جمعه ۰۲ آذر ۱۴۰۳ , 22 November 2024

تاریخ انتشار : ۲۹ دی ۹۶
ساعت انتشار : ۸:۱۹ ق.ظ
چاپ مطلب
تأملی در آنچه به نام قرآن و به کام اسلام آمریکایی در قم انجام شد؛

پتکی که امام جمعه قم بر سر انقلابیون فرود آورد / قرآن مطلا نتیجه کج‌فهمی ما از مفاهیم دینی است

حضرت آیت الله! این کشتی که با نام اسلام و قرآن ساخته شده، نه تنها سفینه‌ی نجات نیست بلکه کشتی به گِل نشسته‌ در عمقِ کمِ دریای فهم دینی ما و ناشی از کج‌فهمی ما از مفاهیم دینی است!

به گزارش ماسال نیوز، رونمایی از قرآن مطلا در قم با حضور تولیت آستان مقدس حضرت معصومه (س) و معاون استاندار قم در شرایطی که مردم هر روز گلایه‌مندی خود را از وضعیت معیشت و اشتغال جوانان با تجمعات مختلف اعلام می‌کنند مانند پتکی بر سر انقلابیون و طرفداران اسلام ناب محمدی (ص) فرود آمد.

این حرکت نامیمون که بر خلاف مشی ائمه معصومین(س)، امام راحل(ره) و رهبر انقلاب اسلامی است در حالی رقم خورد که هر روز از جای جای کشور اخباری مبنی برای بیکاری جوانان، عدم پرداخت ماه‌ها حقوق کارگران و … به گوش می‌رسد.

اما چرا چنین شد؟

آیت‌الله سعیدی! امام جمعه محترم قم! شما دیگر چرا؟

حضرت آیت‌الله!

سال‌هاست در انتظار شنیدن خطبه‌های آتشین، جدی و مطالبه‌گرایانه شما علیه فسادها، رشوه‌گیری‌ها و باندبازی‌ها و پیگیری جدی مشکلات اقتصادی و معیشتی مردم از مسئولین در تربیون‌های نماز جمعه نشسته‌ایم و امروز عکس رونمایی‌تان از قرآن مطلا را برایمان آوردند!

کشتی قرآن مطلا چه کسانی را غرق می‌کند؟

رونمایی از قرآن مطلا آن هم در قالب یک کشتی، یک اثر هنری خطرناک است!

این کشتی که با نام اسلام و قرآن ساخته شده، نه تنها سفینه‌ی نجات نیست بلکه کشتی به گِل نشسته‌ در عمقِ کمِ دریای فهم دینی ما و ناشی از کج‌فهمی ما از مفاهیم دینی و قرآنی است.

وقتی ندانیم که دین از ما چه می‌خواهد وقتی نخواهیم بدانیم که حرف دین چیست، وقتی تصور کنیم هر آنچه که می‌دانیم تمام دین است، و همزمان بخواهیم دست به کاری زنیم که فقط کاری به نام دین کرده باشیم، نتیجه آن می‌شود که می‌بینیم!

در شرایطی که جوانان کشور مورد هجوم سیل شبهات هستند، رهایشان کردیم و برایشان از کشتی رونمایی می‌کنیم که نه‌تنها دستگیرشان نیست بلکه آنان را در میان هجمه‌ی شعار و عمل‌های ضد و نقیض غرق می‌کند و دوباره این ماییم که فردا روزی زبان به شِکوه از دشمنانی باز می‌کنیم که جوانان ما را از دین به در برده‌اند.

و البته جوانان ما اسلام و عظمت دین را از اعمال به نام دین به خوبی تفکیک می‌کنند.

«نشانه‌ی دیگرِ مؤمنان چیست؟ این است که از آنچه به آنان روزی کرده‌ایم انفاق می‌کنند. انفاق یعنی چه؟ انفاق یعنی پر کردن خلأها و نیازها. آن خرج کردنی که خلئی را پر کند، نیازی را برآورده کند، این را می‌گویند انفاق. اگر چنانچه شما آمدی، دیوار این مسجدِ رنگ روغن کرده را، رویش مجدداً پولی دادی رنگ روغن کردید، انفاق نیست. چرا؟ چون احتیاجی نبود به این کار… بله این خرج هست، اما انفاق نیست. انفاق عبارت است از آنکه خلئی و نیازی باشد در متن جامعه، تو آن خلأ و نیاز را پر کنی؛ انفاق یعنی این. آنچه که مایه‌ی مؤمن بودن است، آنچه شرط و نشانه‌ی ایمان است، انفاق است، «وَ مِمّا رَزَقناهُم یُنفِقونَ». بعد اگر خواستید وقت صرف کنید، اگر خواستید آبرو مایه بگذارید، اگر خواستید پول خرج بکنید، خوب فکر کنید، ببینید آیا با این مایه گذاشتن دارید انفاق می‌کنید یا خرج بیهوده می‌کنید»(۱)

شاید برخی بگویند کشتی مطلا نذر بوده است و باید این چنین درست می‌شد اما سوال اساسی این است که چه کسی نذورات را هدایت می‌کند؟ بهتر نیست نذورات مردم را به سمت رفع مشکلات جوانان و جامعه و پاسخ به شبهات دینی آن‌ها و آنچه که واقعا مسئله مردم است هدایت کنیم؟ آیا ائمه معصومین (س) با چنین نذوراتی شاد می‌شوند؟

نکته پایانی اینکه، مسئولان باید اشرافی‌‌ری به نام ائمه را تمام کنند. ائمه هیچ وقت به دنبال اشرافی‌گری نبودند همانطور که آرمان نظام جمهوری اسلامی مبارزه با اشرافی‌گری است.

 

پی نوشت:

  • طرح کلی اندیشه‌ی اسلامی در قرآن؛ امام سیدعلی حسینی خامنه‌ای؛ ص ۷۷ و ۷۹