به گزارش ماسال نیوز، مهدی مسائلی در یادداشتی با موضوع تحریف قرآن نوشت:
⚡موضوع تحریف قرآن درگذشته نه‌چندان دور توسط یکی از علمای شیعه به نام محدث نوری مطرح شد و علی‌رغم پشیمانی وی و ردیه‌های فراوان علمای شیعه، تاکنون تبعات ضدتبلیغی فراوانی را برای شیعه در پی داشته است. با این‌حال در سال‌های اخیر جریان‌هایی قصد دارند این چالش را به جامعه شیعه بازگردانند. افزون بر این که این افراد گاهی مدعی آمدن نام امام علی (ع) در قرآن کنونی نیز هستند که نقد و بررسی آن نیز فرصتی گسترده را طلب می‌کند.
اما از مرحوم آیت‌الله مرعشی نجفی نقل شده که وی از محقق و عالم بزرگ سردار کابلی می‌پرسد که چرا استادش میرزا حسین نوری چنین کتابی نوشته و مایه خجالت شیعه و تهاجم معاندین شده است؟ سردار کابلی در پاسخ گریسته و گفته است: من در خدمت میرزای نوری به نگارش کتاب مستدرک‌الوسائل کمک می‌کردم، روزی سید معمم هندی‌ای نزد ما آمد و گفت: اگر خدا اسم علی را در قرآن آورده بود دیگر به این شکل حقش غصب نمی‌شد و به این شکل خانه‌نشین نمی‌شد؟ میرزای نوری در پاسخ گفت: نام امام علی (ع) در قرآن بوده است ولی آن را حذف کرده‌اند. آن سید هندی به میرزای نوری اصرار بسیاری نمود که کتابی نوشته شود در نقص قرآن که باعث تسکین قلب‌های شیعیان شده و محبت آن‌ها را به امیرالمؤمنین (ع) بیشتر کند، و با اصرار خواست که لااقل روزی یک صفحه از آن کتاب نوشته شود، و خودش هر روز نزد میرزای نوری می‌آمد و صفحه‌ای از روایات در مورد تحریف را از وی می‌گرفت. وقتی کتاب به پایان رسید، دیگر او نیامد و از او خبری نشد. این واقعه گذشت تا اینکه سردار کابلی می‌گوید من یک وقتی میخواستم مسافرت بکنم به خارج، رفتم به سفارت انگلیس در بغداد گذرنامه‌ام را ویزا کنم، دیدم یک کسی چپ‌چپ به من نگاه می‌کند بعد آخر کار گفت من را میشناسی؟ من فکر کردم یادم نیامد، گفت من سید فلان هستم، دیدم همان سیدی است که پیش حاجی نوری آمد و الان با ریش تراشیده جزو مأمورین سفارت است! معلوم شد که این فرد مأمور انگلیس بوده به صورت سید درآمده و حاجی نوری را تحریک کرده که چنین چیزی را گردآوری کند.
این ماجرا را آیت‌الله منتظری با واسطه آیت‌الله گرامی از آیت‌الله مرعشی نقل می‌کند. (حسینعلی منتظری، خاطرات، ج ۱، بی‌نا، بی‌تا، ۱۳۷۹ ش، ص ۸۰ تا ۸۲٫)
همچنین آیت‌الله محمد صادقی تهرانی این داستان را مستقیماً از آیت‌الله مرعشی نجفی شنیده و در کتاب «الفرقان فی تفسیر القرآن بالقرآن و السنه» آورده است. (محمد صادقی تهرانی، الفرقان فی تفسیر القرآن بالقرآن و السنه، قم: فرهنگ اسلامی، ۱۴۱۰ ق، ج ۱۲، ص ۳۲۹ تا ۳۳۰٫)
آیت‌الله سید موسی زنجانی نیز در کتاب جرعه‌ای از دریا می‌گوید که این داستان را از یکی از علمای معروف در نزد پدرشان شنیده است. البته ایشان با ارائه تحقیقی در رابطه با زمان تألیف کتاب فصل‌الخطاب و ولادت سردار کابلی، این اشکال را مطرح می‌کند که سردار کابلی در زمان تألیف کتاب فصل‌الخطاب هنوز به دنیا نیامده بود. در نتیجه اگر قصّه مذکور صحیح باشد، باید سردار کابلی آن را با واسطه نقل کرده باشد و احتمالاً یکی از ناقلان در نقل اشتباه کرده است. (سید موسی شبیری زنجانی، جرعه‌ای از دریا، قم: مؤسسه کتاب‌شناسی شیعه، ۱۳۹۳ ش، ج ۳، ص ۳۳۳٫)
البته احتمالات دیگری درباره‌ی اشتباه ناقل‌های این داستان نیز وجود دارد، از جمله اینکه شاید سردار کابلی در آن مجلس حضور نداشته و ما وقع را از میرزای نوری شنیده است و خود میرزا در سفارت عثمانی با آن فرد روبرو شده است.
