به گزارش ماسال نیوز؛ سیروس سلیمانی در یادداشتی به مناسبت ماه محرم نوشت:

ایام سوگواری اباعبدالله الحسین (ع)برهمه آزادگان جهان تسلیت باد.

روز قیامت که برات آورند                      بادیه را در عرصات آورند.

نظامی

در بخشی از «آيه ۲۵۳ »بقره می خوانیم :  تِلْكَ الْرُّسُلُ فَضَّلْنَا بَعْضَهُمْ عَلَى بَعْضٍ ……… وَ رَفَعَ بَعْضَهُمْ دَرَ جَاتٍ

یعنی: بعضى از آن رسولان را بر بعضى ديگر برترى داديم ……… و بعضى را درجاتى برتر داد، ……….

در تفسیر های نمونه و نور  ذیل این آیه توضیحاتی آمده است که خلاصه ی آن را تقدیم خوانندگان گرانمایه می نمایم:

« اين آيه اشاره اى به درجات انبيا و مراتب آن ها و گوشه اى از رسالت آن ها در جامعه انسانى مى كند، نخست مى فرمايد: آن رسولان را بعضى بر بعضى برترى داديم (تِلْكَ الْرُّسُلُ فَضَّلْنَا بَعْضَهُمْ عَلَى بَعْضٍ). تِلْكَ اسم اشاره به بعيد است و اين تعبير گاهى براى احترام به موقعيت و مقام اشخاص به كار مى رود، و اشاره به اين كه ،موقعيت پيامبران به قدرى بالا است كه گوئى از دسترس ها دور است .

تعبير « فَضَّلْنَا بَعْضَهُمْ عَلَى بَعْضٍ …….» به روشنى مى رساند كه همه پيامبران الهى با اين كه از نظر نبوت و رسالت ، همانند بودند از جهت مقام يكسان نبودند زيرا هم شعاع مأموريت آن ها ، و هم ميزان فداكاري آن ها با هم تفاوت داشته است .سپس مى افزايد: و درجات بعضى را بالا برد «وَ رَفَعَ بَعْضَهُمْ دَرَ جَاتٍ……»با توجه به اين كه درآغازاين آيه ، تفاوت درجات پيامبران ذكر شده ، ممكن است منظور از اين تكرار،فرد يا افراد خاصى باشد[ که همین طور است ] و نمونه كامل آن پيامبر گرامى اسلام (صلى الله عليه وآله و سلم ) است …..

فخررازى در تفسير كبير ،ذيل اين آيه ، حدود بيست امتياز براى پيامبر اسلام صلّى اللّه عليه و آله بيان كرده است . ….فلذا در جمع بندی می توانیم این طور نتیجه بگیریم که درجات انبياو مراتب آن ها با هم متفاوت است و اسم اشاره « تِلْكَ » به [نبی مکرم اسلام ]که شخص خاص است اشاره دارد و میزان فداکاری آن ها متفاوت است واین فداکاری در پیامبر اسلام جمع است وامتیاز نبی مکرم اسلام از همه برتر است ، و خواجه عبدالله انصاری در تفسیر ادبی و عرفانی کشف الاسرار و عده الابرار رشید الدین میبدی تفسیر بسیار زیبا و لطیفی دارد که اوج فداکاری رسول بزرگوار اسلام را به نمایش گذاشته است که بی نظیراست اودرتفسیر « وَ رَفَعَ بَعْضَهُمْ دَرَ جَاتٍ …. » آورده است :« روزی پیامبر اسلام در خانه نشسته بود که حسن و حسین (ع) بیامدندیکی بر زانوی راست و دیگری بر زانوی چپ خود نشانید و آن ها را پی در پی بوسید . جبرئیل آمد و گفت : ای محمد خداوند سلام می رساند و می گوید : مقدر این دو فرزند ، شهادت یکی است با زهر ، و دیگری با شمشیر . اگر خواهی که آن ها را از این شهادت برکنار کنم ، تو از شفاعت امّت دور خواهی شد . اگر شفاعت امت خواهی تسلیم شهادت آن ها باش . حضرت شهادت آنها را پذیرفت » .

پس ای برادر وای خواهرمن ! پیامبر ما پیامبر رحمت است بخاطر امّت خود از دُرّ دانه های خود گذشت.

آیا ما می توانیم بخاطر درّ دانه هایش پای خودمان را بر گلوی هواهای نفسانی بگذاریم وحداقل در این دهه محرم برادرم از تیرهای نگاهت و ای خواهرم از تَبَرُجَت مراقبت نمایید.

ان شاء الله که شرمنده ی فرزندان حضرت فاطمه زهرا (س) نشویم.

با تشکر – سیروس سلیمانی – پنجشنبه ۳۰/ ۶/ ۹۶