به گزارش ماسال نیوز؛ اجرای به شدت سهل انگارانه طرح خروج دام از مرتع برای قریب به ۲۵ تن از دامداران شهرستان ماسال به مشکلی بزرگ بدل شده است.

طرح خروج دام از مرتع از طرح های کشوری سازمان جنگلها، مراتع و آبخیزداری کشور است که بر اساس آن دامدارانی که از ییلاقات و مناطق جنگلی برای تغذیه دام خود در فصولی از سال استفاده می کنند، ضمن تخلیه منطقه و تعهد فروش دام (!)، به قیمت معادل در مناطق پایین دست، زمینی را از منابع طبیعی دریافت می کنند.

این طرح حوالی سال ۹۰ برای قریب به ۲۵ تن از دامداران ییلاقات شاندرمن اجرایی شد اما با گذشت بیش از ۵ سال از اجرای تعهدات توسط دامداران هنوز زمینی که قرار بود در روستای پاشکم به آنان تحویل شود، سند دار نشده است!

بر اساس موافقت نامه طرفین، دامداران باید ضمن خروج از متصرفات و تحویل اتراقگاه ها، دام های خود را هم تحت نظارت سازمان های حاکمیتی به فروش برسانند!

اجبار به فروش دام از این جهت پیش بینی شده بود که مبادا همان دام ها توسط دامداران به اشخاص دیگری سپرده شده و مجددا به منابع طبیعی راه یابند.

این طرح هرچند، طرحی کشوری و در راستای حفظ منابع طبیعی است، اما به واسطه بی تدبیری مسئولین در عمل، شمار زیادی از دامداران شهرستان را از نیروهایی مولد و تولید کننده، به اقشار ضعیف، کم درآمد و غیرتولیدی بدل کرده است.

بر اساس قرارداد منعقد شده بین این دامداران در شهرستان ماسال و منابع طبیعی ، قرار بود معادل ارزش مناطق مورد تصرف در ییلاقات، زمین هایی در مناطق روستایی همچون روستای پاشکم به آنان تحویل شود.

این دامداران بی خبر از همه جا به کلیه تعهدات خود از جمله فروش کلیه دام ها و ارائه فاکتور فروش، اقدام کردند اما در زمان دریافت زمین و سند مربوطه در پاشکم با اختلافات جدی ادارات منابع طبیعی و ثبت اسناد بر سر تطابق نقشه ها و حدود زمین ها روبرو شدند.

یک دامدار: بین ادارات منابع طبیعی و ثبت اسناد اختلاف است / برخی از دامداران را به نان شب محتاج کرده اند

یکی از این دامداران در گفتگو با ماسال نیوز گفت: ما تقریبا سال ۹۱ به کلیه تعهداتمان عمل کرده ایم اما هنوز هم بر سر جزئیات نقشه و حدود زمین هایی که در پاشکم باید به ما بدهند در این دو اداره دعواست. ما هر چند مالک این زمین ها هستیم اما هیچ سندی دال بر این موضوع نداریم. با این شرایط نه می شود ساختمانی ساخت نه می شود پروانه ای گرفت و نه چیزی را فروخت و نه هیچ کار دیگری.

وی افزود: بسیاری از این جمع دامداران با آنکه زمانی برای خودشان شغل مناسب شانی داشتند و حتی چندین نفر دیگر را هم با خود مشغول به کار کرده بودند، اکنون بیکارند یا به صورت روزمزد برای مردم کارگری می کنند! هیچکس جرات نمی کند زمین بی سند آنها را بر اساس وعده و وعید مسئولین بخرد. با این اتفاقات اقتصاد ما خانوارهای دامدار نابود شده اما هیچکس دلش برایمان نمی سوزد.

این شهروند شاندرمنی خاطر نشان کرد: من بسیاری از این دامداران که مورد بی توجهی دستگاه هایی دولتی قرار گرفته اند را می شناسم برخی از آنان اکنون به وضعیتی دچار شده اند که حتی برای نان شبشان محتاج اند. آیا مسئولین نمی توانستند ابتدا زمین هایی در روستاها تهیه کرده و مراحل اداری آن را انجام می دادند سپس دامداران بخت برگشته را ز خانه و کاشانه و شغلشان بیرون می کردند؟

وی افزود: مردم چه گناهی کرده اند؟ برخی از این دامداران به خیال اینکه اداره منابع طبیعی به زودی سندهایشان را به آنها تحویل میدهد، زمین ها را پیش فروش کردند اما حالا مالکان از آنها سند وعده داده شده را مطالبه می کنند و اگر مشکل آنها حل نشود، باید تمام زندگیشان را بفروشند تا بتوانند خسارات خریداران را به قیمت روز بدهند. تا کی باید این مردم بیگناه چوب بی تدبیری و اختلاف ادارات را بپردازند؟

این دامدار ادامه داد: شخصی پیشنهاد داده بود ابتدا شهرک های صنعتی دامداری ایجاد و سپس دامداران را از مراتع خارج کنند اما این طرح را اجرا نکردند و بجایش کاری کردند که زندگی ما را به نابودی کشانده است. آیا ۵ سال زمان کمی برای حل مشکلات دو اداره ای است که در یک قوه هستند؟!

انتهای پیام /