ملل نیز سخنرانی کرد.
دعوت ملاله به کاخ سفید و دیدار با رئیس جمهور وقت آمریکا
چرا که اعمال خشونت علیه وی می توانست اسبابی برای اقناع افکارعمومی و جاده صاف کن سیاست های استکباری آمریکایی ها باشد اما «بثینه» کودک یمنی که همه اعضای خانواده اش در بمباران جنگنده های سعودی تحت حمایت غرب کشته شده اند نباید دیده شود و چشم های دنیا نباید چشم های مجروح او را ببیند چرا که بازی قدرت ها و رویکرد دوگانه آنها در نقض حقوق بشر مشخص می شود.
