وی مدعی شد: حداقل دستاورد جمهوری اسلامی از پیوستن به کنوانسیون سازمان ملل برای مبارزه با جرائم سازمان‌یافته فراملی یا همان کنوانسیون پالرمو این است که بهانه‌های واهی را از کشورهایی همچون آمریکا که قصد دارند در برقراری ارتباط ایران با بانک‌های بزرگ دنیا خلل ایجاد کند، می‌گیرد.
او در پاسخ به سؤالی درمورد انتقادات برخی نمایندگان با پیوستن به این کنوانسیون و مقایسه آن با FATF و برجام، و خیانت‌آمیز بودن این مصوبه گفت: مسئله این است که معمولاً در این توافق‌ها و کنوانسیون‌ها، مسائلی که مدنظر برخی کشورهای عضو نیست، تحت عنوان تحفظ یا Reservation قید می‌شود و دولت‌ها با این حق‌شرط که فلان بخش از توافق را اجرا نکرده یا به فلان بخش آن پایبند نخواهند بود، به آن توافق‌نامه یا کنوانسیون می‌پیوندند.
بروجردی همچنین در پاسخ به پرسشی دیگر درمورد نگرانی بعضی مخالفان نسبت به ناممکن بودن ادامه ارتباط ایران با گروه‌هایی همچون حزب‌الله لبنان پس از پیوستن به کنوانسیون پالرمو گفت: فکر نمی‌کنم نیازی به این نگرانی‌ها باشد؛ چرا که بنابر مصوبه مجلس، با رعایت حق‌شرط به کنوانسیون پالرمو پیوستیم و جای نگرانی نیست.
به گزارش کیهان، فایده‌تراشی بروجردی برای پیمان پالرمو به عنوان گرفتن بهانه از آمریکایی‌ها در حالی است که وی توضیح نمی‌دهد دادن آن همه امتیاز در برجام، کدام بهانه را از آنها گرفته است؟! ایران‌هراسی و تهدید شرکت‌ها و بانک‌های غربی برای عدم همکاری با ایران که بروجردی خود به آن اعتراف دارد، با پیوستن به پالرمو حل می‌شود؟! مگر قرار نبود این بهانه‌ها با برجام حل شود؟!
همچنین ادعاهای بروجردی درباره حق تحفظ در حالی است که اگر وی یک‌بار کنوانسیون۱۹۶۱ وین را مطالعه کرده بود چنین ادعاهایی را درباره حق تحفظ نمی‌کرد. البته از جناب بروجردی که به همراه ۴ نفر دیگر از همفکرانش در مهر سال ۱۳۹۴ در پاسخ به گزارش کمیسیون ویژه برجام، ۱۶۵ دستاورد برای برجام تراشیدند چنین مواضعی عجیب و غریب نیست. یکی از آن افراد آقای پزشکیان بود که اخیراً گفته است من هیچ تخصصی درباره مسائل هسته‌ای ندارم و به آن ورود نمی‌کنم!
